Όταν συνεχώς καταπιέζουμε τα παλιά τραύματα, αυτά μας επηρεάζουν αρνητικά ακόμη και με τρόπους που δεν μπορούμε να καταλάβουμε.
Oρισμένες φορές τα οδυνηρά συναισθήματα είναι τόσο δυνατά που νομίζουμε ότι μας καταβάλλουν. Για αυτό, προτιμούμε να μην ανασύρουμε από το παρελθόν αναμνήσεις που μπορεί να προκαλούν πόνο.
Γιατί να αισθανθούμε τα συναισθήματα που φέρνουν αυτές οι αναμνήσεις; Ποιο είναι το νόημα; Αυτά τα πράγματα ανήκουν στο παρελθόν και πρέπει να μείνουν εκεί!
Αυτό που σας διαφεύγει είναι το εξής: Όταν δεν έχετε επεξεργαστεί τα παλιά τραύματα ή τον πόνο που έχουν προκαλέσει, τότε αυτά μπορούν να σας επηρεάζουν ακόμη με τρόπους που δεν αντιλαμβάνεστε.
Διαβάστε σχετικά: Είναι καλύτερο να γνωρίζουμε τον εαυτό μας διανοητικά ή συναισθηματικά;
Η ιστορία του Γιώργου, ενός άντρα που δεν μπορούσε να συνδεθεί συναισθηματικά…
Ο Γιώργος ήρθε για θεραπεία καθώς προσπαθούσε να αποφασίσει αν θα πάρει διαζύγιο. Ήταν παντρεμένος για πολλά χρόνια, χωρίς παιδιά, με μια γυναίκα με την οποία ήταν σχετικά ευτυχισμένος. Αισθανόταν φοβερές τύψεις ότι θα την πληγώσει. Είχαν αφοσιωθεί και οι δυο στις καριέρες τους και ταξίδευαν πολύ. Ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος μηχανικός όμως τώρα που είχε φτάσει στη μέση ηλικία ήταν ανήσυχος.
Θα ήθελα να παραιτηθώ από τη δουλειά μου. Ήθελα πάντα να κάνω κάτι για να βοηθήσω τους άλλους ανθρώπους, να πάω σε μια πολύ φτωχότερη χώρα και να προσφέρω εθελοντικά τον χρόνο και τις γνώσεις μου.
Τι θα σε σταματούσε από να το κάνεις αυτό;
Παύση.
Ειλικρινά; Ακόμη ακούω τον πατέρα μου να μου φωνάζει ότι ποτέ δεν θα καταφέρω τίποτα.
Και πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό τώρα, το 2018;
Έκανε ξανά μία παύση. Τα λόγια του δεν έδειχναν συναίσθημα.
Δεν ξέρω πόσο πλούσιος πρέπει να γίνω για να αισθανθώ επιτυχημένος. Το μόνο που ξέρω είναι ότι τώρα δεν είμαι αρκετά πλούσιος.
Ποιο ποσό θα ήταν αρκετό για να νιώθεις πλούσιος;
Δεν ξέρω.
Επιβράδυνα λίγο το ρυθμό της συνεδρίας, ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να συνδεθεί με εκείνο το αγοράκι που είχε υποτιμηθεί τόσο άσχημα.
Τι αισθάνεσαι όταν θυμάσαι να σου φωνάζει ο πατέρας σου κατ’ αυτόν τον τρόπο;
Απέφυγε την ερώτησή μου εστιάζοντας στον τρόπο που είχε προσπαθήσει να διορθώσει τα πράγματα.
Δεν μιλάω με τον πατέρα μου.
Ναι, αλλά πώς αισθάνεσαι; Τι θα ήθελες να πεις σ’ εκείνο το παιδί, το παιδί που ήσουν;
Δεν ξέρω. Κάνε ότι μπορείς για να πετύχεις. Απέδειξε στον πατέρα σου ότι κάνει λάθος.
Αυτό ακριβώς έκανε. Όμως, αυτή η απόφαση δεν τον έκανε να νιώθει πραγματικά ικανοποιημένος.
Ο Γιώργος συνέχισε τη θεραπεία για δυο ακόμη συνεδρίες. Ποτέ δεν επέτρεψε στον εαυτό του να εμβαθύνει στα συναισθήματά του. Δεν μπορούσε να αφεθεί και να εκφράσει τη θλίψη και την απόρριψη που είχε κρύψει μέσα του πριν από πολλά χρόνια. Αντιθέτως, έκανε παρορμητικές επιλογές που ήλπιζε ότι θα τον έκαναν περισσότερο χαρούμενο στο παρόν.
Πήρε διαζύγιο από τη σύζυγό του και ξεκίνησε αμέσως μια άλλη σχέση. Πλήρωνε για να κάνει ψυχοθεραπεία η πρώην σύζυγός του, λέγοντας της ότι πάντα θα την φρόντιζε, αλλά απορούσε γιατί παρέμενε τόσο πληγωμένη. Συνέχισε να εργάζεται ως μηχανικός και να κερδίζει πάρα πολλά χρήματα.
Πολλοί από εμάς είμαστε σαν τον Γιώργο, συναισθηματικά παραλυμένοι. Αυτό μπορεί να προκύψει από την έλλειψη συναισθηματικής σύνδεσης η οποία μας κρατάει κολλημένους στο ίδιο σημείο στο παρελθόν.
Δεν είμαι σίγουρη τι θα συνέβαινε αν μπορούσε να βιώσει τα συναισθήματά του που ήταν κατάλοιπο από το παρελθόν του, αν θα ήταν πιο πρόθυμος να εξερευνήσει εκείνα τα πολύ οδυνηρά συναισθήματα και πώς μπορεί αυτά να κυβερνούσαν τις ενέργειές του. Υποψιάζομαι ότι οι αποφάσεις του θα ήταν λιγότερο χαοτικές και πιο ξεκάθαρες.
Για να καταφέρουμε να συνδεθούμε συναισθηματικά και να συμπονέσουμε τον εαυτό μας, υπάρχουν συγκεκριμένα βήματα που μπορούμε να κάνουμε.
Πέντε βήματα για συναισθηματική σύνδεση και συμπόνια για τον εαυτό μας
1. Δείτε τον εαυτό σας όπως θα βλέπατε τους άλλους.
Αν βλέπατε έναν ενήλικο να πετάει πέτρες σε δύο παιδιά, θα λέγατε ποτέ σε κάποιο από αυτά τα παιδιά ότι δεν είναι σημαντικό να φοβούνται; Όχι, δεν θα το κάνατε. Είστε εξίσου σημαντικοί όσο κάθε άλλο ανθρώπινο πλάσμα.
2. Αναγνωρίστε τους αμυντικούς μηχανισμούς ή τις στρατηγικές που χρησιμοποιούσατε για να αντιμετωπίσετε ή να αποσυνδεθείτε από τον πόνο ή το τραύμα στο παρελθόν σας.
Όταν δεν υπήρχε κανείς για να σας βοηθήσει, όταν κανείς δεν σταματούσε τον γονιό σας όταν σας φώναζε, όταν κανείς δεν έβλεπε ότι σας κακοποιούσε ο αδερφός σας, όταν η μητέρα σας δεν πίστευε ότι σας βίασαν, εσείς επιβιώσατε. Αρχίσατε να αποσυνδέεστε από τον πόνο των γεγονότων.
Ίσως έχετε γίνει τόσο καλοί σ’ αυτό, που σπάνια αισθάνεστε θλιμμένοι ή μπορείτε να κρύβετε ενεργά τη θλίψη σας. Μπορεί να μην αισθάνεστε καθόλου άνετα, ακόμη και με την τωρινή αίσθησης ευαλωτότητας.
Αρχίζετε να παρατηρείτε ότι υπάρχει και μια αρνητική πλευρά, ένα κόστος για την αποσύνδεση από τα πιο σκοτεινά συναισθήματα τα οποία δεν εξαφανίστηκαν, αντιθέτως έχουν μία σιωπηλή επιρροή στις επιλογές σας και στη ζωή σας.
Διαβάστε σχετικά: Πως το παρελθόν μας, επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το παρόν μας
3. Αμφισβητήστε τις συνήθειες και τις πεποιθήσεις που πυροδοτούν την αποσύνδεση και προχωρήστε μπροστά.
Αν έχετε την τάση να δραπετεύετε, καθίστε και γράψτε τι είναι αυτό που φοβάστε να αισθανθείτε. Τι προσπαθώ να αποφύγω να αισθανθώ τρώγοντας/πίνοντας/δουλεύοντας υπερβολικά;
Αν νιώθετε ότι θέλετε απεγνωσμένα να έχετε τον έλεγχο, επιτρέψετε για λίγο στους άλλους να πάρουν τον έλεγχο, να τους παραχωρήσετε τον πρώτο ρόλο και όλη την ευθύνη. Όταν δεν κρύβεστε πίσω από την συνεχή ενασχόληση με κάτι, τι αισθάνεστε;
Αν ανησυχείτε και είστε προβληματισμένοι το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, ξεκινήστε να κρατάτε σημειώσεις σε ένα ημερολόγιο. Ξεκινήστε να παρατηρείτε τα μοτίβα της ανησυχίας σας. Καταγράψτε ό,τι έχει σχέση με αυτά και αρχίστε να παρατηρείτε πώς αισθάνεστε καθώς γράφετε και αφού τα γράψετε.
Αν αρνείστε τη σημασία του βιωμένου τραύματος, προσπαθήστε να μιλήσετε γι’ αυτό με κάθε λεπτομέρεια σε ένα άτομο που εμπιστεύεστε και που γνωρίζετε ότι μπορεί να σας καταλάβει. Παρατηρήστε την αντίδρασή του. Θα νιώσετε ότι σας ακούει, σας αποδέχεται και θα καταλάβετε πόσο σημαντικοί είστε για εκείνον.
Πρέπει να σταματήσετε να αποσυνδέεστε και να αποστασιοποιείστε, ώστε να νιώσετε τα συναισθήματα του πόνου και στη συνέχεια να δείξετε συμπόνια στον εαυτό σας.
4. Αναγνωρίστε την αξία μιας πλούσιας συναισθηματικής ζωής. Αντιμετωπίστε τον φόβο σας να αισθανθείτε πόνο.
Όταν ένας καλλιτέχνης ζωγραφίζει, έχει συνήθως μια παλέτα με χρώματα την οποία χρησιμοποιεί. Κάθε καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τα χρώματα, τις σκιές ή τις πινελιές με ποικίλους τρόπους. Είναι ο τρόπος που αναγνωρίζουμε τη δουλειά τους.
Αυτό μοιάζει με πίνακα του Μονέ.
Και εμείς έτσι είμαστε. Χρωματίζουμε τις ζωές μας εκφράζοντας ποικίλα, μοναδικά συναισθήματα.
Η απόλαυση μιας ευρείας ποικιλίας συναισθημάτων, από ένα δυνατό, απολαυστικό γέλιο μέχρι έναν ήπιο εκνευρισμό, από μια ήρεμη ικανοποίηση μέχρι το θυμό και την αγανάκτηση, μας δίνει πολλές εναλλακτικές και πολλές επιλογές για το πώς να αισθανόμαστε.
Η συναισθηματική σύνδεση και η συμπόνια για τον εαυτό μας, καθιστά όλα τα συναισθήματα περισσότερο προσβάσιμα και αυξάνει την δική συναισθηματική παλέτα. Μπορείτε να διεκδικήσετε και να εκφράσετε συναισθήματα που βιώσατε για πρώτη φορά όταν ήσασταν παιδιά και πλέον ως ενήλικες, και μπορείτε να θεραπευθείτε με την κατανόηση και την ενσυναίσθηση.
Η θλίψη μπορεί να νομίζετε ότι θα σας καταβάλει. Όμως, τι θα συμβεί αν αναγνωρίσετε τον πόνο, δουλέψετε θεραπευτικά τη θλίψη, προκαλέσετε τη δική σας αίσθηση άρνησης και αποφυγής και αναγνωρίσετε ότι είστε ευάλωτοι;
Αυτή η διαδικασία μπορεί πραγματικά να σας ελευθερώσει από τη θλίψη και να σας γεμίσει με αισιοδοξία για το μέλλον.
Πηγή: psychcentral.com
Απόδοση: Έφη Μεσιτίδου
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
