Η αυτονομία στους χρήστες είναι ένα πολύπλοκο και κρίσιμο στάδιο το οποίο πλαισιώνεται από την αποκατάσταση και την επανένταξη των ατόμων στην κοινωνία.
Όταν κάποιος είναι παθητικός – με τη στάση “απλώς κάνε μου τη θεραπεία” – δεν θεραπεύεται πλήρως. Μπορεί να αναρρώσει, ποτέ όμως δεν θα αντιμετωπίσει πλήρως την πηγή της ασθένειάς του.
Το σύγχρονο βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο επιτάσσει το συνδυασμό φαρμακοθεραπείας και ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση ασθενών με ΔΔ.
Η διαταραχή επεισοδιακής υπερφαγίας είναι μια σοβαρή ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την επαναλαμβανόμενη κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τροφής σε σύντομο χρονικό διάστημα, συχνά συνοδευόμενη από έντονα συναισθήματα ενοχής ή ντροπής.
Οι ουσίες εξάρτησης «πειρατεύουν» στο σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου, δημιουργώντας αλλοιώσεις και δυσλειτουργίες στον εγκέφαλο και στο νευρικό σύστημα.
Η δυσθυμία είναι μια σχετικά ήπια αλλά χρόνια και δυστονική μορφή κατάθλιψης, που εκδηλώνεται ως ένας επώδυνος συνδυασμός θλίψης και έλλειψης ενδιαφέροντος για τη ζωή.