Νικολέτα- Νεκταρία  Μπουλταδάκη

Άσκηση αυτογνωσίας: Συνδέομαι άρα υπάρχω

Άσκηση αυτογνωσίας: Συνδέομαι άρα υπάρχω

Νικολέτα- Νεκταρία  Μπουλταδάκη
γυναίκα διεξάγει άσκηση αυτογνωσίας κάτω από ένα δέντρο
Image credit: Angel Balashev / unsplash.com

Ο homo sapiens φαίνεται να αγνόησε το μισό κομμάτι της ύπαρξης του. Έδωσε έμφαση στη σκέψη και άφησε στην άκρη την κοινωνική του υπόσταση. Θαρρώ πως η φράση που θα έλεγε σήμερα ο Καρτέσιος θα ήταν connectum ergo sum. Συνδέομαι άρα υπάρχω.


Ο Καρτέσιος (Ρενέ Ντεκάρτ) έλεγε cogitο ergo sum. Σκέφτομαι άρα υπάρχω. Έζησε στην αρχή της Μοντέρνας επιστημολογίας. Και η φράση του αυτή φαντάζομαι ότι υπήρξε σύνθημα των απανταχού επιστημόνων που ήθελαν να επιβάλλουν τον Λόγο πάνω από την υφιστάμενη δεισιδαιμονική στάση ύπαρξης. Υπέροχη αλλαγή και εξαιρετικό άλμα στον ρου της ανθρωπότητας.

Σήμερα, στα πρώτα βήματα της Μεταμοντέρνας επιστημολογίας το σκέφτομαι άρα υπάρχω, μοιάζει μετέωρο σε έναν κόσμο που κραδάζεται από τα ίδια τα ανθρώπινα δημιουργήματα. Ο άνθρωπος κατάφερε να καταστρέψει τον εαυτό του. Ο homo sapiens φαίνεται να αγνόησε το μισό κομμάτι της ύπαρξης του. Έδωσε έμφαση στη σκέψη και άφησε στην άκρη την κοινωνική του υπόσταση. Θαρρώ πως η φράση που θα έλεγε σήμερα ο Καρτέσιος θα ήταν connectum ergo sum. Συνδέομαι άρα υπάρχω.

Tον τελευταίο καιρό, πιο πολύ από ποτέ, με τριγυρνά η ιδέα ότι η υγεία εξαρτάται από την ικανοποίηση του σχεσιακού εαυτού. Στο αυτονομείσθαι εν αλληξερτήσει του Βασιλείου, φαίνεται ότι τα πηγαίνουμε καλύτερα στο αυτονομείσθαι. Εμείς οι συστημικοί προτάσσουμε την ιδέα της συνεξάρτησης, της σύνδεσης, διαρρηγνύουμε τα ιμάτια μας ότι η απουσία της ή η στρέβλωση της οδηγεί στην ψυχοπαθολογία - Α κυβερνητικά μιλώντας- αλλά άραγε συνδεόμαστε στ' αλήθεια;

Σήμερα το πρωί αναλογιζόμενη την άσκηση έλεγα ότι η σύνδεση προαπαιτεί γύμνια. Δύο σώματα που ενώνονται μέσω έρωτα. Δύο ψυχές που συνδέονται μυσταγωγικά. Η γύμνια, η καθαρή ειλικρίνεια, η τρωτότητα, η πλήρης αντανάκλαση της εσωτερικής μας ζωής. οφείλει να είναι παρούσα για να υπάρξει σύνδεση και όχι απλά συνύπαρξη.


Διαβάστε σχετικά: Πώς μπορείτε να καταλάβετε αν ακυρώνετε τον εαυτό σας;


Και πώς να γυμνωθώ μπροστά στον άλλον αν δεν το κάνω ούτε όταν είμαι μόνος μου, Περνάω τη ζωή μου φτιασιδωμένος. Μου φοράω ρούχα, καπέλα, ρόλους, χρωματιστά γυαλιά. Διαλέγω ένα παραμύθι και μπαίνω μέσα. Παίρνω σοβαρά τους ρόλους που μου έχω αναθέσει. Τους υπηρετώ με αυτοθυσία. Όχι τυχαία η λέξη αυτοθυσία. Μέσα σε αυτόν τον όγκο φορεσιών έχω ξεχάσει τι υπάρχει από κάτω. Αγνοώ τα σημάδια στο κορμί μου, τις μικρές και μεγάλες πληγές μου, τις δυσχρωμίες, τις ελιές μου, το χρώμα του δέρματος μου, τους φόβους και τα πάθη μου. Έχω ξεχάσει ποιος είμαι και που πάω. Αγνοώ τις ενδόμυχες μου επιθυμίες μου, τα θέλω. Η καπιταλιστική καθημερινότητα του πενθημέρου οχτάωρου, δε βοηθά άλλωστε.

Αλλά η ψυχή δεν κατανοεί τις αναβολές, ούτε τις χρονικές πιέσεις, ούτε τους μηχανισμούς άμυνας. Θέλει αλήθεια και τη θέλει τώρα. Είναι μια βασίλισσα. Τόσο φροντιστική όσο και αυστηρή. Δεν ζητιανεύει, απαιτεί. Δεν το κάνει για την ίδια, το κάνει για μένα. Υπηρέτης μου και αφέντης μου ταυτόχρονα

Σας καλώ λοιπόν να αναλογιστείτε αν συνδέεστε πράγματι. Αν φέρετε τη ψυχή σας γυμνή στη συνάντηση με τον άλλον. Αν με σιγουριά μπορείτε να πείτε ότι ξέρετε να ενώνεστε, να ερωτεύεστε να διαχύεστε στη σύνδεση.

Έχω την εντύπωση ότι κάποτε ξέραμε όλοι να το κάνουμε. Πολύ μικροί, πριν μας απαγορεύουν κοινωνικά να καταπιέζουμε το συναίσθημα μας, πριν τα πρέπει και οι κοινωνικές επιταγές μας ενοχοποιήσουν, πριν μας φορέσουν το ρόλο που έλειπε για να επιτευχθεί το οικογενειακό μας παζλ. Όποτε σας στρέφω να επιστρέψετε όσο πιο πίσω μπορείτε. Θυμηθείτε ποιοι ήσασταν όταν ήσασταν μικρούλια. Τι κάνατε; Πως λειτουργούσατε; Τι σας άρεσε; Τι παίζατε; Πώς συνδεόμασταν; Πώς αγαπούσατε; Κάντε εσωτερική μοναχική, αλλά και εξωτερική αναζήτηση καταγράφοντας αφηγήσεις άλλων για το πως σας θυμούνται. Προσπαθείτε να εκμαιεύσετε νέες πληροφορίες που δεν γνωρίζατε. Συναντηθείτε με τους τότε κοντινούς σας ανθρώπους και ζητήσετε τους να σας βοηθήσουν να θυμηθείτε να συνδέεστε. Τι θέλετε να πάρετε μαζί σας πεθαίνοντας;

Νιώστε τη χαρά και τη συγκίνηση πιθανώς αυτής της εμπειρίας και αναλογιστείτε πόση αξία έχει σήμερα και αύριο και όσο ζείτε ο φόβος που κάποια στιγμή γεννήθηκε και σας εμποδίζει να συνδέεστε.

Καλό ταξίδι!


*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*

2. banner diafhmishs mypsychologist koino

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Βρείτε μας στα...