PsychologyNow Team

«Βιομηχανία των προβληματικών εφήβων»: Γιατί η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών είναι τόσο συνηθισμένη στα ιδρύματα;

«Βιομηχανία των προβληματικών εφήβων»: Γιατί η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών είναι τόσο συνηθισμένη στα ιδρύματα;

PsychologyNow Team
έφηβο κορίτσι αναρωτιέται γιατί η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών είναι τόσο συνηθισμένη στα ιδρύματα;
Image credit: 🇸🇮 Janko Ferlič / unsplash.com

Το έργο της μελέτης είναι επαναστατικό, καθώς αποκαλύπτει μερικές από τις βαριές κακοποιήσεις που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα παιδιά σε αυτές τις δομές. Καταγράφει διάχυτη σεξουαλική, σωματική και συναισθηματική κακοποίηση, η οποία έχει αγνοηθεί από τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης.


Πρόσφατα, η «βιομηχανία των προβληματικών εφήβων» απασχόλησε πολύ τις ειδήσεις στις ΗΠΑ. Αυτό είναι το όνομα που ακτιβιστές και επιζώντες έχουν δώσει στο δίκτυο προγραμμάτων –προγράμματα τροποποίησης συμπεριφοράς, θεραπεία μεταστροφής, «θεραπευτικά» οικοτροφεία– που έχουν σκοπό να διορθώσουν τη συμπεριφορά νέων ανθρώπων.

Τις περισσότερες φορές, τα παιδιά που στέλνονται σε αυτά τα προγράμματα είναι άτομα που βιώνουν τραύμα, προέρχονται από διασπασμένες και κακοποιητικές οικογένειες, ή υποφέρουν από εθισμούς, σωματικές και ψυχικές ασθένειες. Πολλά παιδιά στέλνονται μέσω ιδιωτικής γονικής τοποθέτησης, από ψυχιατρεία ή από το σχολείο τους. Άλλα στέλνονται μέσω του συστήματος ανάδοχης φροντίδας.

Τον Οκτώβριο του 2021, το Εθνικό Δίκτυο Δικαιωμάτων Αναπηρίας εξέδωσε μια αναφορά: «Απόγνωση χωρίς αξιοπρέπεια: Οι συνθήκες των παιδιών που τοποθετούνται σε κερδοσκοπικές ιδρυματικές δομές». Το έργο της αναφοράς είναι επαναστατικό, καθώς αποκαλύπτει μερικές από τις βαριές κακοποιήσεις που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα παιδιά σε αυτές τις δομές. Καταγράφει διάχυτη σεξουαλική, σωματική και συναισθηματική κακοποίηση, η οποία έχει αγνοηθεί από τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης.

Αυτές οι κακοποιήσεις κυμαίνονται από σεξουαλική επίθεση, απομόνωση, χρήση δεματικών καλωδίων για περιορισμό, μέχρι, στις χειρότερες περιπτώσεις, φόνο παιδιών, ως αποτέλεσμα βαριάς κακοποίησης από μέλη του προσωπικού.

Η αναφορά εστιάζει σε κερδοσκοπικά ιδρύματα. Το ιδιωτικό καθεστώς παρέχει την ευκαιρία σε αυτά τα ιδρύματα να κρατούν την κακοποίηση κάτω από το ραντάρ. Ωστόσο, η σεξουαλική κακοποίηση είναι επίσης διάχυτη σε δημόσια και ιδιωτικά μη κερδοσκοπικά ιδρύματα.


Διαβάστε σχετικά: Όταν τα παιδιά βλάπτονται


Η σεξουαλική βία δεν είναι το ίδιο με τη βία με βάση το φύλο. Είναι ένα εργαλείο για την άσκηση βίας βασισμένης στο φύλο, όπως είναι εργαλείο και για την άσκηση ρατσιστικής βίας ή βίας κατά ατόμων με αναπηρίες. Ενώ η σεξουαλική βία συχνά εξισώνεται με τη βία με βάση το φύλο, η τελευταία περιλαμβάνει ένα εύρος παραβιάσεων και κακοποιήσεων «που έχουν τη ρίζα τους στην εκμετάλλευση άνισων σχέσεων εξουσίας μεταξύ των φύλων».

Όταν η σεξουαλική βία μπορεί να γίνει κατανοητή ως εργαλείο για εκμετάλλευση και εξουσία, τότε γίνεται πιο ξεκάθαρο γιατί προκύπτει τόσο συχνά σε ιδρύματα που στόχος τους είναι να «αναμορφώσουν» τα αποκαλούμενα «προβληματικά» παιδιά σε φαινομενικά «φυσιολογικά», συμμορφωμένα, εύπλαστα μέλη της οικογένειας και της κοινωνίας.

Στο βιβλίο του Brilliant Imperfection, ο Έλι Κλερ γράφει για το πώς οι διαγνωστικές ταμπέλες ιστορικά έχουν χρησιμοποιηθεί ως εργαλεία για ρατσιστική, αποικιοκρατική και πατριαρχική κυριαρχία, επιτρέποντας τη «θεραπεία» και άρα τον αφανισμό και την αφομοίωση του θεωρούμενου «άλλου». Στο πλαίσιο της ψυχικής ασθένειας, οι διαγνωστικές ετικέτες λειτουργούν ως μέσο κοινωνικού ελέγχου, στιγματίζοντας μέλη της κοινωνίας των οποίων το σώμα και ο νους δεν ανταποκρίνονται στα ιδανικά της λευκής υπεροχής, του καπιταλισμού και της αναπηροφοβίας (ableism), και επιτρέποντας καταναγκαστικές θεραπείες και άρνηση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, ώσπου αυτά τα άτομα να υποταχτούν.

Σε μια τέτοια κοινωνία, όπου η ψυχική ασθένεια είναι βαθιά στιγματισμένη και συσχετισμένη με την απόκλιση, τα ψυχικά ασθενή παιδιά δεν αντιμετωπίζονται ως παιδιά, αλλά ως απειλές. Σε μια κοινωνία που επίσης υποστηρίζει ότι τα παιδιά δεν είναι ικανά να καταλάβουν τι είναι το καλύτερο γι’ αυτά και που δημιουργεί πολιτικές, οι οποίες ουσιαστικά αρνούνται στα παιδιά την ικανότητα να παίρνουν αυτόνομες αποφάσεις, τα παιδιά στερούνται και το δικαίωμα να συναινούν και το δικαίωμα να γίνονται πιστευτά.

Σε μια κοινωνία που επιτρέπει τα παιδιά με αναπηρίες να αντιμετωπίζονται ως μη άνθρωποι και ως εγγενώς αναξιόπιστοι αφηγητές των δικών τους εμπειριών, η σεξουαλική βία στα ιδρύματα θα συνεχίσει να είναι διάχυτη.

Η σεξουαλική κακοποίηση είναι συνηθισμένη στα ιδρύματα γιατί η αναπηροφοβία είναι ένα σύστημα εξουσίας που λειτουργεί για να κατασκευάσει την αναπηρία ως μια στιγματισμένη κοινωνική κατηγορία και αρνείται στους ανθρώπους με αναπηρίες δικαιώματα, πρόσβαση, φροντίδα και αγάπη, μέσω της κανονικοποίησης και του προνομίου των θεωρούμενων αρτιμελών.

Η σεξουαλική κακοποίηση είναι συνηθισμένη γιατί, με βάση τη λογική της αναπηροφοβίας, τα παιδιά με αναπηρίες δεν έχουν σωματική αυτονομία, συναισθήματα, την ικανότητα να υποφέρουν, και, ως αποτέλεσμα, δεν μπορούν να νιώσουν υποβίβαση, παραβίαση ή τραύμα. Αυτή η λογική επιτρέπει στη σεξουαλική βία να είναι ενσωματωμένη στη δομή των ψυχιατρικών ιδρυμάτων, η οποία απαιτεί ενδελεχή σωματικό έλεγχο ως διαδικασία ρουτίνας, ανεξάρτητα από συνθήκες ή ηλικία.


Ism Tsox
Απόδοση - Επιμέλεια: Ισμήνη Τσοχαλή, μεταφράστρια - επιμελήτρια κειμένων

Πηγή

 

 

*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*

2. banner diafhmishs mypsychologist koino

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Βρείτε μας στα...