Γιώργος Κουντουράς

Πρώτες Βοήθειες Ψυχικής Υγείας - Τι είναι και πως τις εφαρμόζουμε

Πρώτες Βοήθειες Ψυχικής Υγείας - Τι είναι και πως τις εφαρμόζουμε

Γιώργος Κουντουράς
άτομα εφαρμόζουν Πρώτες Βοήθειες Ψυχικής Υγείας
Image credit: freepik/ freepik.com

Η βίωση στρεσσογόνων γεγονότων είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης εμπειρίας. Η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη από αποφάσεις, επιλογές, προβλήματα και διαφορετικού βαθμού προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζουμε χωρίς να συνειδητοποιούμε το στρες που εμπεριέχουν.


Τις περισσότερες φορές, κάνουμε απλά αυτό που χρειάζεται για να «βγάλουμε» την μέρα, είτε προσπαθώντας να ταιριάξουμε όσα συμβαίνουν γύρω μας μέσα στην κοσμοθεωρία μας (αφομοίωση), είτε αλλάζοντας ένας μέρος της κοσμοθεωρίας μας ώστε να ταιριάξει με τα εξωτερικά γεγονότα (προσαρμογή).

Ανά περιόδους όμως, όλοι μπορεί να αντιμετωπίσουμε κάποια γεγονότα που απαιτούν περισσότερη ψυχική ενέργεια από όση έχουμε συνηθίσει να δαπανάμε καθημερινά προκειμένου να διευθετούμε αποτελεσματικά την ζωή μας.

Για παράδειγμα, αν είστε γονέας και το παιδί σας έχει αρχίσει να εκφράζει μια κακότροπη και επιθετική συμπεριφορά απέναντί σας και απέναντι στους άλλους, χρειάζεστε μεγάλα αποθέματα ψυχικής ενέργειας, επιμονής και υπομονής για να το βοηθήσετε να διακόψει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά και να μάθει πιο εποικοδομητικούς τρόπους έκφρασης αυτού που χρειάζεται.

Επίσης, η ζωή και οι ανθρώπινες επεμβάσεις σε αυτή, μας επιφυλάσσουν αρκετά συχνά διάφορες δυσάρεστες… εκπλήξεις είτε με την μορφή των φυσικών καταστροφών, είτε πανδημιών ή/και πολέμων που απειλούν σε παγκόσμια κλίμακα την υγεία (σωματική και ψυχική) και την ασφάλεια.

Κάθε κοινωνία έχει τους δικούς της τρόπους αντιμετώπισης στρεσσογόνων γεγονότων και διαχείρισης ψυχολογικών αντιδράσεων στις δύσκολες στιγμές της ζωής. Την τελευταία δεκαετία, υπήρξε ένα αυξανόμενο κίνημα στις δυτικές κοινωνίες για την ανάπτυξη ενός συνόλου δεξιοτήτων (που λειτουργούν παρόμοια με τον τρόπο που χρησιμοποιούνται οι πρώτες βοήθειες για την αντιμετώπιση σωματικών τραυματισμών) με σκοπό τη διαχείριση στρεσσογόνων καταστάσεων. Αυτές οι δεξιότητες είναι γνωστές με πολλά ονόματα, αλλά αναφέρονται πιο συχνά στην ελληνική βιβλιογραφία ως Πρώτες Βοήθειες Ψυχικής Υγείας (Α’ΒΨΥ).

Τι είναι όμως οι Α’ΒΨΥ και σε ποιους απευθύνονται; Τι στρατηγικές περιλαμβάνουν οι οποίες μπορούν να μας βοηθήσουν να προσεγγίσουμε κατάλληλα έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη; Και τέλος, πως μπορούν να μας βοηθήσουν να παροτρύνουμε έναν δικό μας άνθρωπο να αναζητήσει περαιτέρω βοήθεια από κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας;

Α’ΒΨΥ: Τι είναι και ποιες δεξιότητες περιλαμβάνουν;

Οι Α’ΒΨΥ είναι ένα σύνολο από δεξιότητες που μπορούν να εφαρμοστούν από όλους τους ανθρώπους και περιγράφονται ως μια ανθρώπινη και ενθαρρυντική
ανταπόκριση σε έναν οποιονδήποτε συνάνθρωπο (ενήλικα ή παιδί) που υποφέρει και που μπορεί να χρειάζεται στήριξη λόγω μιας εξωτερικής ή εσωτερικής κατάστασης κρίσης. Πιο συγκεκριμένα, περιλαμβάνουν:

  • Την εκτίμηση των αναγκών και των ανησυχιών των συνανθρώπων μας,
  • Την παροχή βοήθειας για την κάλυψη βασικών αναγκών (όπως είναι η τροφή και η στέγη),
  • Την αναγνώριση των συμπτωμάτων που υποδεικνύουν την ύπαρξη ενός ψυχικού ζητήματος,
  • Την ενεργητική ακρόαση των συνανθρώπων μας, χωρίς την άσκηση πίεσης για να μιλήσουν,
  • Τη διαδικασία έναρξης μιας υποστηρικτικής συζήτησης με σκοπό τον καθησυχασμό και την ηρεμία του συνανθρώπου μας,
  • Την βοήθεια για διασύνδεση με πληροφορίες, υπηρεσίες και κοινωνική υποστήριξη,
  • Την προστασία τους από περαιτέρω σωματική ή ψυχική βλάβη.

Από την άλλη μεριά, είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε τι δεν είναι οι Α’ ΒΨΥ. Οι Α’ ΒΨΥ δεν είναι:

  • Κάτι που μπορούν να παρέχουν μόνο οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας.
  • Κάτι που χρειάζονται όλοι όσοι έχουν βιώσει κάποιο τραυματικό γεγονός στη ζωή τους.
  • Κάτι που παρέχουμε ή προσπαθούμε να επιβάλλουμε σε όσους δεν το επιθυμούν (ακόμα και αν είναι φίλοι ή συγγενείς).
  • Μια μορφή συμβουλευτικής ή ψυχοθεραπείας, καθώς δεν συνεπάγονται τη λεπτομερή συζήτηση του ψυχοπιεστικού γεγονότος ή τη διερεύνηση των σκέψεων, των συναισθημάτων και των αντιδράσεων σε αυτό το γεγονός.
  • Μια μορφή «ψυχολογικής αποφόρτισης» κατά την οποία ζητάμε από τα άτομα να αναλύσουν όσα συνέβησαν ή να τα τοποθετήσουν σε χρονική σειρά.

Αναγνωρίστε τα σημάδια

Το πρώτο βήμα για την παροχή Α’ ΒΨΥ είναι η κατανόηση των σημείων και των συμπτωμάτων ενός αναδυόμενου ή επιδεινούμενου προβλήματος ψυχικής υγείας. Μόνο ένας εκπαιδευμένος επαγγελματίας (ψυχολόγος ή ψυχίατρος) μπορεί να διαγνώσει κάποιον με ψυχική ασθένεια, αλλά μπορείτε να μάθετε να αναγνωρίζετε καλύτερα τις αλλαγές στη διάθεση, τη συμπεριφορά, την ενέργεια και τις συνήθειες ενός ατόμου, είτε το γνωρίζετε καλά, είτε όχι. Οι ακόλουθες αλλαγές, μπορεί να είναι σημάδια ενός προβλήματος ψυχικής υγείας:

  • περίεργη ή ασυνήθιστη σκέψη,
  • σημαντική μείωση της καθημερινής δραστηριότητας,
  • δυσκολία συγκέντρωσης ή μνήμης,
  • σημαντική πτώση απόδοσης στην εργασία ή το σχολείο,
  • σημαντική απόσυρση από φίλους και οικογένεια,
  • παραμέληση της αυτο-φροντίδας (π.χ. παραμέληση της προσωπικής εμφάνισης, της υγιεινής και κακή διατροφή),
  • αυτοκτονικές σκέψεις ή συμπεριφορές μη αυτοκτονικού αυτοτραυματισμού (σκόπιμος αυτοτραυματισμός),
  • καταστροφική ή υψηλού κινδύνου συμπεριφορά (π.χ. επικίνδυνη οδήγηση, συμμετοχή σε καυγάδες),
  • σύγχυση και αποπροσανατολισμός,
  • συναισθηματικές εκρήξεις,
  • προβλήματα ύπνου,
  • αλλαγές βάρους ή όρεξης,
  • προβλήματα χρήσης ουσιών,
  • αισθήματα ενοχής ή αναξιότητας.

Να διευκρινιστεί ότι το να παρουσιάζει το άτομο 2-3 από αυτά τα συμπτώματα δεν υποδηλώνει την ύπαρξη ψυχικής ασθένειας, αλλά εάν εμφανίζει πολλά από αυτά, μπορεί να χρειαστεί επαγγελματική βοήθεια (ιδιαίτερα εάν τα συμπτώματα έχουν διαρκέσει για αρκετές εβδομάδες ή/και επηρεάζουν τις συνήθεις δραστηριότητές, όπως είναι η εργασία, το σχολείο και οι σχέσεις του με τους άλλους).

Καλό είναι να μην αγνοούμε τα παραπάνω σημάδια εφόσον τα αναγνωρίζουμε σε κάποιον και να θυμόμαστε ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε μια κατάσταση ψυχολογικής κρίσης δεν εκδηλώνουν απαραίτητα τα ίδια συμπτώματα.


Διαβάστε σχετικά: Πώς να προσφέρετε “Πρώτες Βοήθειες Ψυχικής Υγείας”


Προσεγγίζοντας το άτομο κάτω από τα συμπτώματα

Ο τρόπος που επικοινωνούμε με κάποιον/α που βιώνει έντονη δυσφορία είναι πολύ σημαντικός. Τα άτομα που έχουν βιώσει κάποιο συμβάν κρίσης στη ζωή τους μπορεί να αισθάνονται μεγάλη αναστάτωση, άγχος ή σύγχυση, αλλά να μην θέλουν να μιλήσουν, είτε γιατί όσα βίωσαν ξεσηκώνουν μέσα τους έντονα και επώδυνα συναισθήματα, είτε γιατί μπορεί να κατηγορούν τους εαυτούς τους για γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης.

Μένοντας ήρεμοι και δείχνοντας κατανόηση και σεβασμό προς αυτή την επιθυμία, τους δίνετε χρόνο να μιλήσουν όταν αισθανθούν έτοιμοι και περνάτε το μήνυμα ότι εσείς παραμένετε διαθέσιμοι για εκείνους στην περίπτωση που σας χρειαστούν. Αν συνεχίσουν να μην ανοίγονται και η ανησυχία σας για την κατάστασή τους εντείνεται, μπορείτε να ξεκινήσετε μια ήπια και μη επικριτική κουβέντα σε ένα ήσυχο και άνετο μέρος με τον παρακάτω τρόπο:

  • «Δεν φαίνεσαι να είσαι ο εαυτός σου το τελευταίο διάστημα – είναι όλα καλά;» Μην διστάσετε να μοιραστείτε την οπτική σας γωνία με κάποιον για τον οποίο ανησυχείτε. Το ενδιαφέρον σας μπορεί να κάνει τη διαφορά.
  • «Έχω παρατηρήσει ότι το τελευταίο διάστημα δεν βγαίνεις πολύ μαζί μας – συμβαίνει κάτι;» Θίξτε το θέμα με τρόπο που να αισθάνεστε άνετα. Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος για να πείτε ότι ανησυχείτε, αρκεί να είναι γνήσιος και να μην κρύβει έλεγχο ή/και κριτική.
  • «Θα ήθελες να μιλήσουμε για αυτό που σου συμβαίνει; Ανησυχώ για σένα». Εξηγείστε στον άνθρωπό σας γιατί ανησυχείτε. Τι έχετε παρατηρήσει που σας έχει κάνει να ανησυχείτε για αυτόν (π.χ. η διάθεσή του ή ο τρόπος που ενεργεί);

Είναι σημαντικό να μιλάτε πάντα από την δική σας οπτική γωνία και να ξεκινάτε με φράσεις όπως: «έχω παρατηρήσει ότι…», «φαίνεται να…», «ανησυχώ για σένα επειδή…». Αντ’ αυτού, φράσεις όπως: «δεν τρως και δεν κοιμάσαι» ή «έχεις αποκοπεί από την παρέα», δεν βοηθούν πολύ. Σε κάθε περίπτωση, να θυμάστε ότι το άτομο που αντιμετωπίζει μια κατάσταση κρίσης μπορεί να έχει τη δική του ερμηνεία για όσα του συμβαίνουν, οπότε δώστε χώρο σε αυτή και μην μένετε μόνο στις δικές σας εντυπώσεις ή υποθέσεις.

Ωστόσο, αν ο άνθρωπός σας συνεχίζει να μην θέλει να σας μιλήσει, μπορείτε να του πείτε ότι αυτό είναι εντάξει και ότι μπορεί να απευθυνθεί σε εσάς αν κάποια στιγμή νιώσει ότι το χρειάζεται. Αντί να προσπαθείτε να τον πείσετε να σας μιλήσει, επικεντρωθείτε στο να μείνετε σε επαφή μαζί του και να κάνετε πράγματα μαζί που μπορεί να τον κάνουν να νιώθει λιγότερο μόνο.

Εάν εξακολουθείτε να ανησυχείτε με την πάροδο του χρόνου, αναζητήστε ευκαιρίες κατά τις οποίες μπορεί να είναι πιο δεκτικός στη συζήτηση. Θα μπορούσατε επίσης να προτείνετε άλλα άτομα με τα οποία μπορεί να αισθάνεται πιο άνετα να μιλήσει, όπως έναν φίλο που έχει βιώσει παρόμοιες δυσκολίες ή μια εμπιστευτική γραμμή βοήθειας. Να έχετε στο μυαλό σας ότι μπορεί να μην θέλει να συζητήσει τώρα αυτό που τον απασχολεί, αλλά τουλάχιστον ξέρει ότι νοιάζεστε και είστε πρόθυμος να τον ακούσετε όταν νιώσει έτοιμος να ανοιχτεί.

Ενεργητική Ακρόαση: Όταν κάποιος αποφασίζει να μας μιλήσει

Η λέξη «ενεργητική» στο όνομα αυτής της τεχνικής δίνει μια σημαντική ένδειξη για αυτήν τη δεξιότητα ακρόασης. Αν θέλετε να είστε καλός ακροατής, δεν αρκεί να κάθεστε παθητικά ενώ κάποιος μιλάει σε εσάς. Ο Carl Rogers (1902-1987), ένας από τους πιο διακεκριμένους ψυχολόγους-ψυχοθεραπευτές στις ΗΠΑ για δεκαετίες και ο βασικός εκπρόσωπος της προσωποκεντρικής σχολής, θεωρούσε ότι η δεξιότητα της ενεργητικής ακρόασης μπορεί να εφαρμοστεί σε πολλαπλά επίπεδα.

Για παράδειγμα, οι μη λεκτικοί τομείς που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν όταν ακούμε ενεργητικά είναι η γλώσσα του σώματος μέσω της οποίας φαίνονται η προσοχή και το ενδιαφέρον που δείχνουμε όταν κάποιος μας μιλά (π.χ. αν γέρνουμε με το σώμα μας προς το μέρος του ή αν καθόμαστε πίσω). Η οπτική επαφή η οποία δείχνει την παρουσία μας σε όσα διαμείβονται μεταξύ μας στο «εδώ και τώρα» είναι μια ακόμα πτυχή της ενεργητικής ακρόασης.

Οι λεκτικοί τομείς περιλαμβάνουν αρχικά την ενθάρρυνση μέσα από την πραγματοποίηση κατάλληλων ερωτήσεων προκειμένου να καταλάβουμε την θέση του ατόμου που μας μιλά. Επίσης, η επαναδιατύπωση όσων έχουμε ακούσει και η σύνοψή τους μέσα από τα δικά μας λόγια, δείχνει στο άτομο ότι το ακούμε προσεκτικά και προσφέρει σε εμάς μια διαβεβαίωση ότι έχουμε κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό αυτά που μας είπε. Σε πρακτικό επίπεδο, μπορούμε να εξασκήσουμε τη δεξιότητα της ενεργητικής ακρόασης προσεγγίζοντας το άτομο με τον ακόλουθο τρόπο:

  • Πάρε τον χρόνο σου, δεν χρειάζεται βιασύνη. Καταλαβαίνω ότι το να μιλάς γι’ αυτό είναι δύσκολο για σένα.
  • Μπορώ να καταλάβω ότι οι τελευταίοι μήνες ήταν πραγματικά δύσκολοι για εσένα. Θα ήθελες να μου πεις περισσότερα γι’ αυτό;
  • Πως ήταν αυτή η εμπειρία που μου περιγράφεις για εσένα;
  • Μπορώ να βεβαιωθώ μια στιγμή ότι όσα μου είπες τα έχω καταλάβει σωστά;

Να θυμάστε ότι είναι σημαντικό να αντισταθείτε στον πειρασμό να προσφέρετε έτοιμες λύσεις, να δώσετε συμβουλές, να κάνετε υποθέσεις ή να διαγνώσετε το πρόβλημά τους. Το πιο χρήσιμο πράγμα που μπορείτε να κάνετε είναι να ακούσετε τους ανθρώπους σας. Θυμηθείτε να είστε μη επικριτικοί εάν μοιράζονται πράγματα που είναι δύσκολο να ακούσετε ή δεν καταλαβαίνετε.

Υποστήριξη: Πως να την προσφέρω;

Η υποστήριξη μπορεί να έρθει μέσα από λόγια που κάνουν τον άνθρωπό μας να σκέφτεται για τον εαυτό του ότι γίνεται κατανοητός, σεβαστός, άξιος προσοχής/ενδιαφέροντος, καθώς και ότι υπάρχει ελπίδα να βελτιωθούν τα πράγματα για εκείνον. Κάποια λόγια που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να δείξουμε υποστήριξη είναι:

  • Μην νομίζεις ότι πρέπει να το αντιμετωπίσεις μόνος/η σου αυτό. Είμαι εδώ για σένα. Τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα.
  • Θέλω να βοηθήσω, αλλά δεν θέλω να επέμβω, γι’ αυτό πες μου αν νιώσεις κάποια στιγμή ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο.
  • Δεν είμαι σίγουρος τι να κάνω για να σε βοηθήσω, αλλά πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε μαζί ένα τρόπο για να νιώσεις καλύτερα.
  • Θα ήθελες να κάνουμε κάτι μαζί που πιστεύεις ότι μπορεί να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα;
  • Τι έχεις δοκιμάσει μέχρι τώρα για να αντιμετωπίσεις αυτό που σου συμβαίνει; Τι σε έχει βοηθήσει και τι όχι; Σκέφτηκες να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό;

Να θυμάστε ότι η επικύρωση της εμπειρίας που σας μεταφέρει ο άνθρωπός σας είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της υποστήριξης που μπορείτε να προσφέρετε. Αυτά που δεν βοηθούν την κουβέντα είναι φράσεις του τύπου: «ξέρω πώς νιώθεις», «κάνε κάτι απλώς για να ξεφύγεις ή να ξεχαστείς», «μην αγχώνεσαι» «ψάχνεις την προσοχή», «σκέψου πιο θετικά», «μην σκέφτεσαι έτσι», «απλώς ξεπέρασέ το».

Επίσης, παρόλο που είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε την ελπίδα, καλό είναι να μην υποσχόμαστε πράγματα που δεν μπορούμε να καταφέρουμε ή να προσφέρουμε. Δεν χρειάζεται να έχουμε πάντα όλες τις απαντήσεις και είναι προτιμότερο να μην προσποιούμαστε ότι τις έχουμε. Τέλος, απαραίτητη προϋπόθεση για να προσφέρουμε υποστήριξη σε κάποιον άλλο είναι η δική μας αυτό-φροντίδα.

Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι δεν είναι καθόλου βοηθητικό να τα βάζετε με τον εαυτό σας όταν λέτε ή κάνετε κάτι που θεωρείτε λάθος. Ακόμα και αν έχει προσβληθεί ο άνθρωπός σας από αυτό που του έχετε πει, φέρτε στο νου σας ότι προσπαθείτε και οι δύο να μιλήσετε για μια δύσκολη εμπειρία. Εστιαστείτε σε αυτή και δείξτε την ίδια επιείκεια και συμπόνια απέναντι στον εαυτό σας.

Τι να κάνω αν δεν θέλει να δει κάποιον ειδικό;

Καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας ότι μπορεί να χρειαστεί χρόνος μέχρι να νιώσει ο άνθρωπός μας έτοιμος να μιλήσει σε κάποιον ειδικό. Μπορεί να μην συμφωνείτε με την απόφασή του, αλλά πρέπει να την σεβαστείτε γιατί μόνο όταν αναπτύξει ο ίδιος το κίνητρο για αλλαγή, θα μπορέσει να λάβει ουσιαστική βοήθεια από κάποιον επαγγελματία. Διαβεβαιώστε τον ότι δεν είναι μόνος του και συζητήστε μαζί του, εφόσον θέλει, για τα πιθανά εμπόδια που υπάρχουν προς την κατεύθυνση αυτής της απόφασης.

Αν ανησυχείτε ότι μπορεί να βλάψει τον εαυτό του, ρωτήστε τον. Η ανοιχτή συζήτηση, τις περισσότερες φορές, και εφόσον το άτομο δεν είναι 100% αποφασισμένο, μπορεί να λειτουργήσει προληπτικά. Να θυμάστε ότι ακόμα και για έναν ειδικό, είναι συχνά πολύ δύσκολο να αποτρέψει κάποιον που έχει αποφασίσει να δώσει τέλος στην ζωή του.

Συνεπώς, αν διαπιστώσετε ότι ο άνθρωπός σας έχει αποσυρθεί πλήρως και δεν πιστεύει σε καμία άλλη λύση πέραν της αυτοκτονίας, πρέπει να ενημερώσετε τους κοντινούς του ανθρώπους ή/και τις αρχές.

Συμπέρασμα

Μια κατάσταση κρίσης, είτε ξεκινά από ένα ανεπίλυτο εσωτερικό μας ζήτημα, είτε προκύπτει από εξωτερικές αλλαγές που απειλούν την σταθερότητα και τις πρακτικές συνθήκες της ζωής μας (έτσι όπως τις έχουμε μάθει), συχνά παρέχει νέες ευκαιρίες για ανάπτυξη, θεραπεία και αλλαγή. Τόσο οι κοινότητες εν συνόλω, όσο και ο άνθρωπος ξεχωριστά, έχουν τη δυνατότητα να μεγαλώσουν, να γίνουν πιο ανθεκτικοί και πιο σοφοί μέσα από την εμπειρία αντίξοων καταστάσεων.

Αυτό όμως που μας μεγαλώνει, μας κάνει πιο ανθεκτικούς ή/και πιο σοφούς, είτε ως άτομα, είτε ως κοινωνίες, δεν είναι η αντιξοότητα αυτή καθαυτή, αλλά ο τρόπος που θα ανταποκριθούμε σε αυτή. Μπορούμε να την αγνοήσουμε, να προσπαθήσουμε να «μουδιάσουμε» τις ψυχολογικές και συναισθηματικές της επιπτώσεις με τεχνητούς τρόπους, ακόμα και να τα βάλουμε με την «κακή μας τύχη» επειδή μας συνέβη και να ρίξουμε το φταίξιμο είτε στους άλλους, είτε στον εαυτό μας.

Ή μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας, να έρθουμε αντιμέτωποι με την προσωπική ή συλλογική μας αλήθεια και να διαχειριστούμε με την βοήθεια ενός άλλου όσα μας δυσκολεύουν.


*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*

2. banner diafhmishs mypsychologist koino

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Βρείτε μας στα...