«Αν και μερικές φορές μοιάζεις ξένο, σε νιώθω, μη νομίζεις ότι δεν σε ακούω…»
Αγαπητό μου σώμα,
Πάει καιρός που μιλήσαμε και μου λείπεις. Η ζωή κυλάει τόσο γρήγορα που χρειάζομαι χρόνο για να είμα
Εξαιτίας της διπολικής μου διαταραχής δεν θέλω να χάσω άλλο πια ανθρώπους που με αγαπάνε και να φεύγω, δεν θέλω να πληγώνω τους ανθρώπους που μένουν δίπλα μου, δεν θέλω να νιώθω ένταση, θυμό ή θλίψη.
Πώς θα αγαπήσω τη ζωή μου; πώς θα αγαπήσω όλα όσα έχω;
Απ' ότι φαίνεται ήρθε η ώρα να μιλήσω και με κάποιο τρόπο (γιατί δεν έχω και ούτε πρόκειται σύντομα) να εκφράσω όλα όσα νιώθω τον τελευταίο κα
Έχοντας κακοποιηθεί συναισθηματικά και σωματικά σαν παιδί από τους σημαντικούς άλλους, πίστευα ότι δεν αξίζω το σεβασμό, την αποδοχή και την αγάπη. Και ήταν η πιο σκληρή και καλά θαμμένη συνειδητοποίη
Λίγες εβδομάδες αργότερα σε μια από τις συνεδρίες, ένιωσα για πρώτη φορά αυτές τις "πεταλούδες" στο στομάχι. Δεν έδωσα σημασία αλλά αυτές γινόντουσαν όλο και πιο έντονες…
Είχα συχνά στο μυαλό μου τ
