Ο θεραπευόμενος έχει να αντιμετωπίσει αρκετές δυσκολίες στο πρώτο του βήμα στην ψυχοθεραπεία. Δεν είναι μόνο η ανασφάλεια που προσδίδει το άγνωστο (άγνωστο μέρος, θεραπευτής, διαδικασία), αλλά και η επιφόρτιση από τη δυσκολία της ίδιας της επιλογής του ξεκινήματος ενός δύσκολου ταξιδιού.
Υπάρχει η αμηχανία του να αναφέρει πολύ προσωπικά ζητήματα σε έναν άγνωστο, αλλά και το άβολο της επανασύνδεσης με αυτές τις επώδυνες αναμνήσεις. Δεν είναι μόνο η σύγχυση που προκαλεί το βλέμμα του θεραπευτή, αλλά η σκέψη ότι η προσοχή του είναι στραμμένη επάνω του.
Με εκμεταλλεύεται, με ανέχεται μόνο για τα χρήματα. Σίγουρα θα σκέφτεται ότι είμαι ένας αποτυχημένος. Πόσο βαρετή μπορεί να εξελιχθεί η συζήτηση με εμένα; Αυτά που συζητάμε τα έχω σκεφτεί χιλιάδες φορές, τι νόημα έχει άλλη μια; Δεν την αντέχω αυτή τη σιωπή. Είμαι βέβαιος ότι μετράει αντίστροφα την ώρα για να τελειώσουμε... Τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί του πρώτου ραντεβού είναι ανεξάντλητα!
Ο τρόπος που σκεφτόμαστε στην υπόλοιπη ζωή μας αντικατοπτρίζεται στο περιεχόμενο της σκέψης μας κατά τη διάρκεια της συνεδρίας. Για παράδειγμα, το συναίσθημα άγχους και ανασφάλειας ενός θεραπευόμενου που θεωρεί ότι δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον να προσδώσει στη συνομιλία με το θεραπευτή του, είναι αναπαραγωγή αντίστοιχων και εξίσου δύσκολων συναισθημάτων κατά τη συναναστροφή του με άλλους ανθρώπους εκτός θεραπευτικού δωματίου.
Ή, ο θυμός που προκύπτει από τη σκέψη ότι «ο θεραπευτής με εκμεταλλεύεται, με ανέχεται μόνο για τα χρήματα», ενδεχομένως να συνδέεται με αγωνίες περί εκμετάλλευσης από τους κοντινούς του ανθρώπους.
Διαβάστε σχετικά: Μήπως φοβάμαι να πάω σε Ψυχολόγο;
Ό, τι αναδύεται κατά τη διάρκεια της συνεδρίας είναι «υλικό» από τη ζωή μας και ό, τι είναι σημαντικό για να αναλυθεί και να αναδιαμορφωθεί θα έρχεται ανάμεσά μας, όσο και αν -ασυνείδητα ή συνειδητά- ο θεραπευόμενος προσπαθεί να το αποσιωπήσει. Ως εκ τούτου, ο θεραπευτής δεν (κατα)κρίνει τα λεγόμενα του θεραπεύομενου. Τα αξιοποιεί ως υλικό προς επεξεργασία.
Είναι ευχαριστημένος όταν, για παράδειγμα, θα μπορέσεις να του αναφέρεις ευθέως ότι ντρέπεσαι για αυτό που αποκάλυψες ή ότι θυμώνεις που μέσα του σε θεωρεί δειλό. Αυτομάτως έχεις μοιραστεί το βάρος της ντροπής ή του θυμού και έχεις κάνει το επόμενο βήμα για να αναλυθεί το συναίσθημα.
Ίσως βοηθάει να σκεφτούμε: «τι είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στο πρώτο ραντεβού»; Αυτομάτως ανακουφίζονται κάποιες καταστροφικές φαντασιώσεις μας. Ωστόσο, όταν θα νιώσουμε δυσφορικά συναισθήματα, αξίζει να προσπαθήσουμε λίγο ακόμα και να μην τα χρησιμοποιήσουμε ως δικαιολογία για την παραίτησή μας.
Κανείς δεν υποσχέθηκε πως η θεραπεία κατά τη διάρκειά της είναι μια ευχάριστη διαδικασία. Χρειάζεται αφοσίωση, επιμονή, δέσμευση και σταθερότητα. Δύσκολα συναισθήματα χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε διαρκώς κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Είναι αυτά που αγγίζουμε επιφανειακά στην καθημερινότητά μας, και που στη συνεδρία δίνεται η ευκαιρία να μην τα αποφύγουμε, αλλά να τα εξετάσουμε ενδελεχώς.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο θεραπευτής σου σκέφτεται πως είσαι γενναίος που ξεκινάς μια διαδικασία που σε θέτει σε θέση ευθύνης για τη ζωή σου - καθώς υπάρχει η τάση της σύγχρονης εποχής προς ανάθεση στους άλλους και επιφανειακή αντιμετώπιση. Σκέψου λοιπόν, πως είναι συνοδοιπόρος και όχι ανταγωνιστής σε αυτό το όμορφο ταξίδι.
