Η ανατριχιαστική ιστορία του Τζέφρι Ντάμερ έγινε σειρά στο Νetflix και έχει διχάσει τους θεατές. Οι ψυχολόγοι αποκαλύπτουν τα τραύματά του που ενδεχομένως έχουν παίξει ρόλο στην παθολογία του.
Αν έχετε παρακολουθήσει την σειρά του Netflix, Monster: Jeffrey Dahmer, ή προετοιμάζεστε νοερά για το Conversations with a Killer: The Jeffrey Dahmer Tapes, να γνωρίζετε ότι η ιστορία είναι ανατριχιαστική... τουλάχιστον.
Αλλά ένας ιδιαίτερα ενδιαφέρων παράγοντας είναι η σχέση του Τζέφρι με τους γονείς του, Λάιονελ και Τζόις Ντάμερ και η επίδρασή τους στη ζωή του.
Ο Τζέφρι Ντάμερ ήταν ένας Αμερικανός κατά συρροή δολοφόνος που γεννήθηκε στο Μιλγουόκι του Γουισκόνσιν, στις 21 Μαΐου 1960, σύμφωνα με το Biography.com. Ο πατέρας του ισχυρίστηκε, σε τηλεοπτική συνέντευξή του, τη δεκαετία του 1990, ότι τα πράγματα πήγαν στραβά με το γιο του μετά την εγχείρηση κήλης που έκανε ο Τζέφρι σε ηλικία 4 ετών.
Όμως πολλαπλές βαθιά ανατρεπτικές πτυχές της παιδικής ηλικίας του Τζέφρι έπαιξαν ρόλο στην παθολογία του. Είναι αδύνατο να πούμε τι ακριβώς προκάλεσε σε αυτό το άτομο να συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο, αλλά ήταν μια «τέλεια καταιγίδα» από διάφορες μεταβλητές, λέει η ψυχολόγος Τζανίς Κατζ με ειδίκευση στα παιδιά και τις οικογένειες. Δεν υπάρχει μία αιτία που συνέβαλε στο πώς εκδηλώθηκαν τα προβλήματα προσωπικότητας και ψυχικής υγείας του, αλλά υπήρχαν πολλαπλοί παράγοντες που οδήγησαν σε αυτή τη συγκεκριμένη δυσλειτουργική συμπεριφορά.
Ο Τζέφρι βίωσε πολλά τραύματα κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας - αλλά πόσο ρόλο έπαιξαν αυτά στη διαμόρφωσή του στον κατά συρροή δολοφόνο που έγινε;
Διαβάστε παρακάτω για να δείτε πώς οι ακόλουθες πτυχές έπαιξαν ρόλο στην παθολογία του Τζέφρι, σύμφωνα με τους ψυχολόγους.
Η μητέρα του είχε ιστορικό ψυχικής ασθένειας
Η μητέρα του, η Τζόις, υπέφερε σοβαρά από επιλόχειο κατάθλιψη, όπως απεικονίζεται στη σειρά. Ο Λάιονελ έγραψε στο βιβλίο του 1994, A Father's Story, ότι η Τζόις είχε επιλόχειο ψύχωση μετά τη γέννηση του Ντέιβιντ.
Η κατάθλιψη, το άγχος και οι περισσότερες διαγνώσεις ψυχικής ασθένειας τείνουν να αφήνουν τα αποτυπώματά τους στις οικογένειες, λέει η Κατζ. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα υποφέρετε και εσείς από τέτοιου είδους προβλήματα, αλλά είναι ένας συνδυασμός αυτού με το οποίο γεννηθήκατε και αυτού στο οποίο εκτίθεστε - είναι η φύση και η ανατροφή, εξηγεί. Έτσι, επειδή η μητέρα του Τζέφρι υπέφερε από κατάθλιψη, είναι πιθανό να πάλευε και ο ίδιος.
Ωστόσο, αν εσείς βιώνετε ψυχική ασθένεια, αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί σας θα την κληρονομήσει αυτόματα. Και σίγουρα δεν καταδικάζει τους απογόνους σας να γίνουν τόσο βαθιά διαταραγμένοι όσο ήταν ο Τζέφρι.
Δείτε το trailer
Ο Τζέφρι φέρεται να ήταν θύμα σεξουαλικής κακοποίησης
Το 1991, ο πατέρας του Τζέφρι, Λάιονελ, είπε στους πράκτορες επιτήρησης ότι ο γιος του είχε κακοποιηθεί από έναν γείτονα όταν ήταν 8 ετών. Φυσικά, δεν υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ της κακοποίησης και της ψυχοπάθειας. Αλλά η επίθεση μπορεί να πυροδοτήσει κακή συμπεριφορά, ειδικά σε νεαρή ηλικία.
Αν υπάρχει σεξουαλική κακοποίηση και ένα παιδί δεν αισθάνεται ότι έχει το υποστηρικτικό δίκτυο για να απευθυνθεί, όπως για παράδειγμα αν η μαμά είναι συναισθηματικά μη διαθέσιμη και ο μπαμπάς εργάζεται πολύ, τότε δεν έχει ένα καλό σύστημα υποστήριξης που να μπορεί να στηριχθεί και να επεξεργαστεί τα γεγονότα μαζί του, λέει η Κατζ. Αν [το γεγονός] δεν επιλυθεί, τότε συνεχίζεται.
Η εμπειρία του με τη σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να οδήγησε τον Τζέφρι στην ανάγκη να ελέγχει σεξουαλικά τους άλλους. Επειδή εκτέθηκε σε τραύμα και σεξουαλική κακοποίηση, αυτό μπορεί να εκδηλώθηκε σε εμμονική συμπεριφορά, εξηγεί η Κατζ. Για τον Τζέφρι, η παιδική κακοποίηση μπορεί να ήταν ένας παράγοντας για τον οποίο αργότερα έγινε θύτης και σεξουαλικός παραβάτης.
Οι γονείς του είχαν μια τοξική σχέση
Ο Λάιονελ και η Τζόις πήραν άσχημα το διαζύγιο τους το 1978 και κατηγόρησαν ο ένας τον άλλον για "ακραία σκληρότητα και σοβαρή παραμέληση καθήκοντος". Οι γείτονες κάλεσαν την αστυνομία για να σταματήσουν τους καβγάδες των Ντάμερς -και ο Τζέφρι γινόταν κάθε φορά μάρτυρας της σωματικής και λεκτικής κακοποίησής τους.
Φάνηκε ότι υπήρχαν αρκετές γονικές διαμάχες με φωνές και σωματική επιθετικότητα, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε αλλαγές συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία, θέτοντας κάποιον σε κίνδυνο να έχει αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας, ισχυρίζονται οι ψυχολόγοι. Δεν θα έλεγα τόσο απλοποιημένα ότι φταίνε οι γονείς, αλλά ήταν παράγοντες κινδύνου και συνέβαλαν στη δημιουργία ενός πρόσθετου τραύματος.
Υπάρχει επίσης χρόνια ένταση και άγχος για το άγνωστο όταν οι γονικές σχέσεις είναι καταχρηστικές. Αν δεν ξέρεις ποτέ πώς θα εξελιχθεί μία κατάσταση ή αν κάποιος θα πληγωθεί, τότε δεν μπορείς να λειτουργήσεις υγιώς.
Είναι ένας πρόσθετος στρεσογόνος παράγοντας και παράγοντας κινδύνου που μπορεί να οδηγήσει σε δυσλειτουργική συμπεριφορά, εξηγούν.
Οι γονείς του Τζέφρι τον παραμέλησα
Όταν οι Ντάμερς χώρισαν το 1978, διαμάχησαν για την κηδεμονία του αδελφού του Ντέιβιντ, ο οποίος ήταν έξι χρόνια μικρότερος από τον Τζέφρι. Υπήρχε πολλή συζήτηση και ανησυχία για το ποιος θα έπρεπε να έχει την κηδεμονία του Ντέιβιντ και πού θα ζούσε, αλλά δεν έγινε ποτέ καμία σκέψη για το τι θα έπρεπε να συμβεί στον Τζεφ ή πού θα έπρεπε να ζήσει, έγραψε ο Μπράιαν Μάστερς στη βιογραφία του "The Shrine of Jeffrey Dahmer" το 1993.
Μετά το διαζύγιο των γονιών του, η Τζόις μετακόμισε και πήρε μαζί της τον γιο τους Ντέιβιντ. Ο Τζέφρι, 18 ετών, έμεινε εντελώς μόνος στο σπίτι. Δεν είχε φαγητό, χρήματα και ένα χαλασμένο ψυγείο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Τζέφρεϊ είπε στην αστυνομία ότι είχε σκοτώσει το πρώτο του θύμα.
Στην πραγματικότητα, ο Τζέφρι είχε παραμεληθεί σε όλη του την παιδική ηλικία. Οι γονείς του ήταν τόσο απασχολημένοι με τις προκλήσεις της σχέσης τους και τη δική τους ψυχική υγεία, που έδιναν ελάχιστη προσοχή στον Τζέφρι και τις ενοχλητικές εμμονές του.
Απέτυχαν να αναγνωρίσουν την ιδιοσυγκρασία και τα ιδιοσυγκρασιακά ενδιαφέροντα του γιου τους. Για παράδειγμα, ο Τζέφρι γοητευόταν από τα ζώα που σκοτώνονταν από διερχόμενα αυτοκίνητα και τα ανθρώπινα όργανα. Εξηγεί ότι αν οι γονείς του το είχαν προσέξει, θα μπορούσαν να τον είχαν κατευθύνει προς μια παραγωγική και κοινωνικά αποδεκτή κατεύθυνση. Το γεγονός ότι ένα παιδί έχει ένα ασυνήθιστο ενδιαφέρον δεν σημαίνει ότι θα είναι ψυχικά άρρωστο, αλλά όσο περισσότερο γνωρίζεις για [το ενδιαφέρον του] και το καταλαβαίνεις ως γονέας, τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα.
Η κακοποίηση και η παραμέληση επηρεάζουν και αυξάνουν επίσης τον κίνδυνο ψυχικών διαταραχών. Εάν μεγαλώνετε σε ένα σπίτι όπου υπάρχει πολλή βία ή λεκτική επιθετικότητα και δεν σας φροντίζουν ή σας παραμελούν συναισθηματικά ή σωματικά, ο εγκέφαλός σας θα προσαρμοστεί και θα απευαισθητοποιηθεί στη βία και την επιθετικότητα, εξηγεί η Κατζ. Επίσης, γίνεται απευαισθητοποιημένος στο να είναι κανείς παραμελημένος και απομονωμένος για λόγους επιβίωσης.
Ως αποτέλεσμα, ο Τζέφρι προσαρμόστηκε στην απομόνωσή του και άρχισε να πίνει πολύ, χαλαρώνοντας περαιτέρω τις αναστολές του και τελικά διαπράττοντας τον πρώτο από τους πολλούς φόνους του.
Ο πατέρας του Τζέφρι αποδοκίμαζε τη σεξουαλικότητά του
Μετά τη σύλληψή του, τα αρχεία δείχνουν ότι ο Ντάμερ είπε στην αστυνομία ότι ήταν ομοφυλόφιλος: Ο πελάτης φαίνεται να παλεύει ακόμα με αυτό, σημείωσε ένας πράκτορας στον φάκελό του. Ο πελάτης δηλώνει ότι ξέρει ότι προτιμά άνδρες συντρόφους, αλλά αισθάνεται ενοχές γι' αυτό.
Η ομοφυλοφιλία δεν ήταν ευρέως αποδεκτή τη δεκαετία του 1970 και του 1980, όταν ο Τζέφρι μεγάλωνε. Ο Λάιονελ, φονταμενταλιστής χριστιανός, έκανε συχνά αρνητικά σχόλια για τους ομοφυλόφιλους σε όλη την παιδική ηλικία του Ντάμερ και παρέμεινε κατά της ομοφυλοφιλίας ακόμη και μετά τη δίκη του Τζέφρι, σύμφωνα με το βιβλίο Milwaukee Massacre του 1992: Jeffrey Dahmer and the Milwaukee Murders.
Το βιβλίο ανέφερε επίσης ότι ο Τζέφρι και η Τζόις είχαν μια συζήτηση τον Μάρτιο του 1991, όπου η Τζόις είπε στον γιο της ότι "δεν είχε κανένα πρόβλημα να αποδεχτεί την ομοφυλοφιλία του".
Η απόρριψη και η καταδίκη από την κοινωνία συμβάλλουν σοβαρά στην εμφάνιση υψηλών επιπέδων στρες, άγχους και αυτο-απέχθειας. Και αν ένας γονιός αποδοκιμάζει την ταυτότητά σας, αυτό είναι ακόμη χειρότερο, λέει η Κατζ. Οι γονείς σας υποτίθεται ότι είναι οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές σας και ο ρόλος τους είναι να σας στηρίζουν και να σας βοηθούν να επεξεργάζεστε πράγματα μοναδικά για τον εαυτό σας που εξερευνείτε ή με τα οποία παλεύετε. Η απόρριψη από τους γονείς σας για κάτι τόσο αληθινό για το ποιος είστε είναι ένα ουσιαστικό πρόβλημα, προσθέτει.
Τα παιδιά και οι έφηβοι χρειάζονται υποστήριξη από τους γονείς και η έλλειψη αποδοχής αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης διαταραχών ψυχικής υγείας. Ένα παιδί μπορεί να αγανακτήσει, να θυμώσει ή να στρέψει το αίσθημα της αυτο-ντροπής του προς τον εαυτό του εξαιτίας των αξιών ή των απόψεων της οικογένειάς του.
Ως αποτέλεσμα, μπορεί να είχε προστεθεί περισσότερο λάδι στη φωτιά του Τζέφρι. Μεταξύ 1978 και 1991, ο Τζέφρι σκότωνε κυρίως ομοφυλόφιλους άνδρες και έγχρωμους εφήβους, με δύο θύματα ηλικίας μόλις 14 ετών.
Τι ρόλο έπαιξε λοιπόν η ανατροφή του Ντάμερ στον καθορισμό της μοίρας του;
Είναι δύσκολο να το πούμε αυτό, αλλά ο Τζέφρι διέτρεχε υψηλό κίνδυνο να αναπτύξει ανθυγιεινές εμμονές και σοβαρή ψυχική ασθένεια λόγω της τραυματικής παιδικής του ηλικίας και της έλλειψης γονικής προσοχής. Όταν σε φροντίζουν και σε λατρεύουν τόσο πολύ, αυτό απελευθερώνει τον ψυχισμό σου και επιτρέπει στην ψυχή σου να βγει έξω και να εξερευνήσει τον κόσμο, εξηγεί η Κατζ.
Πολλοί άνθρωποι έχουν αυτούς τους παράγοντες στη ζωή τους και δεν μεγαλώνουν για να γίνουν κανίβαλοι και κατά συρροή δολοφόνοι. Αλλά χωρίς ανθεκτικότητα και υποστήριξη, ο Τζέφρι κατευθύνθηκε σε μια ανατριχιαστική πορεία ζωής.
Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
