Η κοινωνική απομόνωση συνδέεται με χαμηλότερη ποιότητα οστών, σύμφωνα με νέα μελέτη σε ποντίκια - η επίδρασή της φάνηκε πάντως να αφορά μόνο τα αρσενικά και όχι τα θηλυκά ζώα.
Η κοινωνική απομόνωση βλάπτει σοβαρά την υγεία των οστών, σύμφωνα με νέα μελέτη που διεξήχθη σε ποντίκια και η οποία παρουσιάστηκε στο ENDO 2023, το ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας το οποίο έλαβε χώρα στο Σικάγο από τις 15 ως τις 18 Ιουνίου.
Η «επιδημία της μοναξιάς» σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας
Η κοινωνική απομόνωση είναι μια ισχυρή μορφή ψυχοκοινωνικού στρες και αποτελεί ολοένα και αυξανόμενο πρόβλημα δημόσιας υγείας, κυρίως σε ό,τι αφορά τα μεγαλύτερα σε ηλικία άτομα ανέφερε η επικεφαλής της μελέτης, Ρεμπέκα Μάουντεν από το Ινστιτούτο Ερευνας MaineHealth στο Σκάρμπορο του Μέιν και προσέθεσε: Ακόμη και πριν από την εμφάνιση της πανδημίας της COVID-19 η οποία αύξησε σημαντικά τη συχνότητα εμφάνισης κοινωνικής απομόνωσης, οι ερευνητές ανησυχούσαν για την αναδυόμενη «επιδημία της μοναξιάς».
Σύνδεση με αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα
Η δρ Μάουντεν σημείωσε ότι η κοινωνική απομόνωση συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο πολλών προβλημάτων υγείας στους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των ψυχικών διαταραχών καθώς και με υψηλότερα ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας από όλα τα αίτια.
Όπως εξήγησε, προηγούμενες κλινικές μελέτες είχαν δείξει ότι διαφορετικοί ψυχοκοινωνικοί στρεσογόνοι παράγοντες και τα προβλήματα ψυχικής υγείας που τους ακολουθούν αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο για εμφάνιση οστεοπόρωσης και καταγμάτων τα οποία πλήττουν κατά κύριο λόγο τους ηλικιωμένους. Ωστόσο η επίδραση της κοινωνικής απομόνωσης στα οστά δεν είχε μελετηθεί ενδελεχώς μέχρι σήμερα.
Μείωση της οστικής πυκνότητας στα αρσενικά ζώα
Στο πλαίσιο της νέας μελέτης οι ερευνητές εξέθεσαν ενήλικα ποντίκια είτε σε συνθήκες κοινωνικής απομόνωσης (ένα πειραματόζωο σε κάθε κλουβί) είτε σε συνθήκες ομαδικής διαβίωσης (τέσσερα πειραματόζωα σε κάθε κλουβί) επί τέσσερις εβδομάδες. Ανακάλυψαν ότι η κοινωνική απομόνωση οδηγούσε σε σημαντική μείωση της ποιότητας των οστών των ζώων, επηρεάζοντας την οστική πυκνότητα – αυτό ωστόσο φάνηκε να αφορά μόνο τα αρσενικά και όχι τα θηλυκά ζώα.
Πιθανοί διαφορετικοί μηχανισμοί στα θηλυκά
Συνολικά τα δεδομένα μας μαρτυρούν ότι η κοινωνική απομόνωση έχει τεράστια αρνητική επίδραση στα οστά των αρσενικών ποντικιών, ωστόσο μπορεί να δρα μέσω διαφορετικών μηχανισμών ή σε διαφορετικό χρονικό πλαίσιο στα θηλυκά ποντίκια είπε η δρ Μάουντεν και συμπλήρωσε ότι απαιτούνται περαιτέρω μελέτες προκειμένου να κατανοήσουμε πώς αυτά τα ευρήματα που αφορούν τα ζώα μπορούν να ‘μεταφραστούν’ στον άνθρωπο.
Πολύτιμη γνώση στα «απόνερα» της πανδημίας της COVID-19
Επόμενο βήμα για τους ερευνητές είναι να εξετάσουν την επίδραση της κοινωνικής απομόνωσης σε ανθρώπους αλλά και τους μηχανισμούς μέσω των οποίων η μοναξιά συμβάλλει στη μείωση της οστικής πυκνότητας σε μοντέλα ποντικών. Η ερευνητική δουλειά μας προσφέρει σημαντική γνώση σχετικά με την επίδραση της κοινωνικής απομόνωσης στα οστά και μπορεί να έχει σημαντικές κλινικές εφαρμογές καθώς παλεύουμε με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της αύξησης της μοναξιάς οι οποίες συνδέονται με την πανδημία της COVID-19 κατέληξε η δρ Μάουντεν.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το www.tovima.gr
