Τα άτομα με οριακή διαταραχή προσωπικότητας και οι φροντιστές τους αντιμετωπίζουν στίγμα και διακρίσεις από τους παρόχους υπηρεσιών ψυχικής υγείας μετά από απόπειρες αυτοκτονίας και επεισόδια αυτοτραυματισμού.
Τα άτομα με διάγνωση οριακής διαταραχής προσωπικότητας αναφέρουν ότι βιώνουν διακρίσεις και στίγμα όταν επισκέπτονται τις υγειονομικές υπηρεσίες και τα νοσοκομεία μετά από αυτοτραυματισμό ή απόπειρα αυτοκτονίας, γεγονός που οδηγεί σε ανεπαρκή θεραπεία και φροντίδα για την πρόληψη της αυτοκτονικότητας, λένε οι συγγραφείς μιας νέας μεγάλης κλίμακας ανασκόπησης.
Με επικεφαλής την Πωλίν Κλάιν, Υποψήφια Διδάκτορα στο Κολέγιο Ιατρικής και Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Flinders στην Αυστραλία, η ερευνητική ομάδα προέβη σε μια ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας για να διερευνήσει τις εμπειρίες από τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας σε άτομα που έχουν διαγνωστεί με οριακή διαταραχή προσωπικότητας, των φροντιστών και των επαγγελματιών υγείας.
Στόχος μας ήταν να εντοπίσουμε τυχόν προκλήσεις, κενά και εμπόδια στις υπηρεσίες υγείας και υποστήριξης, καθώς και να υποβάλλουμε συστάσεις για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων, αναφέρει η Κλάιν.
Η επισκόπηση βρήκε ότι, αν και η οριακή διαταραχή προσωπικότητας επηρεάζει 1% ως 2% του παγκόσμιου πληθυσμού, έχει υψηλά ποσοστά αυτοτραυματισμού και αυτοκτονικότητας, οδηγώντας τους ανθρώπους που τη βιώνουν να επισκέπτονται συχνά τα τμήματα επειγόντων περιστατικών και τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας.
Σε αντίθεση με τη σχιζοφρένεια, η οριακή διαταραχή προσωπικότητας έχει μικρότερη πιθανότητα ανταπόκρισης στη φαρμακευτική αγωγή, με προηγούμενες έρευνες να βρίσκουν ότι η ψυχοθεραπεία και η συνεχή υποστήριξη, είναι πιο κατάλληλες για τη διαχείριση του υποβόσκοντος τραύματος που πιστεύεται ότι οδήγησε στην διαταραχή πολλούς από τους ανθρώπους που τη βιώνουν, λέει η συγγραφέας Δρ. Κέιτ Φέργουεδερ, Επιδημιολόγος Ψυχικής Υγείας και Λέκτορας Δημόσιας Υγείας.
Η ανασκόπηση εντόπισε σημαντικά δομικά προβλήματα στα συστήματα υγείας για τα άτομα με διάγνωση οριακής διαταραχής προσωπικότητας και τους φροντιστές τους, συμπεριλαμβανομένων των περιορισμένων υπηρεσιών δημόσιας υγείας και των προγραμμάτων κοινοτικής ομάδας που είναι διαθέσιμα για την κάλυψη της επείγουσας ζήτησης για υποστήριξη.
Διαπιστώσαμε ότι οι διαθέσιμες υπηρεσίες και τα προγράμματα δημόσιας υγείας, έχουν μεγάλες λίστες αναμονής και οι εξειδικευμένες υπηρεσίες δεν είναι μια προσιτή επιλογή για πολλούς ανθρώπους με διάγνωση οριακής διαταραχής προσωπικότητας και τις οικογένειές τους, λέει η Φέργουεδερ.
Διαβάστε σχετικά: Πως πρέπει να επικοινωνείτε με ένα πρόσωπο που έχει συμπτώματα Οριακής Διαταραχής Προσωπικότητας
Ομοίως, οι επαγγελματίες υγείας ανέφεραν ότι αντιμετώπισαν προκλήσεις στην διαχείριση των υπηρεσιών υγείας και των τρόπων παραπομπής, λόγω των περιορισμένων διαθέσιμων υπηρεσιών και υποστήριξης.
Η έρευνα υποδηλώνει περαιτέρω ότι υπάρχει μια κυρίαρχη κουλτούρα στιγματισμού, ιδιαίτερα στα επείγοντα περιστατικά, που διαιωνίζει παρανοήσεις σχετικά με τη νομιμότητα της διάγνωσης της οριακής διαταραχής προσωπικότητας καθώς και τις προοπτικές θεραπείας και ανάρρωσης της, οδηγώντας σε απροθυμία ορισμένους επαγγελματίες υγείας ως προς τη διάγνωση και τη θεραπεία των ατόμων με αυτήν τη διαταραχή ψυχικής υγείας.
Ανησυχούμε γιατί υπάρχουν συνεχόμενες αναφορές στη βιβλιογραφία που υποδεικνύουν ότι όταν τα άτομα με διάγνωση οριακής διαταραχής προσωπικότητας και οι φροντιστές τους βιώνουν μια αυτοκτονική κρίση και προσέρχονται στα επείγοντα περιστατικά, αντιμετωπίζονται με ασέβεια και στερούνται θεραπείας, με αποτέλεσμα την έλλειψη υποστήριξης σε μια κομβική στιγμή όπου η παρέμβαση στη κρίση είναι απαραίτητη, λέει η Κλάιν.
Το εγχειρίδιο “The Clinical Practice Guidelines for the Management of Borderline Personality Disorder”, που εκπονήθηκε το 2012, δηλώνει ότι η θεραπεία για αυτή τη διαταραχή προϋποθέτει τη νόμιμη χρήση των πόρων υγειονομικής περίθαλψης και ότι η διάγνωση οριακής διαταραχής προσωπικότητας ποτέ δεν αποτελεί λόγο για την απόρριψη της υγειονομικής περίθαλψης σε ένα άτομο.
Αυτές οι στιγματιστικές εμπειρίες οδηγούν τους ασθενείς και τους φροντιστές τους να βιώνουν απόρριψη, περιθωριοποίηση και υψηλά επίπεδα άγχους όταν αναζητούν θεραπεία, επειδή η παρούσα πάθηση δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, υποβιβάζοντας τη φροντίδα των ασθενών και δυνητικά επανατραυματίζοντας και επιδεινώνοντας την αυτοτραυματική συμπεριφορά τους.
Οι συγγραφείς λένε ότι τα αποτελέσματα της ανασκόπησης, απηχούν υπάρχοντα δομικά προβλήματα που επηρεάζουν άλλους τομείς του συστήματος υγείας και παρέχουν περαιτέρω απόδειξη μιας κρίσιμης ανάγκης για τη μεταρρύθμιση της υγείας.
Αυτά τα στοιχεία θα πρέπει να χρησιμεύσουν ως αφύπνιση για δράση έτσι ώστε οι κυβερνήσεις να δώσουν προτεραιότητα και να διευθετήσουν αυτές τις σημαντικές ανησυχίες για τη δημόσια υγεία, λέει η Κλάιν.
Χρειαζόμαστε μια συστημική προσέγγιση που να επιτρέπει στους επαγγελματίες υγείας που δουλεύουν με άτομα με οριακή διαταραχή προσωπικότητας να αποκτήσουν συνεχή πρόσβαση σε εκπαίδευση, κατάρτιση και εποπτεία για την καλύτερη υποστήριξή τους στο ρόλο τους.
Έρευνα: Structural stigma and its impact on healthcare for borderline personality disorder: a scoping review
Απόδοση: Μαρία Σκούπρα – Ψυχολόγος, Γνωσιακή Συμπεριφορική θεραπεύτρια
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
