Η ευδαιμονία μας ενθαρρύνει να νιώθουμε σίγουροι ότι πολλά από τα πιο αξιόλογα έργα της ζωής μας δε θα μας προκαλούν πάντα χαρά και ικανοποίηση, όμως αξίζει να τα κυνηγήσουμε.
Η ευδαιμονία είναι μια αρχαία ελληνική λέξη, στην οποία έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση οι φιλόσοφοι Πλάτωνας και Αριστοτέλης. Αυτή η λέξη αξίζει ιδιαίτερα εύσημα διότι διορθώνει τις ελλείψεις μίας από τους πιο βασικές, αλλά και ανεπαρκείς έννοιες της σύγχρονης παγιωμένης λέξης: ευτυχία.
Όταν προσπαθούμε να προσδιορίσουμε τον σκοπό της ζωής μας σήμερα, καταφεύγουμε συνήθως να χρησιμοποιούμε τη λέξη ευτυχία. Δηλώνουμε στους εαυτούς μας και στους άλλους ότι ο ιδανικός στόχος για τη δουλειά μας, τις σχέσεις μας και τη διαχείριση της καθημερινής μας ζωής είναι η επιδίωξη της ευτυχίας. Ακούγεται ως μια αρκετά αθώα ιδέα, ωστόσο η υπερβολική εξάρτηση από τον όρο αυτό σημαίνει ότι μπαίνουμε συχνά στον πειρασμό να δραπετεύσουμε ή να αμφισβητήσουμε κάποιες δύσκολες αλλά αξιόλογες καταστάσεις με ενδεχόμενο την ανταμοιβή.
Οι Αρχαίοι Έλληνες δεν πίστευαν με τόση προσήλωση ότι ο σκοπός της ζωής μας είναι η ευτυχία. Αντίθετα, πίστευαν ότι έπρεπε να επιτευχθεί η ευδαιμονία, η οποία περιέχει περισσότερο την έννοια της ολοκλήρωσης.
Αυτό που διαχωρίζει την ευτυχία από την ολοκλήρωση είναι ο πόνος. Είναι απολύτως εφικτό να νιώθουμε ολοκληρωμένοι όταν παράλληλα βρισκόμαστε υπό πίεση, όταν υποφέρουμε σωματικά ή διανοητικά, ή όταν νιώθουμε υπερβολικά επιβαρυμένοι από δύσκολες καταστάσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η λέξη ευτυχία δεν είναι ο σωστός ορισμός για αυτό που νιώθουμε. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ευτυχία όταν συνυπάρχουν θετικά και αρνητικά αισθήματα. Ωστόσο, ένας τέτοιος συνδυασμός είναι ευπρόσδεκτος υπό τον αξιοπρεπή ορισμό της ευδαιμονίας.
Η λέξη ευδαιμονία μας ενθαρρύνει να νιώθουμε σίγουροι ότι πολλά από τα πιο αξιόλογα έργα της ζωής μας δε θα μας προκαλούν πάντα χαρά και ικανοποίηση, όμως αξίζει να τα κυνηγήσουμε. Η διερεύνηση των επαγγελματικών μας ταλέντων, η διαχείριση ενός νοικοκυριού, η διατήρηση μιας σχέσης, ένα νέο επιχειρηματικό εγχείρημα, είναι στόχοι που δεν θα μας κρατάνε χαρούμενους και χαμογελαστούς σε καθημερινή βάση. Στην πραγματικότητα, θα μας εμπλέξουν σε προκλήσεις που θα μας εξαντλήσουν και θα μας αποδυναμώσουν, θα μας αναστατώσουν και θα μας πληγώσουν. Και όμως, ίσως προς το τέλος της ζωής μας, θα νιώσουμε ότι όλα αυτά τα εγχειρήματα άξιζαν και με το παραπάνω... Μέσα από αυτά, θα έχουμε πρόσβαση σε κάτι ανώτερο και πιο ενδιαφέρον από την ευτυχία: θα έχουμε κάνει τη διαφορά.
Μέσω της ευδαιμονίας, μπορούμε να σταματήσουμε να φανταζόμαστε ότι στοχεύουμε σε μια ύπαρξη χωρίς πόνο. Θα σταματήσουμε να μαλώνουμε άδικα τους εαυτούς μας όταν έχουμε κακή διάθεση, κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό. Θα καταλάβουμε ότι προσπαθούμε να κάνουμε κάτι πολύ πιο σημαντικό από ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπό μας: βάζουμε τα δυνατά μας να είμαστε αντάξιοι της ανθρώπινης δυναμικής μας ακολουθώντας έναν απλό αλλά σημαντικό δρόμο για τη βελτίωση του είδους μας.
Πηγή: theschooloflife.com
Απόδοση: Κατερίνα Κακουλάκη, Ψυχολόγος
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
