Ξέρω ότι δεν είμαι μόνο η πάθησή μου, είναι απλά ένα κομμάτι μου. Είμαι εγώ και δεν ντρέπομαι για τον εαυτό μου.
Όλα άρχισαν πριν πέντε χρόνια. Στα 17 μου ξεκίνησαν οι λεγόμενες κρίσεις μετατροπής, κάτι που τότε δεν ήξερα και ερχόταν κάθε μέρα το ασθενοφόρο στην αυλή του σχολείου να με πάρει! Εν τέλει ο οικογενειακός μας γιατρός μας είπε ότι χρειάζομαι ψυχολογική βοήθεια και ξεκίνησα τις συνεδρίες.
Χρειάστηκε να αλλάξω πέντε ψυχιάτρους και να μπω μια φορά σε ψυχιατρική κλινική για να εντοπίσουν την διπολική διαταραχή και τις κρίσεις μετατροπής. Όμως, δεν με νοιάζουν οι ταμπέλες, με ενδιαφέρει να σας πω πως το περνούσα και πως το περνάω εγώ!
Έχω περάσει και πολύ καλές μέρες και πολύ κακές μέρες. Στις καλές μου μέρες είμαι πολυ κοινωνική, νιώθω ευφορία, νιώθω ότι θέλω να ρουφήξω την ζωή, όμως αυτά πολλές φορές με οδήγησαν σε πράξεις χωρίς αναστολές, χωρίς την αίσθηση του κινδύνου, οι οποίες εν τέλει μου έκαναν κακό.
Αλλά δεν το καταλάβαινα. Κι όταν ανεβαίνεις πολύ, πέφτεις και πολύ. Τότε, με έπιαναν οι τύψεις για αυτά που είχα κάνει, ερχόταν η απελπισία, η απόγνωση κι οι σκέψεις που πλημμύριζαν το μυαλό μου ήταν ότι ήμουν άχρηστη και έπρεπε να κάνω κακό στον εαυτό μου. Φανταστείτε αυτές οι περίοδοι να εναλλάσσονται τακτικά.
Διαβάστε σχετικά: Πώς είναι να ζεις μέσα από τα επεισόδια μανίας και κατάθλιψης της διπολικής διαταραχής και να παλεύεις για το παρόν και το μέλλον #vgaltoapomesasou
Νιώθεις ότι θα τρελαθείς. Νιώθεις ότι έχεις ένα τεράστιο κενό μέσα σου που δεν γεμίζει με τίποτα. Νιώθεις να πονάει η ψυχή σου. Χάνεις τον εαυτό σου. Δεν ξέρεις ποια είσαι πλέον. Κλείνεσαι στον εαυτό σου. Διώχνεις ανθρώπους από κοντά σου. Ντρέπεσαι, δεν ξέρεις πως να το επικοινωνήσεις.
Και να πάμε στο τώρα. Σημερα, στα 22 μου, έχω καταλάβει πως παλεύω με τον ίδιο μου τον εαυτό. Παίρνω το φάρμακό μου, κάνω ψυχοθεραπεία και εν μέρει το έχω αποδεχτεί. Δεν ρωτάω πια γιατί σε εμένα. Δεν με κατηγορώ. Με έχω αγαπήσει γι' αυτό που είμαι. Ξέρω ότι δεν είμαι μόνο η παθησή μου, είναι απλά ένα κομμάτι μου. Είμαι εγώ και δεν ντρέπομαι για τον εαυτό μου.
Πάντα θα υπάρχουν τα σκαμπανεβάσματα, αλλά τώρα πια είμαι καλά μέσα μου, και θυμάμαι τι μου είχε πει ο γιατρός μου την πρώτη φορά. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να γίνεις η καλύτερη φίλη του εαυτού σου, να σε αγαπάς, να σε προσέχεις!
Αυτό ήταν το κλειδί. Μην σας νοιάζει τι λένε οι άλλοι, το κοινωνικό στίγμα ή οποίος σας κάνει περα λόγω της ψυχικής σας υγείας. Να σας νοιάζει η ψυχούλα σας να είναι καλά!
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
