Η μέθοδος Ε.Α.Γ. προσφέρει ένα μοναδικό σύνολο δεξιοτήτων επικοινωνίας για διαπραγμάτευση ορίων σχετικά με τον “χρόνο μπροστά στην οθόνη”. Οι γονείς κερδίζουν γιατί απαλλάσσει από ανούσιες μάχες εξουσίας και τα παιδιά εκπαιδεύονται στην αυτοπειθαρχία, στον αυτοέλεγχο και στην εσωτερική αίσθηση προσωπικής ευθύνης.
Αν πιστεύετε ότι το smartphone, το tablet ή το ρολόι σας κινδυνεύουν να γίνουν προέκταση του κορμιού σας, δεν είστε οι μόνοι. Στην πραγματικότητα, η δική μου κατάσταση είναι μάλλον ανησυχητική: σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση του iOS, ο μέσος χρόνος που ξοδεύω μπροστά στις οθόνες - κρατηθείτε- είναι κάτι ανάμεσα σε έξι και οχτώ ώρες την ημέρα.
Είναι αλήθεια πως εφόσον εργάζομαι ως συγγραφέας, κάποιος από τον χρόνο που ξοδεύω μπροστά στην οθόνη σχετίζεται με την εργασία μου. Πολύ μεγάλο μέρος όμως του χρόνου αυτού είναι ουσιαστικά αφιερωμένος στο Netflix ενώ χαλαρώνω στον καναπέ μετά από μια κουραστική ημέρα. Άλλοτε μιλάω στο chat με εκατοντάδες φίλους μου που έχουν σκορπιστεί ανά την υφήλιο, σε τρεις διαφορετικές πλατφόρμες social media. Τέλος, συνηθίζω να απαντάω στα emails αμέσως μόλις φτάσουν, είτε προέρχονται από τη Βομβάη είτε από το Μόντερεϊ.
Οπότε, κάπως έτσι φτάνω τις έξι με οχτώ ώρες χρήσης του διαδικτύου. Αντιλαμβάνομαι πολύ καλά και τους λόγους για τους οποίους με έλκει, αλλά και γιατί μου αποσπάει την προσοχή το διαδίκτυο, και φανταστείτε πως είμαι ενήλικος. Οφείλω να παραδεχτώ επίσης πως πολλές από αυτές τις ώρες είναι απλώς χαζολόγημα. (Ελάτε, μεταξύ μας μιλάμε. Ενήλικες είμαστε. Όποιος αναμάρτητος δεν έχει έστω ένα παιχνίδι στο κινητό του, ας ρίξει πρώτος τον λίθο εναντίον μου).
Η έρευνα όμως έχει αρχίζει να διαπιστώνει πως οι επιπτώσεις του “χρόνου μπροστά στην οθόνη” στην ανάπτυξη του εγκεφάλου είναι υπερβολικά αρνητικές - και σε μερικές περιπτώσεις, ακόμη και δραματικές.
Σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα Daily Mail, ...τον Δεκέμβριο του 2017 μια ομάδα ερευνητών του πανεπιστημίου της Οξφόρδης διαπίστωσε πως τα ‘zombie’ παιδιά στην Μεγάλη Βρετανία κάθονται μπροστά σε μια οθόνη κατά μέσο όρο από τρεις ως τέσσερις ώρες και σαράντα πέντε λεπτά ημερησίως.
Το ίδιο επιστημονικό άρθρο υποστηρίζει πως οι επιπτώσεις του “χρόνου μπροστά στην οθόνη“ για τον εγκέφαλο (είτε πρόκειται για χαλάρωση μπροστά στην τηλεόραση, είτε για video games, tablets ή smart phones) είναι δραματικές σε παιδιά ακόμη και δύο ετών. Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως τα νήπια που ξοδεύουν τέσσερις ώρες την ημέρα μπροστά από μια οθόνη έχουν τις διπλάσιες πιθανότητες να εκνευριστούν και 46% λιγότερες πιθανότητες να να είναι σε θέση να ηρεμούν από ό,τι όσοι ξοδεύουν λιγότερο χρόνο μπροστά στις οθόνες.
Τα μεγαλύτερα παιδιά βιώνουν μεγαλύτερο άγχος και κατάθλιψη όσο αυξάνονται οι ώρες χρήσης οθόνης, με τους εφήβους να παρουσιάζουν αυτά τα συμπτώματα περισσότερο από όλους.
Η Jean Twenge, ερευνήτρια, ειδική σε ό,τι αφορά την γενιά post-Millennial, βάφτισε την επόμενη γενιά “IGen”, και δεν μασάει τα λόγια της. Έγραψε ένα βιβλίο σχετικά με την ανερχόμενη γενιά των “ιθαγενών digital” και βασιζόμενη σε έναν μεγάλο όγκο έρευνας, υποστηρίζει πως οι συσκευές με τις οποίες αυτή η γενιά μεγάλωσε ενισχύουν την αντικοινωνική συμπεριφορά, επιμηκύνουν την παιδική ηλικία και αυξάνουν τη μοναξιά, την κατάθλιψη και την πολιτική αδιαφορία.
Εδώ και πολλά χρόνια το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των Η.Π.Α. άρχισε να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις επιπτώσεις στην υγεία του “χρόνου μπροστά στην οθόνη” σε όλες τις ηλικίες παιδιών και μάλιστα δημιούργησε μια ιστοσελίδα αφιερωμένη στο να βοηθήσει τους γονείς ώστε να θέτουν όρια στον “χρόνο μπροστά στην οθόνη” – το να θέτεις όρια όμως είναι πάντα μεγάλος μπελάς για τους γονείς, ειδικά όταν τα παιδιά βλέπουν την μαμά και τον μπαμπά συνεχώς κολλημένους στις οθόνες τους.
Ένα νέο, με κριτική ματιά ντοκιμαντέρ, το Screenagers, θέτει το θέμα με μια ισορροπημένη οπτική στα γεγονότα, περιλαμβάνοντας έναν πλούτο πηγών για τους ανήσυχους γονείς και εκπαιδευτικούς, όπως συμφωνίες σχετικά με τον χρόνο μπροστά στην οθόνη, links για τα pro-social video games, αντίγραφα των πολιτικών χρήσης κινητών στα σχολεία και πολλά άλλα.
Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά για τον χρόνο που περνούν μπροστά στην οθόνη
Η ίδια η μητέρα μου, είναι βετεράνος πλέον εξαιτίας των αμέτρητων μαχών σχετικά με την διασκέδασή μου στην παιδική μου ηλικία. Πίσω σε εκείνους τους καιρούς, δεν ερχόμασταν σε σύγκρουση για τον “ χρόνο μπροστά στην οθόνη” γιατί η μοναδική οθόνη που είχαμε στο σπίτι ήταν η οθόνη της τηλεόρασης στο σαλόνι. Με διέταζε όμως, λέγοντάς μου: Κλείσε τα φώτα, άσε το βιβλίο και πήγαινε αμέσως για ύπνο.
Αν την ρωτούσα σήμερα, θα μου έλεγε πως τις περισσότερες μάχες τις έχανε, γιατί έβρισκα πάντα τον τρόπο να κρύβω φακούς στην ντουλάπα μου, κάτω από το κρεβάτι μου ή κάτω από το γραφείο μου. (Παλιόπαιδο, έτσι;)
Οι μονόπλευροι γονείς που επιχειρούν να περιορίσουν τις δραστηριότητες διασκέδασης πάντα νιώθουν λίγο δικτάτορες, ειδικά αν η μαμά και ο μπαμπάς έχουν και οι ίδιοι τις συμπεριφορές που καταδικάζουν στα παιδιά τους. Ό,τι πεις μαμά. Θα αφήσω το κινητό μου όταν παρατήσεις κι εσύ το δικό σου. Άουτς! Αυτό πονάει. Αλλά υπάρχει κι άλλος τρόπος.
Ως γονείς που έχουμε εκπαιδευτεί στο σύστημα Εκπαίδευσης Αποτελεσματικού Γονέα, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε πως τα παιδιά έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να συνεργαστούν για την εφαρμογή των κανόνων όταν εμπλέκονται ενεργά στην θέσπισή τους.
Στην πραγματικότητα, η μέθοδος Ε.Α.Γ. προσφέρει ένα μοναδικό σύνολο δεξιοτήτων επικοινωνίας για διαπραγμάτευση ορίων σχετικά με τον “χρόνο μπροστά στην οθόνη”, που προσαρμόζονται στην ηλικία του εκάστοτε παιδιού: από την αναγνώριση του προβλήματος μέχρι τα “Μηνύματα-Εγώ” ή την “Ενεργητική Ακρόαση” ως την “Εναλλαγή ταχυτήτων” και πολλά άλλα.
Αν παραμονεύουν μάχες στο άμεσο μέλλον σχετικά με τον “χρόνο μπροστά στην οθόνη” (ή αν έχουν ήδη αρχίσει να προκαλούνται εκρήξεις και καυγάδες γύρω από το οικογενειακό τραπέζι), υπάρχει ένας υγιής τρόπος να διαχειριστούμε την διαμάχη με ένα τρόπο που κανείς να μη βγει χαμένος.
Σημαντικότερο όλων, είναι πως όλη η οικογένεια επωφελείται. Οι γονείς κερδίζουν γιατί η μέθοδος αυτή μας απαλλάσσει από ανούσιες μάχες εξουσίας, μετριάζει την ένταση και αποκαθιστά την ειρήνη. Τα παιδιά από την άλλη εκπαιδεύονται στην αυτοπειθαρχία, στον αυτοέλεγχο και στην εσωτερική αίσθηση προσωπικής ευθύνης.
Πηγή: Gordon Training International
Συγγραφέας: Marie Bryson
Μετάφραση: Μαρία Μαγγανάρη, Ψυχοθεραπεύτρια
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
