“Θέλω έναν άνθρωπο να με ακούσει, να με καταλάβει. Ένιωθα ότι δεν είχα ήχο".
Φράσεις που κάνουν ηχώ μες στη συνεδρία. Άνθρωποι με συμπτώματα ή διάγνωση μιας ψυχικής διαταραχής. Άνθρωποι χωρίς διάγνωση αλλά με δυσκολίες στις σχέσεις τους. Άνθρωποι. Ανεξάρτητα από τι τους φέρνει στο γραφείο του ειδικού, αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να ακουστούν. Αναζητούν έναν ακροατή που θα τους αγκαλιάσει με το βλέμμα του. Θέλουν η φωνή τους να αποκτήσει το δικαίωμα της έκφρασης.
Όταν κατορθώνουν να ακούσουν και οι ίδιοι τη χροιά τους, εντυπωσιάζονται από τη μελωδικότητά της. Μέχρι εκείνη τη στιγμή έλεγαν ότι έχουν απαίσια φωνή. Φτάνουν στο σημείο να θέλουν να αρπάξουν ένα μικρόφωνο και να τραγουδήσουν τη ζωή τους. Να φωνάξουν την αδικία, να σιγοτραγουδήσουν σε μελαγχολικούς ρυθμούς ή να ουρλιάξουν την ανθεκτικότητά τους.
Πόσο χαίρομαι όταν έρχεται η ώρα να αφηγηθούν την τροποποιημένη ιστορία της ζωής τους. Οι αφηγήσεις πόνου δίνουν τη σκυτάλη σε μια ιστορία με νέες παραγράφους, με χρήσιμες λέξεις και με τίτλους με νόημα.
Η Κατερίνα Τ. έγραψε τη δική της ιστορία και ήταν τιμή μου που με εμπιστεύτηκε ως “επιμελήτρια” του κειμένου της:
“Κάθομαι στον καναπέ. Μιλάω. Δεν είμαι σίγουρη με ποιο θέμα να ξεκινήσω. Ξέρω μόνο πως μέσα μου υπάρχει καταχνιά. Ομίχλη. Κι ένα μόνιμο βουητό.
Ψάχνω βοήθεια να ησυχάσω από το θόρυβο.
Κάθεται απέναντι. Ακούει με προσοχή. Σημειώνει, διερευνά, διευκρινίζει. Η φωνή ζεστή, το βλέμμα ευγενικό, ο τρόπος απαλός.
Σα να απευθύνεται σε ένα εύθραυστο σπάνιο πλάσμα, μια μοναδική αγαπημένη ύπαρξη.
Παράξενο. Δεν τρομάζει με την καταχνιά μου. Δεν ταράζεται από το βουητό μου.
Μου χαρίζει ένα μουσικό κουτί.
Δες μέσα του, χιλιάδες θησαυροί! μου λέει.
Θησαυροί; Η ομίχλη; Η ακαταστασία; Η σύγχυση;
Ναι. Ξέρω μερικοί είναι σκοτεινοί και σκονισμένοι.
'Αλλοι λαμπεροί και γυαλιστεροί.
Είναι όμως όλοι πολύτιμοι. Είναι δικοί σου.
Και έχει χώρο για όλους.
Κούρδισε το και με τη μουσική του ταξίδεψε.
Ένα χαμόγελο νιώθω να ζωγραφίζεται στις άκρες απ' τις σκέψεις μου.
Αφιερωμένο σε σένα Σταυρούλα που χάριν των αμφισβητήσεών σου αναζητάς και βρίσκεις τόσους μοναδικούς τρόπους για να προσφέρεις την φροντίδα σου.
Σε ευχαριστώ και εύχομαι με όλη μου την καρδιά να συνεχίσεις τις αναζητήσεις σου”.
Θέλω τελειώνοντας να μοιραστώ τους δικούς μου ήχους, τότε που ήμουν η ίδια θεραπευόμενη και έγραφα τη δική μου εκδοχή. Η παρακάτω ιστορία απευθύνεται στην θεραπεύτρια μου τότε που έκανα κι εγώ ψυχοθεραπεία:
Ήξερα ότι όλη η διαδικασία μου κάνει καλό. Γιατί όμως έρχονταν στιγμές απίστευτου θυμού στο πρόσωπο σου; Αυτό το πρόσωπο που άλλες φορές με ζέσταινε με την εγκαρδιότητά του, ενώ άλλες με έκανε να φαντάζομαι ότι ανοίγω την πόρτα και τα παρατάω. Θυμάμαι μάλιστα μια μέρα που σου είχα πει κλαίγοντας: “Με μαλώνεις συνέχεια”.
Και εσύ αντί να λυγίσεις και να μου ζητήσεις συγγνώμη, απάντησες:
Λυπάμαι που δεν μπορώ να σου δώσω την επιβεβαίωση που χρειάζεσαι.
Άλλες φορές οδηγούσα προς το σπίτι με δάκρυα να δροσίζουν τα μάγουλά μου. Μέσα μου επαναλαμβάνονταν οι φράσεις σου.
Πώς τολμούσες να μου την λες για το σόι μου; αναρωτιόμουν με θυμό την ίδια στιγμή που συμφωνούσα μαζί σου συνειδητοποιώντας πως τα μηνύματα από το σόι μου είχαν δημιουργήσει αγκάθια μέσα μου. Και εγώ που νόμιζα ότι ο ψυχικός μου κόσμος ήταν ένα καλοστρωμένο κρεβάτι…
Με έκανες να δω ότι πάνω στα σεντόνια υπήρχαν ψίχουλα που με ενοχλούσαν. Καλά έκανες και μου τα έδειξες.
Μπερδεύτηκα όμως για μια στιγμή: Ποιος φταίει που ζορίζομαι; Εσύ που μου τα έδειξες ή αυτοί που μασουλούσαν μπισκότα στο κρεβάτι μου;.
Ήθελα επίσης να είμαι ξεκάθαρη μαζί σου, όπως ήταν και οι άλλοι. Αναρωτιόμουν αν ήσουν διαφορετική μαζί τους απ΄ ό,τι σε έβλεπα εγώ. Η πορεία μας μαζί ήταν ταξιδιάρικη: με κύματα, νηνεμία και νέους προορισμούς. Τώρα, τόσα χρόνια μετά, σε φέρνω στο μυαλό μου και θέλω να σου πω ευχαριστώ, γιατί με δέχτηκες όπως ήμουν.
Δεν ξέρω αν έκανες λάθη μαζί μου. Μπορεί να ήμουν μια εύκολη περίπτωση ή να σε δυσκόλεψα για άλλους λόγους. Όπως και να έχει, ήσουν εκεί όποτε σε χρειαζόμουν και αυτή η σταθερότητα ήταν το σημαντικότερο φάρμακο για εμένα. Ελπίζω ως θεραπεύτρια η ίδια να σου μοιάζω στα θετικά σου και να παρέχω ένα ζεστό και σταθερό περιβάλλον για όσους ζητούν τη βοήθειά μου.
Συγγραφέας: Σταυρούλα Σανίδα, M.Sc., Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια (Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία & Λειτουργική Αναλυτική Θεραπεία)
http://mental-health.gr/
