Ο όρος «σχιζοφρένεια», με την έννοια της απελπιστικής χρόνιας νόσου του εγκεφάλου, θα πρέπει να απορριφθεί και να αντικατασταθεί με έναν άλλο όρο όπως το «Ψυχωτικό Φάσμα», υποστηρίζει ένας Καθηγητής Ψυχιατρικής σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό British Medical Journal.
Ο Καθηγητής Jim van Os από το Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Μάαστριχτ (Maastricht University Medical Centre) ισχυρίζεται, ότι αρκετοί επιστήμονες έχουν απαιτήσει τον εκσυγχρονισμό των ψυχιατρικών κατηγοριοποιήσεων, ιδιαίτερα όσον αφορά τον όρο «σχιζοφρένεια». Η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα έχουν ήδη αποσύρει αυτόν τον όρο.
Η επίσημη λίστα των ψυχικών διαταραχών, που οι γιατροί χρησιμοποιούν για τη διάγνωση των ασθενών, βρίσκεται στους καταλόγους ICD-10 International Classification of Diseases, 10 the revision (Διεθνής Ταξινόμηση των Ασθενειών, 10 η αναθεώρηση) και DSM-5 Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, fifth edition (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιοτων Ψυχικών Διαταραχών, πέμπτη έκδοση).
Όμως, ο Καθηγητής Jim van Os υποστηρίζει ότι η συγκεκριμένη κατάταξη είναι πολύπλοκη, ιδιαίτερα για την ψυχωτική ασθένεια.
Προς το παρόν, η ψυχωτική ασθένεια κατατάσσεται σε πολλές κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένων της σχιζοφρένειας, της σχιζοσυναισθηματικής διαταραχής, της παραληρητικής διαταραχής και πολλών άλλων, όπως εξηγεί ο Καθηγητής.
Όμως, όπως προσθέτει:«οι κατηγορίες αυτές δεν αντιπροσωπεύουν διαγνώσεις διακριτών ασθενειών, διότι αυτές παραμένουν άγνωστες. Αλλά, τείνουν να περιγράφουν πώς τα συμπτώματα μπορούν να συγκεντρωθούν, προκειμένου να διευκολύνουν την ομαδοποίηση των ασθενών».
Η κατηγοριοποίηση αυτή βοηθά απλά τους κλινικούς γιατρούς να πούνε, για παράδειγμα: «Εμφανίζετε συμπτώματα κατάθλιψης και μανίας και χαρακτηρίζουμε την πάθησή σας ως μανιοκαταθλιπτική διαταραχή». Άρα, αν τα ψυχωτικά σας συμπτώματα εξαφανίζονταν, μπορεί να επαναταξινομούσαμε την πάθησή σας ως διπολική διαταραχή. Εάν, από την άλλη πλευρά, τα συμπτώματα μανίας σας εξαφανίζονταν και η ψύχωση σας κατέληγε σε χρόνια πάθηση, μπορεί εκ νέου να υπήρχε διάγνωση για σχιζοφρένεια.
«Με αυτό το τρόπο λειτουργεί το σύστημα ταξινόμησής μας. Δεν γνωρίζουμε αρκετά για τη διάγνωση πραγματικών ασθενειών, έτσι χρησιμοποιούμε ένα σύστημα που βασίζεται στη ταξινόμηση συμπτωμάτων».
Αν όλοι συμφωνούσαν να χρησιμοποιούν την ορολογία που βρίσκεται καταχωρημένη στους καταλόγους ICD-10 και DSM-5 με αυτόν τον τρόπο, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα, ισχυρίζεται ο Jim van Os. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές δεν επικοινωνείται κάτι τέτοιο, ειδικότερα όσον αφορά τη σημαντικότερη κατηγορία των ψυχωτικών νόσων: τη σχιζοφρένεια.
Για παράδειγμα, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία (American Psychiatric Association), η οποία και εκδίδει τον κατάλογο DSM, στην ιστοσελίδα της περιγράφει τη σχιζοφρένεια ως «μια χρόνια διαταραχή του εγκεφάλου», ενώ ακαδημαϊκά περιοδικά την περιγράφουν ως μία «εξουθενωτική νευρολογική διαταραχή», ως μια «καταστροφική και με υψηλό δείκτη κληρονομικότητας, διαταραχή του εγκεφάλου», ή διαφορετικά ως μια «διαταραχή του εγκεφάλου που συνδέεται κυρίως με παράγοντες γενετικού κινδύνου».
«Αυτή η γλώσσα που χρησιμοποιείται, υποδηλώνει έντονα μια διακριτή, γενετική ασθένεια του εγκεφάλου», γράφει στο άρθρο ο Jim van Os. Ωστόσο, περιέργως, τέτοιου είδους γλώσσα δεν χρησιμοποιείται αντίστοιχα και για τις άλλες κατηγορίες ψύχωσης, παρόλο που αποτελούν το 70% των ψυχωτικών νόσων.
Επιστημονικές έρευνες δείχνουν, ότι οι διάφορες ψυχωτικές κατηγορίες μπορεί να θεωρηθούν ως μέρος του ίδιου φασματικού συνδρόμου, προσθέτει. Ωστόσο, τα άτομα με αυτό το ψυχωτικό φασματικό σύνδρομο, εμφανίζουν ισχυρή ποικιλομορφία (ετερογένεια), όσον αφορά την ψυχοπαθολογία τους, την ανταπόκριση τους στη θεραπεία, αλλά και το αποτέλεσμα της θεραπείας.
Πιστεύει ότι ο καλύτερος τρόπος για να ενημερώσουμε το κοινό και να παρέχουμε στους ασθενείς διαγνώσεις, είναι «να ξεχάσουμε τον καταστροφικό όρο ‘σχιζοφρένεια’ ως τη μόνη σημαντική κατηγορία, και να αρχίσουμε να ερευνούμε το ευρύ και ετερογενές ψυχωτικό φασματικό σύνδρομο που υπάρχει πραγματικά».
Τέλος, ο καθηγητής υποστηρίζει ότι ο όρος «σχιζοφρένεια» θα πρέπει να διαγραφεί από τo ICD-11.
Πηγή: ScienceDaily.com
Πηγή έρευνας: British Medical Journal
