Μια νέα μελέτη διερευνά πώς οι προσωπικότητες των γονέων – θορυβώδεις ή συγκρατημένοι, ευχάριστοι ή δύστροποι, ευαισθητοποιημένοι ή αδιάφοροι – μπορούν να διαμορφώσουν τη ζωή των παιδιών τους, προς το καλύτερο ή το χειρότερο.
Άνθρωποι που αγαπήθηκαν, ερωτεύθηκαν, πολέμησαν για να είναι μαζί, να δημιουργήσουν οικογένεια και να αποκτήσουν παιδί, καταλήγουν συχνά οι πιο στυγεροί εχθροί.
Μετά από κάθε τραγικό συμβάν, πέρα από τον πόνο που νιώθουμε για τους ανθρώπους που πέθαναν άδικα, μας υπενθυμίζεται με σκληρό τρόπο, πως τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή και θα μπορούσαμε κάλλιστα, να είμαστε εμείς στη θέση των θυμάτων.
Ορισμένες ψυχικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, συνήθως δεν εμφανίζονται από τη μια μέρα στην άλλη αλλά πρόκειται για μία εκδήλωση σταδιακής φθοράς για την οποία υπάρχουν γενικά σημάδια πριν οι καταστάσεις γίνουν οριακές. Μάθετε ποια είναι αυτά τα σημάδια σε αυτό το άρθρο.
Όταν δεν σας αρέσει κάτι, έχετε δύο επιλογές. Η μία είναι να το αλλάξετε, η άλλη είναι να το αποδεχτείτε. Ωστόσο, μερικές φορές, η δεύτερη επιλογή είναι η μόνη που έχετε.
Δεδομένου πως από το συλλογικό τραύμα αναδύεται ένα προσωπικό συναίσθημα θλίψης, είναι απαραίτητο οι οικογένειες και οι κοινωνίες να επενδύουν κατασκευάζοντας πλέγματα υποστήριξης για τα παιδιά, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στην οδύνη ανακουφιστικά.
Ο αισθητηριακός φλοιός του εγκεφάλου εμπλέκεται πολύ περισσότερο στον τρόπο επεξεργασίας των πιθανών απειλών από ό,τι είχαν κατανοήσει οι επιστήμονες προηγουμένως.
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 
