FEATURED
ΨNowTeam

Αν κάποιος παραπονιέται ότι ζορίζεται ή νιώθει δυσάρεστα όταν προσπαθεί να σκεφτεί, μπορεί να έχει δίκιο, καθώς η διανοητική προσπάθεια φαίνεται να συνδέεται με δυσάρεστα συναισθήματα σε πολλές καταστάσεις, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Psychological Bulletin.

FEATURED
ΨNowTeam

Κάθε λεπτό της ημέρας, το σώμα σας αντιδρά και κυριολεκτικά αλλάζει, ως απάντηση στις σκέψεις που επεξεργάζεστε στο μυαλό σας.
 

FEATURED
Φώνη Τζιτζιμικα

Είναι άραγε οι άλλοι τόσο δυνατοί ώστε μέσω μιας ζηλόφθονης ματιάς ή σκέψης να επιδράσουν σε αυτό που έχουμε, να το κλέψουν ή να το χαλάσουν; Ή μήπως πρόκειται για ένα παιχνίδι της φαντασίας μας που αναμοχλεύει δικές μας αγωνίες και αρνητικά συναισθήματα;

FEATURED
ΨNowTeam

Ο μηρυκασμός αλλάζει την απόκριση του εγκεφάλου στην κοινωνική απόρριψη, με συνέπεια να διαμορφώνεται μία χαμηλή αυτοεικόνα.

FEATURED
Άννα Σταυρομήτρου

Η αφήγηση της προσωπικής μας ιστορίας ως εργαλείο διαμόρφωσης της ταυτότητας και υπέρβασης των ρήξεων.

FEATURED
ΨNowTeam

Το Ζεν μπορεί να είναι όρος δυσνόητος. Μπορεί να φέρει στο μυαλό διάφορες εικόνες, από ολόλευκα μινιμαλιστικά διαμερίσματα μέχρι μοναχούς που κάθονται σιωπηλοί. Ίσως πάλι σκέφτεστε μια καθημερινότητα γεμάτη γαλήνη και ηρεμία.

FEATURED
ΨNowTeam

Μια νοερή εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις. Το υποσυνείδητό σας θα κάνει πραγματικότητα οποιαδήποτε εικόνα έχετε στο μυαλό σας που υποστηρίζεται από πίστη. Εμμένοντας σε αυτά τα πράγματα και κατακτώντας τα, το υποσυνείδητό σας θα αποδεχτεί το σχέδιό σας και θα το πραγματοποιήσει.

FEATURED
ΨNowTeam

Ο μέσος άνθρωπος περνάει περίπου το 47% της ημέρας του στον “αυτόματο πιλότο”, ακολουθώντας αυτοματοποιημένες συμπεριφορές, ενώ οι σκέψεις του απομακρύνονται μακριά από το έργο που έχει αναλάβει εκείνη τη δεδομένη στιγμή.

FEATURED
ΨNowTeam

Τα όνειρα και οι εφιάλτες είναι μυστηριώδη και ακόμα μαθαίνουμε γι’ αυτά.

FEATURED
ΨNowTeam

Το συναίσθημα της αδυναμίας μας κλιμακώνεται μπροστά στο μέγεθος των καταστροφών, αλλά και στις ελλείψεις του επιτελικού κράτους και των δομών κοινωνικής προστασίας και πρόνοιας που κλείνουν την πόρτα διαρκώς στις κρίσεις και τις ανάγκες των πολιτών τους. Πώς αντέχεται αυτή η δυστοπία;