Μία από τις πιο αξιοσημείωτες προσωπικές ιστορίες του Carl Rogers, του πατέρα της προσωποκεντρικής θεραπείας, αφορά τη στιγμή που αποφάσισε να αλλάξει τη φιλοσοφία της ζωής και της δουλειάς του.
Με το έργο του ο Carl Rogers απέρριψε τη ντετερμινιστική φύση της ψυχανάλυσης και του συμπεριφορισμού και τόνισε πως προκειμένου ο άνθρωπος να εκπληρώσει τον ύψιστο στόχο του – που είναι η τάση για αυτοπραγμάτωση- εξελίσσεται με διαφορετικό τρόπο ο καθένας και ανάλογα με την προσωπικότητά του.
Χαρτογραφώντας τον εαυτό μας στη θεραπευτική διαδικασία. Ανακαλύπτοντας την μοναδικότητα μας μέσα από τον «παράδοξο» δρόμο της αποδοχής- A line is a dot that went for a walk (Paul Klee).
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 
