Αν μπορώ λεκτικά να συμφιλιωθώ μ’ αυτό που πριν φάνταζε ανυπέρβλητο και καταστροφικό, τώρα με άλλες λέξεις και άλλη νοηματοδότηση, μπορώ βρω διέξοδο, σ’ αυτό που πριν φάνταζε αδιέξοδο.
Πολύπλοκο ερώτημα που απασχόλησε ανά τους αιώνες ερευνητές, φιλόσοφους, στοχαστές και απλούς ανθρώπους; Τι είναι η ευτυχία; Πως θα γίνουμε ευτυχισμένοι; Είναι ένας στόχος; Είναι προορισμός ή είναι το ταξίδι; Είναι ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας ή είναι τα ίδια τα πράγματα γύρω μας υπεύθυνα για την ευτυχία μας;
Απατόμαστε αν νομίζουμε ότι κάνουμε ψυχοθεραπεία για να διαχειριστούμε εκείνους που δεν πάνε στον ψυχολόγο. Αντιθέτως, χρειάζεται να τους ευγνωμονούμε γιατί εκείνοι φωτίζουν τα τυφλά σημεία μας και μας δίνουν μία μοναδική βιωματική ευκαιρία: την ελευθερία να επαναεπινοήσουμε τον εαυτό μας και να τον προβάλλουμε στο μέλλον.
Ένας άνθρωπος είναι κάτι περισσότερο από το σύνολο των πράξεών του. Είναι ένα συνονθύλευμα από όσα έχει κληρονομήσει από το DNA του, από τους ανθρώπους που έχει συναναστραφεί, όσα έχει βιώσει, όσα σκέφτεται, όσα νιώθει, όσα έχει ονειρευτεί, όσα έχει στερηθεί και όσα έχει κατακτήσει.
Η ψυχολογική ανθεκτικότητα αναφέρεται στην ικανότητα των ανθρώπων να ανταπεξέρχονται συναισθηματικά, γνωστικά και συμπεριφορικά όταν κάτι εξαιρετικά δυσάρεστο (θάνατος, χωρισμός, απώλεια) ένα τραυματικό συμβάν (όπως μια κακοποίηση ή ένας πόλεμος) ή κάτι απροσδόκητο συμβαίνει στη ζωή τους (τρομοκρατική επίθεση, σεισμός,).
Οι άνθρωποι είναι σαν κομμάτια puzzle. Χρειαζόμαστε πολλά κομμάτια για να φτιάξουμε το puzzle μας. Τα κομμάτια συνεχώς εναλλάσσονται. Προσθέτουμε, αφαιρούμε, αλλάζουμε, πειραματιζόμαστε με νέους συνδυασμούς. Κάποια κομμάτια χάνονται στην πορεία της ζωής μας κι ανακαλύπτουμε καινούρια.
Σε όλη την διάρκεια της ζωής μας περνάμε από διάφορα στάδια (βρεφική ηλικία, παιδική, εφηβεία, ενηλικίωση, γάμος, παιδιά κλπ), τα οποία βιώνουμε ως μεταβάσεις, διότι περνάμε από ένα στάδιο σε ένα άλλο συνεχώς.
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 
