Συχνά λέμε ότι πετυχημένο ζευγάρι είναι αυτό όπου οι ψυχοπαθολογίες αλληλοσυμπληρώνονται. Στον όρο ψυχοπαθολογία εντάσσουμε όλες τις παθολογικές (συχνά κληρονομούμενες) αντιλήψεις, στάσεις, συμπεριφορές. Για να υπάρχει αρμονική συμβίωση δύο ανθρώπων, θα πρέπει να μην έρχονται σε ευθεία άμεση σύγκρουση όλα τα παραπάνω.
Η επιθυμία για ικανοποίηση δίχως όρια, δίχως κόπο, δίχως τέλος, όχι μόνο προκαλεί απογοήτευση, αλλά είναι και νευρωτική, ανώριμη. Πρέπει να ωριμάσετε, να ξεπεράσετε αυτή την ιδέα.
Ένα συναίσθημα υπάρχει μοναχά. Αυτό της Αγάπης. Ένας φόβος υπάρχει μοναχά. Ο φόβος μήπως δεν αγαπηθούμε. Από τη στιγμή που γεννιόμαστε και γαντζωνόμαστε στο στήθος της μάνας, έχρι την ώρα που αφήνουμε την τελευταία μας πνοή, εκείνη δεν ψάχνουμε; Χρόνος που δεν είναι ποτισμένος με δαύτη, μας φαίνεται χαμένος χρόνος.
Όταν δύο άνθρωποι συναντιούνται και ερωτεύονται, η επιθυμία του ενός για τον άλλον και η συγκίνηση της νέας κατάστασης γίνονται το επίκεντρο, με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται το ενδιαφέρον και η διαθεσιμότητά τους για όποια άλλη επαφή. Τότε οι φίλοι, μένουν πίσω. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η ενέργεια της αγάπης έχει χρώμα κόκκινο. Είναι εκείνο το ζωντανό χρώμα που μας κάνει να νιώθουμε χαρά, αισιοδοξία, δύναμη και ζεστασιά. Είναι εκείνο το συναίσθημα που μας κάνει να θέλουμε να δώσουμε, να μοιραστούμε, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε με όλο μας το «είναι».