Είναι αμέτρητες οι φορές που πολλοί από εμάς τοποθετήσαμε το cd της Disney με τον τίτλο ''Ο βασιλιάς των λιονταριών'' και κρατήσαμε παρατεταμένα το κουμπί της αναπαραγωγής. Τι είναι αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη ταινία τόσο ελκυστική αλλά και εμάς τους ίδιους τόσο επιρρεπείς στο να την δούμε ξανά και ξανά; Ποιά είναι εκείνα τα ψυχικά φίλτρα που ενδυναμώνουν και αναζωπυρώνουν δικές μας βιωματικές εμπειρίες, παρακολουθώντας την;
Η ταινία κινουμένων σχεδίων, Ο βασιλιάς των λιονταριών είναι αδιαμφισβήτητα μια κλασσική παιδική και συνάμα οικογενειακή ταινία με διαχρονικότητα μέσα στο πέρασμα των ετών. Πραγματεύεται μια σειρά από αρχέτυπα και αγώνες που θυμίζουν κατά πολύ εκείνους του Άμλετ. Αναφέροντας για τα λεγόμενα αρχέτυπα και πιο συγκεκριμένα για εκείνα της προδοσίας, της ενηλικίωσης, του θανάτου, της απώλειας και της αναγέννησης, της σφοδρής επιθυμίας για εξουσία, της διαφθοράς αλλά και των κύκλων της ζωής στο σύνολό της αποτελούν τη βάση των μύθων όλου του κόσμου.
Το μικρό λιονταράκι και ο κύριος πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο Σίμπα, τη χρονική περίοδο όπου αναπτύσσει θεμέλια πάνω στη σχέση του με τον πατέρα του και ενώ απλώνεται εμπρός του ένα λαμπρό και πολύ φιλόδοξο μέλλον καλείται να διαχειριστεί την απώλεια του πατέρα του. Το πένθος και η διαχείριση αυτού ξεπροβάλλει και διαχέεται περίτεχνα σε όλο το υπόλοιπο μέρος της ταινίας. Ένας ήρωας όπου χάνει τον αγαπημένο του πατέρα με τον οποίο κάλυπτε και άλλα του κομμάτια όπως εκείνο του φίλου και δασκάλου του και πέραν τούτου η απώλεια αυτή συνοδεύεται με ενοχές και φυγή από την βασική του εστία. Ένας ολοκληρωτικός ψυχικός αλλά και σωματικός ξεριζωμός. Ποιος άνθρωπος δεν παραλύει έναντι της ιδέας του θανάτου και πόσο μάλλον αγαπημένων προσώπων; Αδιαμφισβήτητα στη δεδομένη στιγμή η πρώτη μας ταύτιση με τον κεντρικό ήρωα είναι αυτή. Ο φόβος του θανάτου και η διαχείριση του πένθους όταν αυτός προκύψει.
Συνεχίζοντας, παρατηρούμε πως στην ταινία διαφαίνεται μια ψυχολογική διαταραχή, εκείνης του μετατραυματικού στρες. Ο κεντρικός ήρωας δεν μπορεί να ξεχάσει και να αντιμετωπίσει το σοκ του θανάτου του γονέα του, αμφιταλαντεύεται για χρόνια με αυτόν τον ψυχικό πόνο και φυγοπονεί. Εξαφανίζεται μέσα στη ζούγκλα αφημένος στην αφάνεια. Σε αυτό το σημείο της ταινίας γίνεται μνεία για τη φύση, τις ευεργετικές της ικανότητες και το πόσο σημαντική είναι η επαφή των πλασμάτων μαζί της.
Όλο αυτόν τον ψυχικό πόνο έρχεται να διαδεχθεί μια έκφραση: Χακούνα Ματάτα! Τι υπέροχη φράση! Δύο ζώα της ζούγκλα που συναντά ο Σίμπα και προσωποποιούν στον υπέρτατο βαθμό την αισιοδοξία, την χαρά και την ξεγνοιασιά μαζί. Η ταινία σε αυτό το σημείο εκθειάζει το ιδανικό της φιλίας και το πόσο μπορεί να ανακουφίσει μια πονεμένη ψυχή με την θαλπωρή της.
Στη συνέχεια, έρχεται η ενηλικίωση του ήρωα και μαζί της και ο έρωτας με τη Νάλα που αποτελεί ένα αξιέπαινο δυναμικό για την αλλαγή της ταυτότητάς του αλλά και τον επαναπροσδιορισμό της ζωής του και του τρόπου που αλληλεπιδρά με τα υπόλοιπα πλάσματα. Η αναγέννηση του ήρωα είναι προ των πυλών. Και ποιός από εμάς δεν επιδιώκει την αναγέννηση έπειτα από μια συναισθηματική (κατά)πτωση;! Αδιαμφισβήτητα, ακόμη μια επιθυμητή από τον καθένα μας ταύτιση με την ταινία και τα διδακτικά- ενθαρρυντικά μηνύματα που προβάλει.
Στην ταινία, επίσης διατυμπανίζεται το ζήτημα της εξουσίας και η ανέλιξη της μέσου της διαφθοράς. Ο θείος του Σίμπα, του μικρού πρωταγωνιστή της ιστορίας, σκοτώνει τον αδερφό του με απώτερο σκοπό να ανέλθει στον θρόνο του ζωικού βασιλείου. Αυτό το εγχείρημα μας ξυπνά αρνητικά συναισθήματα όπως αυτά του θυμού, της αγανάκτησης, της απογοήτευσης και θλίψης. Ακόμη μια ταύτιση με τα δικά μας βιώματα και εμπειρίες προδοσίας αλλά και αδικίας που έχουμε συναντήσει ο καθένας μας ξεχωριστά.
Το κείμενο αυτό φιλοδοξεί να παραχωρήσει μια σύντομη ερμηνεία από ψυχολογική σκοπιά του συναισθηματικού ψυχικού και πνευματικού μεγαλείου που μεταδίδει η συγκεκριμένη ταινία. Μια ταινία κινουμένων σχεδίων με μια δυναμική που ακουμπά στις ψυχές μας και την εφοδιάζει με αισιόδοξα μηνύματα αλλά και με τη λύτρωση που επέρχεται έπειτα από κάθε τραγωδία.
