Η γλώσσα, αυτός ο πολυεπίπεδος όρος, αυτή η πολύμορφη διαδικασία επικοινωνίας, δεν είναι απλώς αυτό που ακούμε, βλέπουμε, μιλούμε και, σε κάθε περίπτωση, αισθανόμαστε. Είναι ένα όχημα ώστε να καταλάβουμε τον τρόπο που ο κόσμος μας οικοδομείται, εξελίσσεται, προοδεύει ή οπισθοχωρεί.
Εντεκα καλλιτέχνες βρέθηκαν φέτος στην Τήνο, έχοντας στο μυαλό τους αυτό που η Γερμανίδα επιμελήτρια Νίκολα Ντίτριχ είχε οραματιστεί για τη φετινή έκθεση του Tinos Quarry Platform, στο έτερο νησί των (μανιασμένων) ανέμων. Ο Πέτρος Τουλούδης, ο εικαστικός που βρίσκεται πίσω από την πολυετή δράση, φιλοξένησε στα Υστέρνια τους καλλιτέχνες, τους έδωσε την ευκαιρία να υπάρξουν στον τόπο όπου θα εκτίθεντο και τους ώθησε στη συνεργασία και στην ανακάλυψη του νησιού. Ετσι, οι δέκα καλλιτέχνες (συν τον Πέτρο Τουλούδη, που εκθέτει επίσης) συναντήθηκαν με έναν νέο τρόπο επικοινωνίας, αυτήν τη φορά με το συναρπαστικό τοπίο της Τήνου, τον αέρα, τη γη, τη θάλασσά της.
Η έκθεση Oh that I had a thousand tongues αποδεικνύει, ταυτόχρονα, ότι το Tinos Quarry Platform προχωρεί ανεμπόδιστα προς την ωριμότητα, προσφέροντας στον επισκέπτη τη δυνατότητα να συνδιαλεχθεί με τη σύγχρονη εγχώρια και διεθνή εικαστική σκηνή. Εξάλλου, παρακολουθώντας στενά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από την αρχή του δηλαδή, τις δράσεις του Tinos Quarry Platform, συνειδητοποιώ ότι η σαφήνεια που κατακτά έρχεται συν τω χρόνω – ακόμη και όταν η έκθεση κατακλύζεται περισσότερο από έννοιες και αφαίρεση παρά αποτελείται από έργα που κατακτάς «με την πρώτη».
Φέτος, οι Olga Balema, Gerry Bibby, Juliette Blightman, Anders Clausen, Μαρία Γεωργούλα, Morag Keil, Αννα Λάσκαρη, Maria Loboda, Henrik Olesen (με έργο σε συνεργασία με τον Gerry Bibby), Emanuel Rossetti και Πέτρος Τουλούδης αναζητούν τους νέους τρόπους έκφρασης, μακριά, όπως λένε οι συντελεστές της έκθεσης, από τις κυρίαρχες κοινωνικές μορφές. Οι εικαστικοί αποπειρώνται –και καταφέρνουν, όπως αποδεικνύει η επιμέλεια της Νίκολα Ντίτριχ– να καταδείξουν ότι η γλωσσική επικοινωνία, έστω και αποκλειστικά διά της τέχνης, όπως συμβαίνει εν προκειμένω, δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη και μονοδιάστατη. Αν κάτι φιλοδοξεί η σύγχρονη τέχνη, λένε, αυτό είναι να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού ώστε να απελευθερωθεί από τις μονιμότητες που αποδίδονται στα νοήματα.
Η αφήγηση της έκθεσης, όπως, μάλιστα, την παρουσίασε στην «Κ» ο Πέτρος Τουλούδης, αποδεικνύει ότι και τα πιο «δύστροπα» έργα, όπως εκείνα του Anders Clausen ή της Olga Balema, μπορούν, με συνδυαστική επιμελητική ευφυΐα, να αποτελέσουν τμήμα μιας μεγαλύτερης ιστορίας. Με αυτόν τον τρόπο, εξάλλου, η παρούσα έκθεση λειτουργεί επιτελεστικά: ασχολείται με την πολυδιάστατη νοηματοδότηση της γλώσσας νοηματοδώντας εκ νέου τον εαυτό της.
Oh that I had a thousand tongues, Ιδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού. Χώρα Τήνου. Εως 15 Σεπτεμβρίου.
Πηγή: www.kathimerini.gr
