Η Καθ. Ευαγγελία Καραγιαννοπούλου, Πρόεδρος του 19ου Πανελληνίου Συνεδρίου της ΕΛΨΕ μας παραχώρησε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για τους στόχους του Συνεδρίου, τις βασικές θεματικές του αλλά και τη σύνδεση της επιστημονικής ψυχολογικής γνώσης με την κοινωνία μέσα από τον σημαντικό ρόλο των Ελλήνων Ψυχολόγων.
Το 19ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχολογικής Έρευνας της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας θα διεξαχθεί το Μάιο στα Ιωάννινα και το PsychologyNow.gr είναι ο αποκλειστικός Χορηγός Επικοινωνίας του Συνεδρίου.
1. Το 19ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχολογικής Έρευνας της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας, διεξάγεται φέτος από τις 7 ως τις 11 Μαΐου 2025 στα Ιωάννινα. Ποιο είναι το κύριο θέμα ή το κεντρικό μήνυμα που θέλετε να περάσει στους συνέδρους αλλά και στο ευρύτερο κοινό;
Σε μια εποχή με πολλαπλές κρίσεις και αβεβαιότητα αλλά και με μείζονες προκλήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μαζί με τα μείζονα ζητήματα οικογενειακής βίας και κακοποιήσεων, είναι σημαντικό η ψυχολογική γνώση να μπορεί να προσφέρει μια κατανόηση για το ανθρώπινο υποκείμενο αλλά και την ανθρώπινη κατάσταση νοηματοδοτώντας το πλαίσιο και διαφωτίζοντας τις σκέψεις μας. Θεωρώ ότι η ψυχολογική γνώση που διακινείται στα συνέδρια μπορεί να δημιουργήσει στιγμές συναντήσεων «ενός νου με έναν άλλο».
Το φετινό συνέδριο φιλοξενεί ένα εύρος θεματικών που όχι μόνο αναγνωρίζουν, με όρους «ορατότητας», σύγχρονα ζητήματα αλλά και φιλοξενούν σχετικά Εργαστήρια και κεντρικές ομιλίες που θα προσφέρουν εμπειρίες σκέψης και κατανόησης. Προσωπικά θεωρώ, σε δύσκολες συγκυρίες, τη σκέψη και την έρευνα στις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες ως τον μόνο, ίσως, δρόμο για μια επόμενη μέρα και ειλικρινά χαίρομαι πολύ γι’ αυτή την επιστημονική συνάντηση. Φέτος είναι η πρώτη φορά που το Φοιτητικό συνέδριο διεξάγεται μαζί με το Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχολογικής Έρευνας και το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων αφήνει το αποτύπωμά του στην αναγνώριση του ρόλου των νέων επιστημόνων για την κοινωνία του αύριο.
Ειδικά οι ψυχολόγοι έχουν έναν ρόλο να παίξουν στην ενημέρωση της κοινωνίας για ζητήματα που αφορούν την ανθρώπινη κατάσταση, το τραύμα και την επιθετικότητα, το άγχος και την ψυχοπαθολογία, το κοινωνικό και το υποκειμενικό- το διυποκειμενικό, το σχεσιακό, τις διομαδικές σχέσεις, τη συνάντηση του ψυχικού με το σωματικό, την εμπειρία και τη σκέψη και κυρίως την κατανόηση της πολυπλοκότητας του ανθρώπινου συστήματος στο πλαίσιο της σύγχρονης συζήτησης για την ανάπτυξη και την ψυχολογική ευημερία.
Είναι σημαντικό στις μέρες μας και μέσα σε ένα περιβάλλον κρίσεων να κατανοήσουμε μέσα από τους φακούς της ψυχολογίας την ανθρώπινη κατάσταση και τη σημασία του πλαισίου, των θεσμών και του κοινωνικοοικονομικού περιβάλλοντος για την ψυχική υγεία και την ασθένεια. Νομίζω ότι αυτή η οπτική θα διαφανεί και στο συνέδριο.
2. Ποιοι είναι οι κύριοι στόχοι του συνεδρίου και ποια αποτελέσματα προσδοκάτε να προκύψουν από αυτό;
Δεν θα ήθελα να απαντήσω με όρους απαρίθμησης στόχων αλλά να πω δυο λόγια για τη δυναμική βασικών διαστάσεων που διαπερνούν αυτό το συνέδριο. Στη δική μου σκέψη, πρόκειται για μια συνάντηση με αρκετές κεντρικές ομιλίες κι αυτό γιατί θελήσαμε να δημιουργήσουμε περισσότερες στιγμές συνομιλίας με τη διεθνή κοινότητα.
Η παρουσίαση έρευνας αιχμής από συναδέλφους από Πανεπιστήμια του εξωτερικού και όχι μόνο, βρίσκει χώρο τόσο σε κεντρικές ομιλίες όσο και σε Εργαστήρια. Φιλοξενούμε για παράδειγμα Εργαστήρια κεντρικών προγραμμάτων για την ψυχική υγεία στη χώρα σε συνεργασία με το εξωτερικό καθώς και Εργαστήρια μεθοδολογίας έρευνας και σύγχρονες μεθόδους ανάλυσης δεδομένων για τις οποίες έχουμε ομιλίες συναδέλφων από το εξωτερικό και εννοώ τόσο από την Ευρώπη όσο και από την Αμερική.
Επίσης, θα μου επιτρέψετε να δηλώσω ότι οι κεντρικές ομιλίες μας λένε μια ιστορία. Πρόκειται για ομιλίες που αφορούν την ψυχολογική ευημερία και ανάπτυξη στο χώρο της εργασίας, στον κλινικό χώρο και οπτικές που το ατομικό συναντά το κοινωνικό, το πλαίσιο και το συλλογικό.
Η επιλογή αυτή αντλεί από τη σύγχρονη μετακίνηση από την μελέτη της ασθένειας στην (ψυχική) υγεία, και τη μελέτη της ψυχικής υγείας και ευημερίας ως ένα συνεχές. Επίσης, αντλεί από την ολιστική κατανόηση της ευημερίας και της ανάπτυξης τόσο σε ατομικό όσο και σε διυποκειμενικό επίπεδο, σε οργανισμούς και διάφορα κοινωνικά πλαίσια. Τέλος, αντλεί από τη σύγχρονη συζήτηση για το ρόλο του ευρύτερου κοινωνικοοικονομικού πλαισίου και κοινωνικού περιβάλλοντος για την κατανόηση του ατομικού, με όρους ευαλωτότητας και ανθεκτικότητας.
3. Πώς έχουν εξελιχθεί τα θέματα και οι προσεγγίσεις της ψυχολογικής έρευνας στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, και πώς αντικατοπτρίζεται αυτό στο συνέδριο;
Μετά από αρκετά χρόνια έρευνας επικεντρωμένης την πανδημία τώρα έχουμε μελέτες που φαίνεται να πορεύονται πιο πολύ στην αναζήτηση της ψυχολογικής ευημερίας και ψυχικής υγείας σε διαφορετικά πλαίσια και αυτό το βλέπουμε στη διεθνή βιβλιογραφία.
Υπό αυτή την οπτική, η Νευροψυχολογία έρχεται με τα ευρήματα των απεικονιστικών μεθόδων να αποκαλύψει σημαντικές διαστάσεις στη λειτουργία του εγκεφάλου που διαφωτίζουν τόσο την ασθένεια όσο και την υγεία- την ψυχική ανάπτυξη και κυρίως της ανάπτυξη του «κοινωνικού εγκεφάλου» και τη σημασία των πρώιμων διαπροσωπικών σχέσεων και του τραύματος για την εξέλιξη της προσωπικότητας του ανθρώπου, λαμβάνοντας συχνά υπόψη το κοινωνικό πλαίσιο και τα περιβάλλοντα που δημιουργούν συνθήκες ευαλωτότητας και ρίσκου.
Έτσι, ψυχοπαθολογία, ανάπτυξη, διαπροσωπικές σχέσεις και κοινωνικό πλαίσιο συνομιλούν πια με μεγαλύτερη ευκολία σε σχέση με το παρελθόν. Σε αυτή τη διεθνή σκηνή, ο εκφοβισμός, το μεταναστευτικό, τα ζητήματα ταυτοτήτων για παράδειγμα όσο και το κοινωνικό, το ατομικό και ο χώρος της ψυχικής υγείας έχουν να αναδείξουν σημαντικά ερευνητικά ευρήματα σε διαφορετικά πλαίσια πχ. εκπαιδευτικά, σχολικά, επαγγελματικά ενώ ο χώρος της γνωστικής ψυχολογίας και των νευροεπιστημών έχει μια δική του διακριτή δυναμική ερευνητική παρουσία.
Αν σκεφτούμε σε επίπεδο αριθμών, έχουμε αρκετές εργασίες για κλινική ψυχολογία, αναπτυξιακή ψυχολογία, νευροψυχολογία, κοινωνική, και εκπαιδευτική ψυχολογία. Ωστόσο, θα ήθελα να αναφέρω ενδεικτικά ότι εργασίες από τους κλάδους της Εργασιακής και Οργανωσιακής Ψυχολογίας, της Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, της Σχολικής Ψυχολογίας της Πολιτικής Ψυχολογίας και φυσικά και άλλους κλάδους συντελούν στην κατανόηση της ανθρώπινης εμπειρίας σε πολλαπλές εκφάνσεις της ζωής και θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σχετικές ανακοινώσεις. Επίσης, έχουμε διευρύνει τις θεματικές του συνεδρίου συμπεριλαμβάνοντας, με κατανόηση της σημερινής κοινωνικής συνθήκης στη χώρα μας και στον κόσμο, τις ακόλουθες θεματικές: «Ισότητα, διαφορετικότητα, και ενσωμάτωση» και «Καταστροφές, Κρίση και Τραύμα». Ακόμη, ίσως είχε νόημα να αναφέρω ότι θα υπάρξουν εργασίες για την πολιτική συμμετοχή, τη δημοκρατία, τον αυταρχισμό και τις διομαδικές σχέσεις.
4. Γνωρίζουμε ότι σε κάθε Συνέδριο φιλοξενούνται σημαντικοί βασικοί ομιλητές (keynote speakers) από το εξωτερικό που μοιράζονται τις πολύτιμες γνώσεις και εμπειρίες τους. Μπορείτε να μας πείτε ποιοι είναι φέτος οι βασικοί ομιλητές αλλά και πώς μπορεί κάποιος να δηλώσει συμμετοχή στο συνέδριο για να το παρακολουθήσει;
Όπως ανέφερα ήδη, η επιλογή των συγκεκριμένων ομιλιών λένε μια ιστορία και υπάρχει ένα νήμα που τις συνδέει, αυτό το νήμα είναι η ψυχολογική ευημερία και η ευδοκίμηση (thriving) σε διαφορετικά πλαίσια και μέσα από διάφορες οπτικές. Το Τραύμα, διαπροσωπικό, πρώιμο ή και στη διάρκεια της ζωής, αποτελεί μια μεγάλη θεματική στη σύγχρονη έρευνα.
Το σύνθετο τραύμα, μέσα στις τόσο τραυματικές παγκόσμιες συνθήκες των πολέμων, της μετανάστευσης και της πανδημίας και όχι μόνο, με απολήξεις στη μετατραυματική διαταραχή έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης πολλών ερευνητών κυρίως μετά την πανδημία COVID 19. Για τη θεματική του τραύματος και την σύνθετη μετατραυματική διαταραχή θα μιλήσει ο Prof. Thanos Karatzias (Edinburgh Napier University, UK). Η πρώιμη παρέμβαση στην ψύχωση σε σχέση με το τραύμα, η πρόληψη και η ποιότητα ζωής των νέων είναι ένα μείζων ζήτημα στις μέρες μας και κυρίως μετά την πανδημία και τις δυσκολίες που αυτή δημιούργησε, ιδιαίτερα σε πληθυσμούς ήδη επιβαρυμένους και σε μειονεκτούσες ομάδες.
Γι’ αυτό θα μιλήσει ο Prof. Filippo Varesse (University of Manchester, UK). Ταυτόχρoνα, η οπτική της παθολογίας ως προσαρμοστικής διαδικασίας και η ανάπτυξη συμπεριφορών που συζητώνται μέχρι τώρα στο πλαίσιο της παθολογίας αλλά μπορούν να ιδωθούν με μια κοινωνική διάσταση ως προσαρμοστικές συμπεριφορές, έχει τα τελευταία χρόνια αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης στο χώρο της ψυχοπαθολογίας.
Ο Αναπλ. Καθ. Κώστας Παπαγεωργίου (Queen’s University Belfast, UK) θα μιλήσει για τη σκοτεινή τριάδα/τετράδα (ψυχωτισμός, ναρκισσισμός, μακιαβελισμός) προτείνοντας μια τέτοια ματιά. Και ενώ το ζήτημα της ψυχοπαθολογίας αποτελεί τις περισσότερες φορές το επίκεντρο του ενδιαφέροντος στο χώρο της ψυχολογίας, ο σύγχρονος τρόπος ζωής και τα απαιτητικά εργασιακά περιβάλλοντα έχουν εκτενώς ερευνηθεί και συζητηθεί ως επιβαρυντικοί παράγοντες για την προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη αλλά και για την ψυχική υγεία των εργαζομένων κυρίως με όρους ψυχικής εξουθένωσης.
Η Καθ. Ευαγγελία Δεμερούτη (Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Αϊντχόβεν, Ολλανδία), η οποία έχει αναπτύξει το μοντέλο Job Demands-Resources, ένα από τα πιο σημαντικά μοντέλα στην Εργασιακή και Οργανωσιακή Ψυχολογία με ευρεία εφαρμογή, τόσο στην έρευνα όσο και στον επαγγελματικό χώρο, θα μιλήσει για την ισορροπία μεταξύ των εργασιακών απαιτήσεων και των εργασιακών πόρων και τη σχέση της με την ευημερία και την αποτελεσματικότητα στην εργασία. Επίσης, θα παρουσιάσει παρεμβάσεις όπως η παρέμβαση «Εργασιακής Σμίλευσης».
Στη μεθοδολογία έρευνας, η καθηγήτρια Στατιστικής Irene Klugkist (Utrecht University), θα μιλήσει για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ψυχολογία λόγω της «κρίσης αναπαραγωγιμότητας» (replication crisis), δυσκολία που παρατηρείται στην επαλήθευση των ερευνητικών αποτελεσμάτων και θα συζητήσει την αντιμετώπιση της κρίσης με τη χρήση σύγχρονων στατιστικών μεθόδων.
Η καθηγήτρια Νευροψυχολογίας και Πρόεδρος της Διεθνούς Νευροψυχολογικής Εταιρείας (International Neuropsychological Society) Natalia Ojeda (University of Deusto) θα παρουσιάσει ενδείξεις σχετικά με την αποτελεσματικότητα των νευροψυχολογικών παρεμβάσεων σε ασθενείς με σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές και νευρολογικές νόσους. Πρόκειται για μεθόδους που προάγουν την ανάκαμψη των εγκεφαλικών διεργασιών, την αποκατάσταση γνωστικών ελλειμμάτων και τη βελτίωση των κλινικών συμπτωμάτων και της λειτουργικότητας των ασθενών.
Ο Καθ. Κλήμης Ναυρίδης (ομότιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ) θα μιλήσει για την εμπειρία της εποπτείας στα κλινικά πλαίσια και την εμπειρία της θεραπείας ασθενών που κινητοποιεί άμυνες και επηρεάζει την ποιότητα της εργασίας στο θεραπευτικό πλαίσιο. Η κατανόηση του πλαισίου και των ψυχικών διεργασιών εντός αυτού, των διυποκειμενικών αλλά και ατομικών ψυχικών διεργασιών καθώς και οι άμυνες που αναπτύσσονται, δίνουν μια εικόνα για ό,τι πολύ συχνά ταλαιπωρεί τους θεραπευτές και υπονομεύει την ποιότητα της δουλειάς τους.
Όσο, για την εγγραφή στο συνέδριο που με ρωτήσατε πρόκειται για μια απλή διαδικασία μέσα από το site του συνεδρίου. https://elpse2025.gr/
5. Ποιο ρόλο πιστεύετε ότι παίζει η ψυχολογική έρευνα στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία και πώς μπορεί να συμβάλλει σε κοινωνικές αλλαγές;
Η ενημέρωση της κοινωνίας για ζητήματα που παρουσιάζονται σε περίοδο κρίσεων και με μορφή κοινωνικών «φαινομένων» και η κατανόηση της σημασίας της ανάπτυξης των παιδιών σε ασφαλή πλαίσια με «αρκετά καλούς» γονείς, διαθέσιμους και αξιόπιστους, θα οδηγήσουν σε ασφαλή παιδιά που θα κάνουν ασφαλείς σχέσεις και οι ίδιοι θα μεγαλώσουν ασφαλή παιδιά κοκ.
Είδαμε ότι οι θεωρίες συνομωσίας στο πλαίσιο της πανδημίας αφορούσαν συγκεκριμένα πλαίσια και ομάδες και η δυσπιστία στο κράτος και στους θεσμούς οδήγησε σε εναλλακτικές λύσεις και στροφή σε χώρους με συγκεκριμένες ιδεολογίες στο πλαίσιο των οποίων ήταν δυνατόν κανείς να αναπτύξει σχέσεις εμπιστοσύνης, ενώ οι θεσμοί φάνηκαν αδύναμοι και ανεπαρκείς να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη. Αυτό είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να προβληματίσει την κοινωνία και ίσως και τους θεσμούς της δημοκρατίας μας.
Γνωρίζουμε πια από την έρευνα ότι αφετηρία για την επιστημική εμπιστοσύνη αποτελούν οι πρώιμες διαπροσωπικές σχέσεις. Θεωρώ την επένδυση σε έρευνα σε μικρές ηλικίες καθοριστική για την παρέμβαση και τη διαμόρφωση μιας κοινωνίας με ανθρώπους που έχουν μια πιο ενιαία εμπειρία εαυτού, με λιγότερες ανώριμες άμυνες και με μεγαλύτερη αντοχή στις ματαιώσεις όχι γιατί συνηθίζουμε να έχουμε λιγότερα και να ζητάμε λιγότερα, και επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό είναι και ένα πολιτικό θέμα, αλλά γιατί αντέχουμε και αναπτυσσόμαστε μέσα από τις δυσκολίες.
Σε μια τέτοια οπτική κινείται η αρχή της πρόληψης σε όλο τον κόσμο και αφορά σε ενημέρωση, ευαισθητοποίηση, εκπαίδευση και παρεμβάσεις με συνέχεια και δέσμευση από την πολιτεία. Θα πρέπει να αποφασίσει η πολιτεία να υποστηρίξει την έρευνα στην ψυχολογία και να λαμβάνει υπόψη, συνομιλώντας με ειδικούς πάντα, τα ερευνητικά αποτελέσματα πριν νομοθετήσει και προχωρήσει σε πρωτοβουλίες είτε στο χώρο της εκπαίδευσης είτε στο χώρο της ψυχικής υγείας και όχι μόνο. Η έννοια «βασισμένη σε τεκμήρια» (evidence-based) έχει χρησιμοποιηθεί πια και στην ψυχανάλυση, μιλάμε για evidence-based psychoanalytic psychotherapy όπως έχει προταθεί από σημαντικούς ερευνητές στον κόσμο.
Κατανοείτε, λοιπόν, ότι χρειάζεται μια υπευθυνότητα στον τρόπο που παίρνονται οι πολιτικές αποφάσεις και αυτές δεν μπορεί να παίρνονται χωρίς τη γνώμη ειδικών που βασίζεται σε τεκμήρια, δηλ. ερευνητικά δεδομένα. Φυσικά κατανοείτε ότι σε αυτό το πλαίσιο σκέψης, η σύγχρονη συζήτηση για αυστηροποίηση των ποινών στη χώρα μας δεν αντλεί από τη σύγχρονη έρευνα και φυσικά δεν αποτελεί λύση στην παραβατικότητα και στον εκφοβισμό καθώς εντείνει το πρόβλημα. Το παραβατικό παιδί είναι το παιδί που έχει ανάγκη από προσοχή και αναγνώριση γιατί κάποια στιγμή αυτά δεν υπήρξαν στη ζωή του. Αυτή την οπτική την γνωρίζουμε από τον Winnicott αρκετά νωρίς.
Ωστόσο, έστω και τώρα ας κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα στη συμπεριφορά ενός παιδιού, εφήβου ή ενήλικα δεν δημιουργείται ξαφνικά. Αυτό που είναι σημαντικό, είναι να μπορούμε σκεφτόμαστε κάθε φορά για ένα ζήτημα με τρόπο που επιτρέπει την κατανόηση της κατάστασης παρά με τρόπο αξιολογικό, επικριτικό και τιμωρητικό. Γνωρίζουμε καλά ότι οι ποινές δεν αλλάζουν τις κοινωνίες. Έχει πολύ μεγάλη σημασία η δημιουργία ενός διευκολυντικού και εμπεριέχοντος περιβάλλοντος που προσφέρει επανορθωτικές εμπειρίες και σχέσεις ασφάλειας και εμπιστοσύνης.
Φυσικά, το όριο είναι ευεργετικό γιατί προσφέρει ένα δίκτυ ασφαλείας, σήμερα όμως αυτό που ίσως μπορεί η ψυχολογία να προσφέρει είναι να κατανοήσουμε ότι η αφετηρία του τρόπου που σκεφτόμαστε για μας και για τον άλλο βρίσκεται πολύ πίσω, πρόκειται για τη σημασία των πρώιμων εμπειριών. Άρα, είναι σημαντικό η ψυχολογία να προσφέρει μια κατανόηση για το πώς συγκροτούνται σχέσεις εμπιστοσύνης σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο και ακόμη ότι το κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο είναι άμεσα συνδεδεμένο με την υγεία και την ασθένεια. Σήμερα μιλάμε για την εμπιστοσύνη ως ψυχολογική έννοια- πρόσφατα έχουμε την έννοια της επιστημικής εμπιστοσύνης.
Οι άνθρωποι και οι κοινωνίες για να ανθίσουν έχουν ανάγκη την εμπιστοσύνη στον άλλο κι αυτό έχει σημασία να το δούμε και με αναφορά στους θεσμούς και στο κράτος. Έχει ενδιαφέρον το πώς αυτή τη στιγμή η έρευνα στην ψυχολογία επιτρέπει μια evidence-based συνομιλία μεταξύ του κοινωνικού και του ατομικού, σχεδόν με τρόπο πολιτικό. Και αυτό το λέω γιατί συχνά ακούμε ότι η ψυχολογία είναι επιστήμη του ατομικού και αυτά που προτείνει και συζητά δεν αφορούν κατανοήσεις που μπορούν να προσφέρουν μια απάντηση σε κοινωνικά προβλήματα και μια πειστική κατανόηση στο συγκεκριμένο στιγμιότυπο της κοινωνικής πραγματικότητας.
6. Πώς βλέπετε τη συμμετοχή των νέων ερευνητών στο συνέδριο και ποια είναι η σημασία της για το μέλλον της ψυχολογίας στην Ελλάδα;
Σκοπός αυτής της μεγάλης διοργάνωσης είναι να φέρουμε τους φοιτητές μας σε επαφή με μια εμπράγματη εμπειρία συνεδρίου με διαφορετικούς τρόπους: παρουσιάζοντας εργασίες στο Φοιτητικό συνέδριο και συμμετέχοντας ως εθελοντές στο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχολογικής Έρευνας, παρακολουθώντας φυσικά τις εργασίες των δύο συνεδρίων.
Επίσης, τους δώσαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τόσο το φοιτητικό όσο και το Πανελλήνιο συνέδριο με μια ενιαία μικρή εγγραφή προκειμένου να έχουν την ταυτόχρονη εμπειρία των δύο συνεδρίων. Σε αυτό το πλαίσιο, το αποτύπωμα αυτής της διοργάνωσης όσον αφορά τις ευκαιρίες που δίνουμε στους νέους επιστήμονες είναι σημαντικό για μας, ιδιαίτερα σε μια χώρα που προσπαθεί να συγκροτηθεί ούσα ακόμη σε πλαίσια πολλαπλών κρίσεων.
Στο συνέδριο, επιδιώκουμε στιγμές συνάντησης νέων και ώριμων ερευνητών που θα επιτρέψουν στους νέους ερευνητές να κατακτήσουν διευρυμένες κατανοήσεις και οπτικές. Ούτως ή άλλως το να μπορούμε να δούμε την οπτική του άλλου λειτουργεί αναπτυξιακά για όλους μας και τα συνέδρια μπορούν να δημιουργήσουν τέτοιες στιγμές. Ενδεικτικά αναφέρω ότι έχουμε συμπεριλάβει στο Πρόγραμμα συνάντηση καφέ με τους προσκεκλημένους ερευνητές.
Για μένα προσωπικά, το φετινό διπλό συνέδριο είναι το μεγάλο στοίχημα, σας μίλησα για την ώσμωση μεταξύ νέων και έμπειρων ερευνητών και τη σημασία της “συνάντησης” με τους προσκεκλημένους ομιλητές που παρουσιάζουν έρευνα αιχμής. Θεωρώ ότι τέτοιες στιγμές μπορούν να εμπνεύσουν νέους επιστήμονες. Ας δημιουργήσουμε μια τέτοια «στιγμή» για τους νέους ψυχολόγους, ας είναι αυτό το πρώτο συνέδριο που θα κάνει την αρχή.
7. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνει η ψυχολογική επιστημονική κοινότητα στην Ελλάδα για να ενισχύσει τη σχέση της με την κοινωνία και να προάγει την ψυχολογική έρευνα;
Νομίζω ότι τα τελευταία ΔΣ έχουν αναλάβει αρκετές πρωτοβουλίες με οδηγό τις δύο μεγάλες επιστημονικές Εταιρείες τόσο του Η.Β. δηλ. τη BPS όσο και των Η.Π.Α, δηλ την APA. Θεωρώ ότι το ζήτημα των Κλάδων και της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος θα τακτοποιηθεί τα επόμενα χρόνια και η κατανόηση του ρόλου των ψυχολόγων με ολοκληρωμένες εκπαιδεύσεις θα αποτελέσει μια πορεία ολικής θεσμικής καθιέρωσης του επαγγέλματος, ανάλογης των διεθνών ψυχολογικών επιστημονικών εταιρειών. Προσωπικά είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξη για αυτές τις πρωτοβουλίες.
Θεωρώ ότι όπως το περιοδικό «Ψυχολογία» έχει βρει έναν διεθνή δρόμο και βαδίζει και αυτό οφείλεται στη σκληρή και εμπνευσμένη δουλειά συναδέλφων στα τελευταία ΔΣ με τη στήριξη εξαιρετικών άλλων συναδέλφων μας, επίσης η δουλειά που έχει γίνει για την Ηθική και Δεοντολογία είναι σημαντική, ανάλογα λοιπόν, θεωρώ ότι και τα υπόλοιπα ζητήματα θα βρουν, σύντομα, το δικό τους δρόμο ακολουθώντας τις βασικές αρχές που διέπουν το επάγγελμα στη διεθνή επιστημονική πραγματικότητα.
Η Ευαγγελία Καραγιαννοπούλου MA, PhD, CPsychol., AFBPsS, είναι Πρόεδρος του Συνεδρίου, Καθ. Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (Π.Ι.), Επίτιμη Καθηγήτρια Research Department of Clinical, Educational and Health Psychology, University College London, UK, Διευθύντρια Εργαστηρίου Εκπαιδευτικής, Γνωστικής και Αναπτυξιακής Ψυχολογίας Π.Ι
ΥΓ. Σημειώνεται ότι τα ονόματα και οι τίτλοι των προσκεκλημένων ομιλητών παρατίθενται στα ελληνικά ή στα Αγγλικά σε συνέπεια με τη δική τους επιλογή.
