Το βιβλίο που επηρέασε τον Bill Gates, μπορεί να αλλάξει και τον δικό σου τρόπο σκέψης.
Πόσα βιβλία μπορείς να πεις ότι άλλαξαν όχι μόνο τον τρόπο που εργάζεσαι ή παίζεις, αλλά και τον τρόπο που σκέφτεσαι;
Για τον Bill Gates, ένα τέτοιο βιβλίο είναι Το εσωτερικό παιχνίδι του τένις του W. Timothy Gallwey. Ένα έργο που διάβασε στα ’70s, το κράτησε στη ζωή του για δεκαετίες, και ακόμη το δωρίζει σε φίλους. Όχι επειδή τον έκανε καλύτερο παίκτη, αλλά επειδή του έμαθε πώς να μη γίνεται ο ίδιος εμπόδιο στον εαυτό του.
Όπως λέει και ο ίδιος στον πρόλογο της νέας έκδοσης που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα:
«Είναι το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ για το τένις, και οι βαθυστόχαστες συμβουλές του έχουν εφαρμογή σε πολλές άλλες πτυχές της ζωής. Το προσφέρω σε φίλους ακόμα και σήμερα.»
Όταν εκδόθηκε, το 1974, είχε μεγάλη επιτυχία. Ο Γκάλγουεϊ, καταξιωμένος προπονητής τένις με έδρα στη Νότια Καλιφόρνια, εισήγαγε την ιδέα ότι το τένις αποτελείται από δύο ξεχωριστά παιχνίδια. Υπάρχει το εξωτερικό παιχνίδι, το οποίο συνιστά το μηχανικό μέρος – πώς κρατάμε τη ρακέτα, σε τι ύψος βρίσκεται το χέρι μας στο ρεβέρ, και ούτω καθεξής. Είναι αυτό στο οποίο τείνουν να εστιάζουν προπονητές και παίκτες. Ο Γκάλγουεϊ αναγνώριζε τη σημασία του εξωτερικού παιχνιδιού, αλλά αυτό που τον ενδιέφερε κυρίως, και θεωρούσε ότι έλειπε από την προσέγγιση των περισσότερων, ήταν το εσωτερικό παιχνίδι. Αυτό είναι το παιχνίδι που λαμβάνει χώρα στο μυαλό του παίκτη, γράφει. Αντίθετα από το εξωτερικό παιχνίδι, όπου ο αντίπαλος είναι το άτομο στην απέναντι πλευρά του φιλέ, το εσωτερικό παιχνίδι παίζεται ενάντια σε εμπόδια όπως η έλλειψη συγκέντρωσης, η νευρικότητα, η αυτοαμφισβήτηση και η αυτοκαταδίκη. Εν ολίγοις, παίζεται με σκοπό να ξεπεραστούν όλες οι συνήθειες του μυαλού που εμποδίζουν την άριστη επίδοση.
Αυτή η ιδέα με επηρέασε τόσο πολύ, ώστε διάβασα το βιβλίο αρκετές φορές, κάτι ασυνήθιστο για εμένα. Πριν το διαβάσω, σχεδόν σε κάθε αγώνα έλεγα στον εαυτό μου σε κάποιο σημείο: «Είμαι τόσο θυμωμένος που έχασα τη βολή. Είμαι τόσο κακός σε αυτό». Η αρνητικότητα παρέμενε, και καθώς παιζόταν ο επόμενος πόντος, εγώ σκεφτόμουν ακόμα την κακή βολή.
Ο Γκάλγουεϊ παρουσίασε τρόπους αποδέσμευσης από αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και από τις καθιερωμένες πρακτικές μας, ώστε να μπορούμε να προχωράμε στον επόμενο πόντο. Είχε μια συγκεκριμένη άποψη που φαντάζει παράδοξη αρχικά. Το μυστικό για τη νίκη σε οποιοδήποτε παιχνίδι, γράφει, δεν έγκειται στην υπέρμετρη προσπάθεια.
Πώς μπορεί κάποιος να προσδοκά ότι θα νικήσει αν δεν προσπαθήσει σκληρά;
Όταν ένας τενίστας είναι «απόλυτα συγκεντρωμένος», δεν σκέφτεται πώς, πότε ή ακόμα και πού θα χτυπήσει την μπάλα, γράφει ο Γκάλγουεϊ. Δεν προσπαθεί να χτυπήσει την μπάλα, και μετά τη βολή δεν σκέφτεται πόσο καλή ή κακή ήταν η επαφή με την μπάλα. Το χτύπημα της μπάλας φαίνεται πως προκύπτει μέσα από μια διαδικασία που δεν απαιτεί σκέψη.
Το εσωτερικό παιχνίδι αφορά, ουσιαστικά, την κατάσταση του νου. Σας βοηθά ή σας ζημιώνει; Οι περισσότεροι από εμάς πολύ εύκολα ολισθαίνουμε στην αυτοκριτική, η οποία, στη συνέχεια, αναστέλλει την επίδοσή μας ακόμα περισσότερο. Χρειάζεται να μαθαίνουμε από τα λάθη μας χωρίς να γινόμαστε εμμονικοί με αυτά.
Το τένις έχει εξελιχθεί με τα χρόνια. Σήμερα, οι καλύτεροι τενίστες του κόσμου παίζουν με ένα πολύ διαφορετικό στιλ απ’ ό,τι οι πρωταθλητές πριν από 50 χρόνια. Αλλά Το εσωτερικό παιχνίδι του τένις είναι τόσο επίκαιρο σήμερα όσο ήταν το 1974. Παρόλο που το εξωτερικό παιχνίδι έχει αλλάξει, το εσωτερικό παιχνίδι έχει παραμείνει το ίδιο.
Αν νιώθεις ότι η μεγαλύτερη πρόκληση δεν είναι όσα συμβαίνουν γύρω σου αλλά όσα συμβαίνουν μέσα σου, αυτό το βιβλίο είναι ένα από τα πιο δυνατά εργαλεία που μπορείς να κρατήσεις στα χέρια σου.
Ξεφύλλισε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου
