Όλοι κουβαλάμε κάτι. Ένα βάρος που δεν έχει όνομα. Μια δυσκολία που επανέρχεται. Μια επώδυνη σκέψη που μας πιάνει ξαφνικά, εκεί που όλα δείχνουν ήσυχα.
Ζούμε μέσα σε επαναλήψεις. Ξεσπάμε με τρόπους που δεν καταλαβαίνουμε. Επιλέγουμε ανθρώπους που μάς πληγώνουν. Προσπαθούμε να σταθούμε, αλλά κάτι μέσα μας , κάτι παλιό, μας τραβάει πίσω. Όμως δεν ξέρουμε γιατί.
Αυτό που συνήθως κάνουμε είναι να το σπρώχνουμε πιο μέσα. Να προχωράμε. Να λειτουργούμε. Μέχρι το επόμενο ξέσπασμα. Την επόμενη κρίση. Τον επόμενο κύκλο.
Γιατί η αλήθεια είναι πως δεν μάθαμε ποτέ να βλέπουμε καθαρά. Δεν μας δίδαξε κανείς πώς να παρατηρούμε αυτό που μας πονάει χωρίς να το αποφεύγουμε. Πώς να στεκόμαστε δίπλα στον εαυτό μας χωρίς να τον κρίνουμε. Πώς να ακούμε χωρίς να τρομάζουμε.
Αλλά η αλλαγή δεν ξεκινά από την προσπάθεια. Ξεκινά από την παρατήρηση.
Αν δεν δεις καθαρά αυτό που σε επηρεάζει, δεν μπορείς να το αλλάξεις. Αν δεν φωτίσεις το παλιό σου τραύμα, θα συνεχίσει να καθορίζει τη συμπεριφορά σου — όσο κι αν προσπαθείς να το αγνοήσεις. Το πρόβλημα δεν είναι η αδυναμία∙ είναι η τυφλότητα.
Η ματιά προς τα μέσα δεν είναι απλώς ψυχολογική εργασία. Είναι πράξη φροντίδας. Είναι μια εσωτερική στροφή που λέει: «Είμαι πρόθυμος να δω ό,τι υπάρχει μέσα μου, ακόμη κι αν πονάει. Όχι για να κατηγορήσω, αλλά για να καταλάβω. Όχι για να διορθώσω, αλλά για να συνδεθώ».
Μόνο όταν κοιτάξεις χωρίς φόβο, αρχίζει κάτι να μετακινείται. Το σύμπτωμα γίνεται μήνυμα. Η πληγή γίνεται δρόμος. Το παρελθόν δεν εξαφανίζεται, αλλά σταματά να σε κυβερνά.
Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Ο δρόμος προς την κατανόηση είναι αργός, απαιτητικός, πολλές φορές επώδυνος. Αλλά είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί σε πραγματική αλλαγή. Σε επιλογές που δεν υπαγορεύονται από παλιά μοτίβα. Σε σχέσεις που δεν χτίζονται πάνω στην ανάγκη, αλλά στη σύνδεση. Σε μια ζωή που, σιγά-σιγά, αρχίζει να γίνεται δική σου.
Το να «δεις» δεν είναι κάτι μεταφυσικό. Είναι μια πολύ συγκεκριμένη απόφαση: να σταθείς. Να ακούσεις. Να θυμηθείς. Να αντέξεις. Και μετά να επιλέξεις.
Αυτόν τον δρόμο της παρατήρησης και της κατανόησης μάς καλεί να ακολουθήσουμε το βιβλίο Έλα να το δούμε! των ψυχοθεραπευτών Βέρα Αθανασίου και Μάκη Μπάστα. Ένα βιβλίο που γράφτηκε με ενσυναίσθηση, τρυφερότητα και βαθιά γνώση του ανθρώπου και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.
