Η εξαιρετική συλλογή “Τέχνη και Πίνακες στην Ψυχιατρική” καλύπτει θέματα όπως τα άσυλα, τη γήρανση, την ψύχωση, την κατάχρηση ουσιών και το βιασμό – μέσα από την οπτική της τέχνης.
Το έργο του Βίνσεντ βαν Γκογκ είναι γεμάτο με απομόνωση: μια μοναχική καρέκλα, ένας γιατρός που πενθεί, ένας μελαγχολικός ουρανός. Για έναν ψυχίατρο, οι πίνακες της αυθεντίας από τη Γαλλία και εκείνοι κάποιων άλλων καλλιτεχνών καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, περιέχουν επίσης ενδείξεις για την ψυχική ασθένεια.
VINCENT VAN GOGH, PORTRAIT OF DR. GAUCHET
Ο Τζέιμς Χάρις, καθηγητής Ψυχιατρικής και Συμπεριφοριστικής Επιστήμης και διευθυντής της Αναπτυξιακής Νευροψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, αφιέρωσε πάνω από μια δεκαετία γράφοντας μηνιαία δοκίμια που συνδέουν τις εικαστικές τέχνες με σημαντικά θέματα της ψυχιατρικής και της ψυχικής ασθένειας.
Τώρα, αυτά τα δοκίμια και η τέχνη που τα ενέπνευσε, συλλέχθηκαν από το περιοδικό JAMA Psychiatry.
William Kurelek, All Things Betray Thee Who Betrayest Me
Η εξαιρετική συλλογή “Τέχνη και Πίνακες στην Ψυχιατρική” καλύπτει θέματα όπως τα άσυλα, τη γήρανση, την ψύχωση, την κατάχρηση ουσιών και το βιασμό – μέσα από την οπτική της τέχνης. Ο Χάρις αναδεικνύει ένα μοναδικό κομμάτι τέχνης σε κάθε δοκίμιο και στη συνέχεια εμβαθύνει στη ζωή του καλλιτέχνη για τις ψυχιατρικές αλήθειες του.
Frida Kahlo, The Suicide of Dorothy Hale
Όπως το έργο του Βαν Γκογκ “Η Έναστρη Νύχτα”, στο οποίο ο Χάρις βρίσκει ενδείξεις για την πιθανή διαταραχή διάθεσης του Βαν Γκογκ. Ή ένα ξυλόγλυπτο της Κέτε Κόλβιτς που απεικονίζει γυναίκες κλεισμένες μέσα σε μια αγκαλιά, μία περιγραφή σχετικά με την ψυχική συνέπεια του πένθους, του τραύματος και του πολέμου.
Ο Χάρις καλύπτει μερικά από τα πιο αναγνωρίσιμα έργα και καλλιτέχνες της ιστορίας, αλλά όχι απαραίτητα με τρόπους που θα περίμενε κανείς.
Edvard Munch, Anxiety (Angst)
Αντί να επικεντρώνεται, για παράδειγμα, στην ψυχική υγεία του Λεονάρντο Ντα Βίντσι σε ένα δοκίμιό του για τη “Μόνα Λίζα”, ο Χάρις εξερευνά την ψυχή του Βιτσέντζο Περούτζια, ο οποίος είναι ευρέως γνωστό ότι έκλεψε το πορτραίτο το 1911, στη συνέχεια μιλά για τους λόγους για τους οποίους το έργο προσέλκυσε πλαστογράφους και πολλούς θαυμαστές για τόσους αιώνες. Κάνει επίσης αναφορά στους Νόρμαν Ρόκγουελ, Ουίνστον Τσώρτσιλ και ακόμη και στο δολοφόνο του Τζέιμς Γκάρφιλντ.
Σε πολλά από τα δοκίμια, που τα περισσότερα είναι ολιγοσέλιδα, η πρόσβαση είναι δωρεάν. Άλλα απαιτούν συνδρομή.
Richard Dadd, The Fairy Feller’s Master-Stroke
Τα δοκίμια ομαδοποιούνται σε κατηγορίες όπως, η «Κατάθλιψη και η Διπολική Διαταραχή» και το «Πένθος: Αντιμετώπιση της Απώλειας». Υπαινίσσονται πώς η τέχνη μπορεί να εκφράσει και να βοηθήσει στη θεραπεία των ψυχικών ασθενειών και πώς η ομορφιά και το χάος της ζωγραφικής είναι το καταφύγιο αυτών των προκλήσεων.
Δείτε όλη τη συλλογή εδώ.
Πηγή: Jama Psychiatry
Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyΝow.gr
