Εργαστήριο Ανάγνωσης του κειμένου του Ζακ Λακάν η «ΤΡΙΤΗ» από την θεωρητικό τέχνης και ψυχαναλύτρια Άντα Κλαμπατσέα στα γραφεία τού συλλόγου Freud Lacan ΝΕΟΦΡΟΝΟΣ 3, ΙΛΙΣΙΑ ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 21:00.
14η συνάντηση: 18/6/2018
Ο,τι συγκροτεί το υποκείμενο, η διαίρεση , λέει ο Pierre Βruno στό ΛΑΚΑΝ ΠΕΡΑΤΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΞ : H ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΣ Αυτής της συγκροτητικής ατελούς διαίρεσης ανεξίτηλο σημάδι το σύμπτωμα. Μπενγιαμίνειο ενθύμημα α συνέχειας. Απολαυσιακό , αλλά και ό,τι φέρνει αντίρρηση σε μια ψευδο-απόλαυση που καμώνεται ή που υπόσχεται την ακύρωση της διαίρεσης. Με αυτην την έννοια το σύμπτωμα έχει εξεγερσιακό χαρακτήρα και είναι ο κατ εξοχήν εγγυητής τού πολιτικού λειτουργώντας ως ένα αποολοποιητικό συμβάν που διεμβολίζει την κεκανονισμένη πραγματικότητα.
------------------
Ισως η λακανική χειρονομία έγκειται στην απόπειρα εκφοράς -και αποδοχής ως συγκροτητικής εν τέλει του ομιλούντος όντος- μιας απόλαυσης έτερης της φαλλικής , μιας ά λ λ η ς απόλαυσης ,μή-όλης (φαλλικής), μιας γυναικείας απόλαυσης που εξ ίσταται τού λόγου. Που υφαιρείται της κεκανονισμένης επικοινωνιακής γλώσσας ‘ ενδεχομένως όμως όχι της τζοϋσικής ή της ποιητικής δηλαδή της διεμβολισμένης από απολοοποιητικές χειρονομίες ή συμβάντα γλώσσας.
Η λακανική χειρονομία λοιπόν, ίσως, ίσως έγκειται στην ανάδειξη της κατηγορίας του <μη-όλου> (pas-tout) και της αδύνατον να συμβολοποιηθεί απόλαυσης. Της τελεσίδικα εκτός κοινωνικού δεσμού. Ισως ακόμα έγκειται στην ανάδειξη τού σύμπτώματος ως αποολοποιητικού και επομένως όχι μόνο διεγερσιακού αλλά και εξεγερσιακού σωματικού συμβάντος και μιας α π ό λ α υ σ ης που κυμαίνεται «από το γαργαλητό μέχρι την αυτοπυρπόληση» , κατα τη χαρακτηριστικά προκλητική κι απολύτως α κ ρ ι β ή –η καλύτερα- κ υ ρ ι ο λ ε κ τ ι κ ή λακανική διατύπωση.
-------------------
Ισως ακόμα , η λακανική χειρονομία έγκειται όχι μόνο στην ανάδειξη των «στιγμών» διασάλευσης του υποκειμένου τού σημαίνοντος αλλά και στην αποδοχή αυτών ακριβώς των «στιγμών» ως συγκροτητικών τού υποκειμένου, ενός υποκειμένου που δεν είναι πια μόνο υποκείμενο σημαίνοντος αλλά και υποκείμενο σ τ η ν απόλαυση . Αφού αυτές οι «στιγμές/βαθμίδες» ,(instances), που ίσως είναι καλύτερα να μην ορίζουμε ως «στιγμές/βαθμίδες» κατάρρευσης ή αφανισμού αλλά διασάλευσης, αφού από τον σπασμό του γέλιου η τού λυγμού ως τον οργασμικό και ερωτικό σπασμό έχουμε την ίδια πάντα δ ι α σ ά λ ε υ σ η , δηλαδη μια μηδέποτε συντελεσθείσα, μηδέποτε ολοκληρωθείσα, αποϋποκειμενοποίηση μια που η ενόρμηση εμμένει . Εξ ου και η άλλη απόλαυση .
Η διαίρεση παραμένει ατελής *1.
Αλλωστε πρόκειται για κάτι που η έκφραση μη-όλο /pas tout επιμένει να υπαινίσσεται.
---------------------
Απευθυνόμενη σε όσους ενδιαφέρονται για τον ΜΑΗ ΩΣ ΑΠΟΟΛΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΑΝ και θλίβονται για την μεταμοντερνιστική μετάλλαξη «του» σε πολιτική ορθότητα , κλείνω λέγοντας :
«ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΗ ΤΟΥ ’68 ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΛΑΚΑΝΙΚΗ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ » θα μπορούσε να είναι ο υπότιτλος τού σεμιναρίου μας και στο σημείο αυτό δεν μπορεί παρά να πάει ο νους μας στο ερώτημα τού Pierre Bruno : γιατί η γραφή του καπιταλιστικού λόγου από τον Λακάν είναι αλληλέγγυη με την ανακάλυψη μιας απόλαυσης που δεν υπόκειται όλη στον ευνουχισμό ;
Αντα Κλαμπατσέα
*Βλ. Michel Bousseyroux , Αναζητήσεις σχετικά με την άλλη/γυναικεία απόλαυση. Recherches sur la jouissance autre.
https://www.cairn.info/revue-l-en-je-lacanien-2004-1-page-55.html
