O Χάρης Πίσχος, είναι Ψυχολόγος, απόφοιτος του Τμήματος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με Μεταπτυχιακές Σπουδές στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, Υποψήφιος Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Υπαρξιακός - Συστημικός Ψυχοθεραπευτής.
Από τους κορυφαίους αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι τον γείτονά μας, αξίζει να θυμόμαστε ότι όλοι μπορούμε να βιώσουμε ψυχικά ή συναισθηματικά δύσκολες στιγμές. Μη βιαστείτε να κρίνετε κάποιον που βιώνει μία δυσφορική περίοδο και χρειάζεται βοήθεια.
Το άγχος απλώς μας ξεγελάει ώστε να νομίζουμε ότι κινδυνεύουμε, και αν αντιδρούμε σε μη επικίνδυνες καταστάσεις σαν να κινδυνεύουμε, καταλήγουμε να δημιουργούμε αυτόν τον κίνδυνο.
Mέσω της ψυχοθεραπείας, οι άνθρωποι είναι σε θέση να πλοηγούνται σταδιακά στις προκλήσεις της ζωής, αντιλαμβανόμενοι ότι δεν ευθύνονται αποκλειστικά οι ίδιοι για τις λανθασμένες και δυσλειτουργικές επιλογές στο σήμερα αλλά η δυσκολία τους είναι μία συνέπεια των παρελθοντικών μοτίβων που δεν έχουν κατανοήσει και που έχουν διαμορφώσει τη σημερινή σκέψη και συμπεριφορά τους.
Μεγάλη απήχηση έχει πάρει η ανάλυση της ζωγραφιάς ενός παιδιού που χάθηκε πρόσφατα από τη ζωή, με την υπόθεση της απώλειας των 3 παιδιών από την Πάτρα να προβληματίζει το κοινωνικό σύνολο.
Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας 2021, σήμερα 10 Οκτωβρίου, μία ημέρα ορόσημο για την ψυχική υγεία που έχει δοκιμαστεί από την πανδημία, χτυπώντας τους πιο ευάλωτους, όπως γίνεται άλλωστε σε κάθε κρίσιμη περίοδο.
Τα σημάδια της φωτιάς δεν θα μείνουν μόνο στα δέντρα, στο χώμα, στον ουρανό, στα σπίτια και στο περιβάλλον. Θα γίνουν στάχτη και θα μπουν στην ψυχή. Η ανθρώπινη ψυχή όμως έχει τη δύναμη να κάνει τη στάχτη οξυγόνο.
Καθώς βρισκόμαστε προς το τέλος (;) της πανδημίας, ίσως περισσότερο κοινωνικά και λιγότερο επιδημιολογικά, η σκέψη όλων βρίσκεται στη ζωή μετά την πανδημία. Τι θα μείνει στην ψυχολογία μας μετά τη σύγκρουση με τον αόρατο εχθρό;
Απατόμαστε αν νομίζουμε ότι κάνουμε ψυχοθεραπεία για να διαχειριστούμε εκείνους που δεν πάνε στον ψυχολόγο. Αντιθέτως, χρειάζεται να τους ευγνωμονούμε γιατί εκείνοι φωτίζουν τα τυφλά σημεία μας και μας δίνουν μία μοναδική βιωματική ευκαιρία: την ελευθερία να επαναεπινοήσουμε τον εαυτό μας και να τον προβάλλουμε στο μέλλον.