Τα συναισθήματα σπάνια έχουν θέση στα σχολεία. Πέρα από τον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο, σχεδόν όλες οι προσπάθειες επικεντρώνονται στις γνωστικές δεξιότητες (ανάγνωση, γραφή, μαθηματικά). Γιατί λείπει ένα «σχολείο συναισθημάτων» όπου τα παιδιά θα μπορούσαν να μάθουν δεξιότητες συναισθηματικής νοημοσύνης;
Η εφηβεία είναι το εξελικτικό στάδιο κατά το οποίο επιτελείται η διαμόρφωση της ταυτότητας. Για να επιτευχθεί η διαμόρφωση της ταυτότητάς του, ο έφηβος έχει ανάγκη από την υγιή διαφοροποίησή του από τα γονικά πρότυπα.
Η οικοδόμηση της επίγνωσης και της κατανόησης του εαυτού μπορεί να ενδυναμωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Οι γονείς, παρέχοντας ευκαιρίες στα παιδιά, ενδυναμώνουν την αυτοαντίληψή τους.
Ένας γονέας που υιοθετεί τις συμπεριφορές που προτείνει η συγκεκριμένη τάση οδηγείται και ο ίδιος σταδιακά στην απώλεια της αυτοδιάθεσής του. Παύει να λειτουργεί με το ένστικτο, αλλά και με τη λογική. Οι όποιες απόψεις και πρακτικές χρειάζεται να περνούν από το φίλτρο του κάθε γονιού, γιατί μόνο ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα το παιδί του και γιατί η κάθε σχέση γονέα-παιδιού είναι μοναδική.
Πριν από χρόνια, ο Γάλλος ψυχίατρος Andre Berge είχε πει ότι ενώ όλοι οι άνθρωποι λαμβάνουν σχετική εκπαίδευση για το επάγγελμα που θα εξασκήσουν, δεν εκπαιδεύονται για τα δύο πιο σημαντικά επαγγέλματα: του γονέα και του πολιτικού. Κατά πόσον όμως είναι επάγγελμα το να είναι κάποιος γονιός τελικά;
Η πιο σημαντική και ουσιαστική ευθύνη που αναλαμβάνει ένα άτομο κατά τη διάρκεια της ζωής του είναι η ευθύνη για το μεγάλωμα, για την ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του παιδιού / των παιδιών του, με άλλα λόγια η ευθύνη για τη σωστή άσκηση του γονικού του ρόλου.
Οι θετικές κοινωνικές συμπεριφορές εμφανίζονται νωρίς στη ζωή του ατόμου. Η εμφάνιση αυτών των συμπεριφορών κατά τη βρεφική ηλικία έχει οδηγήσει στη διαπίστωση ότι τα βρέφη γεννιούνται με την προδιάθεση για ηθικότητα και αλτρουισμό. Ποιες είναι οι υπόλοιπες πρώιμες θετικές συμπεριφορές των παιδιών που οι γονείς μπορούν να ενισχύσουν;
Όλες οι μορφές τέχνης μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Να καταλάβουμε τον εαυτό μας, αλλά και το συνάνθρωπο. Να οραματιστούμε ένα αύριο καλύτερο, πιο ουσιαστικό. Να «ανοίξουμε την καρδιά» στην ομορφιά και να πιστέψουμε βαθιά σε αυτό που θα ‘ρθει. Να ανακαλύψουμε χίμαιρες που δυναμώνουν την ψυχή. Να αγαπήσουμε, να πιστέψουμε, να ονειρευτούμε…
Ο διάλογος αποτελεί βασική παράμετρο της επικοινωνίας. Τα λεκτικά μηνύματα που ανταλλάσσουν δύο ή περισσότερα άτομα, μαζί με τα παραγλωσσικά/παραλεκτικά αλλά και τα κατεξοχήν μη λεκτικά μηνύματα, συνιστούν τη διαπροσωπική επικοινωνία.
Εφόσον το διαζύγιο συνιστά σημαντική μορφή απώλειας για όλη την οικογένεια, τόσο τα παιδιά όσο και οι γονείς περνούν από τη διεργασία πένθους, μια διαδικασία που χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένα στάδια/φάσεις.
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 
