Ο άνθρωπος δεν είναι στατικό ον· αντίθετα, βρίσκεται διαρκώς σε μια δυναμική διαδικασία εξέλιξης και δημιουργίας, επιδιώκοντας την αυτογνωσία και την αυθεντική ύπαρξη.
Ο σύγχρονος άνθρωπος, πνιγμένος στους ραγδαίους ρυθμούς της ζωής και τις επιφανειακές διαπροσωπικές σχέσεις, ελάχιστα πλέον γνωρίζει ποιος πραγματικά είναι. Γνωρίζει, όμως, πολύ καλά πώς θα ήθελε να φαίνεται.
Η δυσθυμία είναι μια σχετικά ήπια αλλά χρόνια και δυστονική μορφή κατάθλιψης, που εκδηλώνεται ως ένας επώδυνος συνδυασμός θλίψης και έλλειψης ενδιαφέροντος για τη ζωή.
Τα συνεξαρτημένα άτομα, που θα αναζητήσουν – ακούσια ή εκούσια – ένα άτομο-φροντιστή, νιώθουν πως δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής ούτε να ζήσουν μόνα τους.
Τα συναισθήματα που δημιουργούνται όταν το άτομο και το ζευγάρι έρχονται αντιμέτωπα με την υπογονιμότητα είναι έντονα, δυσάρεστα, κατά βάση αγχώδη και καταθλιπτικά, και επηρεάζουν την προσωπικά ταυτότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Με εστιασμένη την προσοχή της στην ολιστική εξερεύνηση της ζωής του ατόμου, η υπαρξιακή προσέγγιση έχει σκοπό να το βοηθήσει να αναζητήσει το νόημα και την αξία της ζωής και να ζήσει αυθεντικά, σε αρμονία με τα προσωπικά του ιδανικά, τις προτεραιότητες και τις αξίες του.
Η ανάγκη αντιμετώπισης των συμπτωμάτων, η υποστηρικτική και θεραπευτική προσέγγισή των εργαζομένων υγειονομικής περίθαλψης, αποτελούν αυτή τη στιγμή μειζουσα προτεραιότητα για τη δημόσια υγεία.
Συχνά αναρωτιόμαστε κατά πόσο η εξωτερική μας εικόνα, οι αντιδράσεις και τα στοιχεία της προσωπικότητας που εκφράζουμε στους γύρω μας αντιπροσωπεύουν την εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας. Η προσωπική αίσθηση και η διαμόρφωση ταυτότητας είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που έχει οριστεί ποικιλοτρόπως.
Η Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή αποτελεί ελπιδοφόρο ευκαιρία άλλα ταυτόχρονα μια έντονα αγχογόνο διαδικασία για τους μέλλοντες γονείς που την επιλέγουν.
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 
