Κατά τη διάρκεια της καραντίνας λόγω κορωνοϊού οι σχέσεις έγιναν πιο διστακτικές και συντελέστηκε μία διαδικασία προσωπικού απολογισμού, γύρω από τις σχέσεις που ήδη έχουμε, ή που θα θέλαμε να έχουμε.
Τις διαπιστώσεις κάνει στο Πρακτορείο Fm σε συνέντευξη της η ψυχολόγος, συνεργάτης του Ιατρείου Ψυχοεκπαίδευσης και Οικογενειακών Παρεμβάσεων της Α’ Πανεπιστημιακής Ψυχιατρικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Παν/μιου Αθηνών, Μίνα Μαρούγκα.
Η εθνική καταξίωση, όπως άλλωστε προβάλλεται και στα ΜΜΕ διεθνώς, είναι ένα στοιχείο που συνδράμει πάρα πολύ για να αντιμετωπίσει ο Έλληνας τη νέα επαπειλούμενη ύφεση, που μοιραία θα έρθει, αναφέρει η κ. Μαρούγκα επισημαίνοντας ότι όσο περνά ο καιρός και με την σταδιακή άρση των μέτρων, αναδύονται δυναμικά τα ζητήματα που απασχολούν τον Έλληνα γύρω από την οικονομία.
Οι οικονομικές ανασφάλειες της επόμενης μέρας που καταγράφουμε να γιγαντώνονται αυτές τις ώρες, απορροφούν μεγάλο μέρος από το ψυχικό απόθεμα όλων, αφήνοντας λίγο χώρο για «επένδυση» στο φλερτ και τις νέες γνωριμίες.
Στην καραντίνα κληθήκαμε να επιλέξουμε με ποιους θα πορευτούμε
Οι σχέσεις έγιναν πιο διστακτικές λέει η κυρία Μαρούγκα και συντελέστηκε μία διαδικασία προσωπικού απολογισμού, γύρω από τις σχέσεις που ήδη έχουμε, ή που θα θέλαμε να έχουμε.
Έγινε μία επανεκτίμηση των δεσμών μας, ή αποδομήθηκαν σχέσεις και σταθερές που διατηρούσαμε. Και είναι μία πολύ φυσιολογική διαδικασία (επώδυνη μεν λυτρωτική σε βάθος χρόνου δε) αυτή που έγινε, καθώς κληθήκαμε να επαναξιολογήσουμε με ποιους θέλουμε να πορευτούμε.
Διαβάστε σχετικά: Η ζωή μετά τον COVID-19. Ο ρόλος της ψυχολογικής ανθεκτικότητας
Τα αποτελέσματα αυτής της εσωτερικής διεργασίας, τα βλέπουμε τώρα που έχουμε βγει έξω, και οι άνθρωποι μιλούν πολύ πιο ανοιχτά, αλλά είναι και πολύ πιο προβληματισμένοι για το πως θέλουν στο εξής να σχετίζονται.
Παρόλα αυτά τονίζει η κυρία Μαρούγκα οι νέες μορφές επαφής που επιβάλλονται από την κοινωνική αποστασιοποίηση, φαίνεται μετά και την έξοδο από την καραντίνα, να ανοίγουν χώρο για πιο ουσιαστική, ποιοτικότερη σύνδεση και επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.
Μεγαλύτερος ο φόβος του λοκ ντάουν από τον φόβο της μόλυνσης
Καθώς η σωματική επαφή απειλεί τα άτομα, η επικοινωνία βρίσκει νέο χώρο. Μία νέα κουλτούρα ασώματης επαφής δίνει τη θέση της σε μια νέα αγωνία για το πώς θα σχετιστώ την επόμενη μέρα. Μαζί με τις οικονομικές ανασφάλειες δημιουργείται έδαφος για να χτιστεί απαισιοδοξία και απώλεια της ελπίδας για το μέλλον.
Κι εδώ κατά τη γνώμη μου πρέπει να παρέμβουμε ως ψυχιατρική κοινότητα, για να αναχαιτίσουμε την ύπουλη πορεία της κατάθλιψης, που σε τέτοιες μεγάλες κρίσεις μπορεί να αρχίσει να εγκαθίσταται στην κοινότητα, σημειώνει η κυρία Μαρούγκα.
Εντυπωσιακό στοιχείο επίσης είναι σύμφωνα με την ψυχολόγο ότι ο φόβος ενός νέου ενδεχόμενου λοκ ντάουν είναι μεγαλύτερος από το φόβο της μόλυνσης, γιατί οι άνθρωποι που πέρασαν άσχημα και δύσκολα με το σύντροφό τους κατά την περίοδο της πρώτης καραντίνας, μοιραία κάνουν ασυνείδητες σκέψεις για το πώς θα είναι αν αναγκαστούν να ξανακλειστούν με αυτόν τον άνθρωπο.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το www.in.gr
