Εμείς ως «Πρωτοβουλία Ψυχολόγων εργαζομένων στην ειδική αγωγή και την ψυχική υγεία» αρνούμαστε να υπογράψουμε συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ και οι λόγοι βασίζονται σε εργασιακά, επιστημονικά, κοινωνικοπολιτικά επιχειρήματα, καθώς και σε ζητήματα που αντίκεινται ως και στη Σύμβαση του Ο.Η.Ε. για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία.
Ο λόγος μας ως εργαζόμενοι.
Οι ραγδαίες αλλαγές που επιχειρούνται να επιβληθούν στον τομέα της Ειδικής Αγωγής, μέσα σε ένα χρονικό διάστημα λίγων ημερών, και μάλιστα εν μέσω εορτών και πάνω από όλα αργιών των δημόσιων υπηρεσιών, που βάσει λογικής κρίσης φανερώνει την απροκάλυπτη πρόθεση του Υπουργείου επιβολής μιας πολιτικής χωρίς περιθώρια αντίδρασης ή έστω και προσχηματικής διαβούλευσης, πλήττουν ανεπανόρθωτα όλους τους εργαζόμενους ψυχολόγους, αλλά και τους συναδέλφους άλλων ειδικοτήτων (λόγο-εργο-φυσικο-ειδικούς παιδαγωγούς), ανεξάρτητα από το εάν είναι ατομικές επιχειρήσεις ή εταιρείες- παρόλο που όλοι αναμένουμε ότι όλη αυτή η κατάσταση θα οδηγήσει σε κάποιες περιπτώσεις σε εξευτελιστικά ημερομίσθια και αρκετές περικοπές για τους συναδέλφους μας που εργαζόνται σε επιχειρήσεις, χωρίς να υφίσταται καμία προστατευτική δικλείδα για τους συναδέλφους μας αυτούς, ζήτημα που θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη.
Οι περισσότεροι από εμάς, αν όχι όλοι, που δουλεύουμε στον ήδη πολύπαθο κλάδο της ειδικής αγωγής, είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες- εργαζόμενοι με μπλοκάκια, είτε δουλεύοντας ανεξάρτητα είτε με συμβάσεις έργου σε πλαίσια ειδικής αγωγής (κέντρα), παρόλο που υπάρχουν και οι περιπτώσεις συναδέλφων που εργάζονται με σχέση εξαρτημένης εργασίας με ΙΚΑ στα πλαίσια αυτά.
Τι σημαίνει να είσαι ελεύθερος επαγγελματίας:
Ελεύθερος επαγγελματίας/εργαζόμενος με μπλοκάκι σημαίνει ότι καλύπτεις μόνος σου την ασφάλισή σου (ΟΑΕΕ). Με τους καινούργιους, ήδη εφαρμοσμένους, νόμους όσο περισσότερο ανθίζει και αναπτύσσεται η επιχείρησή σου τόσα περισσότερα πληρώνεις. Σημαίνει ότι υπάγεσαι σε ένα καθεστώς φορολογίας που περιλαμβάνει τέλος επιτηδεύματος, 100% προκαταβολή φόρου και φορολόγηση από το πρώτο ευρώ. Περίπου δηλαδή το 40-50 % των εσόδων σου. Ή μάλλον τουλάχιστον.
Ελεύθερος επαγγελματίας σημαίνει επιχειρήσεις- μικρομεσαίες κατά κύριο φυσικά λόγο, οι συμπολίτες μας δηλαδή- να κλείνουν η μία μετά την άλλη, καθώς η φορολογία και η κάλυψη ασφαλιστικών εισφορών είναι δυσβάσταχτη ή και αδύνατη.
Ελεύθερος, με άλλα λόγια, επαγγελματίας συνεπάγεται δυνητικά άνεργος. Ελεύθερος επαγγελματίας στον χώρο της ειδικής αγωγής σημαίνει, επίσης, ότι κόβεις όλες τις αποδείξεις προκειμένου οι γονείς να τις καταθέσουν στα ταμεία τους. Και δεν φοροδιαφεύγεις.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, παράλληλα, έχουν και κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα την παροχή ανεξάρτητων υπηρεσιών (τα ελευθέρια επαγγέλματα κατονομάζονται ρητά στην παρ. 1 του άρθρου 48 του N. 2238/94). Με βάση τη λεκτική λογική και την ικανότητα εξαγωγής λογικών συμπερασμάτων, ανεξάρτητες υπηρεσίες σημαίνει ανεξάρτητες από το κράτος. Κάτι τέτοιο συνεπάγεται ότι δεν δύναται να έχουμε σχέση εξαρτημένης εργασίας με αυτό. Στην περίπτωση αυτή, βάσει της ικανότητας κατανόησης του υποθετικού λόγου, αν σε πληρώνει ο ΕΟΠΥΥ –πράγμα που επιβάλλεται με την υπογραφή συμβάσεων-, δεν προσφερεις ανεξαρτητες υπηρεσίες και μπορείς να έχεις σχέση εξαρτημένης εργασίας.
Αν έχεις σχέση εξαρτημένης εργασίας με το δημόσιο, θα μπορούσες να είσαι δημόσιος υπάλληλος ή έστω να δικαιούσαι ένα μισθό, που θα κατατίθεται κάθε μήνα και θα είναι συγκεκριμένος, και εσύ θα κόβεις με το μπλοκάκι σου το αντίστοιχο προσυμφωνημένο ποσό. Κάτι τέτοιο όμως δεν προτείνεται με την υπογραφή συμβάσεων. Προτείνεται ή μάλλον επιβάλλεται, να εργάζεσαι ως ελεύθερος επαγγελματιας, αλλά να πληρώνεσαι από το Υπουργείο με ψίχουλα. Η εν λόγω συνθήκη θα μπορούσε να οδηγήσει σε επικίνδυνες καταστάσεις, σε ύφεση της επιχειρηματικής ανάπυξης των ψυχολόγων και αν μη τι άλλο σε άρση της έννοιας του ελεύθερου επαγγελματία.
Σκόπιμο κρίνεται να αναφερθεί ότι οι περισσότεροι από εμάς έγιναν ελεύθεροι επαγγελματίες καθώς ψυχορραγούν οι δημόσιες υπηρεσίες παροχής αξιολόγησης, αποκατάστασης και φροντίδας ΑΜΕΑ και ψυχικά παθούντων. Ενώ οι δημόσιοι φορείς και τα νομικά πρόσωπα που αναλάμβαναν θεραπείες έχουν εδώ και χρόνια καταρρεύσει (πχ Ψυχαργως), το κράτος ζητά στους ελεύθερους επαγγελματίες να γίνουν ημι-δημόσιοι με την επιβάρυνση μάλιστα του ελεύθερου επαγγέλματος. Και το σημαντικότερο: χωρίς καμία πρόβλεψη για προσλήψεις και δημιουργία δημόσιων δομών όπως ένα κοινωνικό συμβόλαιο θα σήμαινε και ένα κοινωνικό κράτος θα έπραττε.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δεν μπορούμε να μην σημειώσουμε ότι όλα τα παραπάνω μας ζητάται να τα δεχθούμε με ένα αντίτιμο για μια συνεδρία των 45 λεπτών εξευτελιστικό που υποβαθμίζει την αξία των υπηρεσιών μας και ταυτόχρονα κάνει αδύνατη τη βιωσιμότητα του επαγγέλματός μας- και το πόσό αυτό είναι 2,26 ευρώ ανά συνεδρία που θα υπόκειται και σε rebate και clawback (κόφτες), σε κλάδους μάλιστα που επιβαρύνονται μηνιαίως με σημαντικά οικονομικά βάρη λόγω των επιμορφώσεων, εποπτειών και προσωπικών θεραπειών που επιλέγουν να κάνουν στο όνομα της καλής πρακτικής του επαγγέλματός τους. Την ίδια στιγμή που οι συνεργάτες μας (λογο-εργο) καλώς έχουν διεκδικήσει και έχουν κερδίσει το αντίτιμο των 15 ευρώ ανά δυνεδρία-ακόμα κι αν για αδιευκρίνιστους για εμάς λόγους η διάρκειας της συνεδρίας προτείνεται από το Υπουργείο να είναι μικρότερη (30 και 40 λεπτά αντίστοιχα).
Ο λόγος μας ως επιστήμονες.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (1981) λέγοντας αποκατάσταση εννοείται μια δυναμική διεργασία μέσα από τη συντονισμένη εφαρμογή ιατρικών, ψυχο-κοινωνικών, θεραπευτικών, εκπαιδευτικών και επαγγελματικών μέτρων που στοχεύει στο να υποβοηθήσει το άτομο με αναπηρία να φτάσει στο μέγιστο δυνατό επίπεδο λειτουργικότητας και να ενταχθεί ομαλά στην κοινωνία.
Διασαφήνιση όρων όπως αποκατάσταση, θεραπευτική παρέμβαση και θεραπευτική σχέση.
Αναλυτικότερα, με τον όρο αποκατάσταση εννοούνται όλα εκείνα τα μέσα (εκπαιδευτικές και θεραπευτικές παρεμβάσεις, νομικές-εργασιακές παρεμβάσεις) που σχεδιάζονται με επιστημονικά κριτήρια και θεραπευτικά πρωτόκολλα για να προετοιμάσουν τα άτομα που υστερούν ψυχικά, σωματικά και οργανικά προκειμένου να διεκδικήσουν μια θέση βάσει των δυνατοτήτων τους στην οικογένεια, στην κοινότητα ή στην ελεύθερη αγορά εργασίας. Η αποκατάσταση αποτελεί ένα συνεχές που ξεκινά με την διάγνωση και σε ορισμένες περιπτώσεις δεν σταματά ποτέ.
Ειδικότερα, η θεραπευτική παρέμβαση και αποκατάσταση αποτελούν μια στοχευμένη και προσαρμοσμένη εκπαιδευτική-θεραπευτική διεργασία στο πλαίσιο της οποίας συνεργάζεται στενά ένας αριθμός εξειδικευμένων επιστημόνων όπως ψυχολόγοι, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, ειδικοί παιδαγωγοί, ψυχίατροι, φυσικοθεραπευτές και κοινωνικοί λειτουργοί με σημείο αναφοράς τον άνθρωπο και την οικογένειά του.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργείται και οργανώνεται ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πρωτόκολλο (είδος και περιεχόμενο παρέμβασης, διάρκεια συνεδρίας, τροποποίηση ή διατήρηση των θεραπευτικών στόχων και κατά συνέπεια της παρέμβασης κα) που στηρίζεται εκτός των άλλων και στην σχέση που δημιουργείται μεταξύ του λήπτη των υπηρεσιών ειδικής αγωγής και τον εκάστοτε θεραπευτή, μια σχέση που για να δημιουργηθεί θέλει χρόνο, και η σημασία της είναι αδιαπραγμάτευτη για κάθε επιστήμονα, αλλά και για κάθε γονιό που σέβεται τον άνθρωπο υπό θεραπεία.
Εν μέσω θεραπευτικής χρονιάς συντελείται, μέσω του εκβιασμού υπογραφής σύμβασης με τον ΕΟΠΥΥ, μια απότομη και βίαια αλλαγή.
Οι πάροχοι υπηρεσιών ειδικής αγωγής καλούνται να συμβληθούν με τον ΕΟΠΥΥ με όρους μη λειτουργικούς και σε ορισμένα σημεία και μη ξεκάθαρους. Οι δε ασφαλισμένοι/δικαιούχοι των οποίων οι θεραπευτές δεν θα συμβεβληθούν οδηγούνται σε μονόδρομο, ήτοι να διακόψουν απότομα τις θεραπευτικές παρεμβάσεις και να αναζητήσουν συμβεβλημένους θεραπευτές προκαλώντας έντονη αναστάτωση και άγχος κυρίως όμως αναστολή της θεραπευτική πορείας. Εξηγούμαστε, το να βρεθεί ο κατάλληλος θεραπευτής και να τον εμπιστευτούν οι γονείς αποτελεί για τους ίδιους μια διεργασία συχνά ψυχοφθόρα και αρκετά χρονοβόρα μιας και πρόκειται για μια συνεργασία ζωής και όχι απλώς για μια απλή παροχή υπηρεσιών από την πλευρά του θεραπευτή. Ταυτόχρονα, οι γονείς και θεραπευτές ήδη έχουν διαμορφώσει το ημερήσιο/εβδομαδιαίο θεραπευτικό πρόγραμμα και βάσει αυτού οι γονείς έχουν οργανώσει το υπόλοιπο οικογενειακό πρόγραμμα. Η αλλαγή του θεραπευτή αυτομάτως προκαλεί και απαιτεί την αλλαγή στον αντίστοιχο προγραμματισμό.
Συνοψίζοντας, έννοιες, όπως θεραπευτική σχέση/δεσμός, εμπιστοσύνη, θεραπευτικός σχεδιασμός, διεπιστημονικότητα, οι οποίες αποτελούν την ραχοκοκαλιά της εκάστοτε θεραπευτικής παρέμβασης, καταλύονται με τον πλέον βάναυσο τρόπο με την προτεινόμενη σύμβαση του ΕΟΠΥΥ, χωρίς μάλιστα να εξασφαλίζεται η χρήση σύγχρονων και επιστημονικά τεκμηριωμένων θεραπευτικών πρωτοκόλλων.
Πτυχίο Ψυχολόγου και Εξειδίκευση Ψυχολόγων
Ως ψυχολόγοι τονίζουμε ότι το πτυχίο μας είναι αυτό που καλώς μας καθορίζει ως ψυχολόγους και μας παρέχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Παράλληλα, όμως, ο ρόλος μας στα κέντρα ειδικών θεραπειών είναι πολλαπλός, καθώς εκτελούμε πολλές και διαφορετικές λειτουργίες, και δε μετριέται με κριτήρια, αλλά καθορίζεται από τις εκάστοτε ανάγκες των θεραπευομένων.
Για το λόγο αυτό, οι ψυχολόγοι καλούνται διαρκώς να εμπλουτίζουν και ενισχύουν τη βασική εκπαίδευσή τους προκειμένου να παρέχουν ποιοτικά και ανθρωποκεντρικά τις υπηρεσίες τους. Ειδικότερα, όσοι από εμάς μπορούν και πολλοί από εμάς με ένα διαρκές άγχος και με στερήσεις για να μπορέσουν, ακολουθούν την πορεία της δια βίου εξειδίκευσης μέσω μεταπτυχιακών σπουδών και μέσω εξειδικευμένων σεμιναρίων από έμπειρους πανεπιστημιακούς καθηγητές και πιστοποιημένους φορείς, επιδιώκοντας να αναβαθμίσουν και να ενισχύσουν το επιστημονικό και επαγγελματικό προφίλ τους, προσπαθώντας παράλληλα να συνδέονται με την επιστημονική κοινότητα και να παρακολουθούν όλα τα ερευνητικά νέα στον τομέα της επιστήμης τους, ώστε να παρέχουν στους θεραπευόμενους όσο το δυνατόν πιο βελτιωμένες και σύγχρονες υπηρεσίες μπορούν.
Γίνεται κατανοητό από όλα τα παραπάνω ότι η επιπλέον εκπαίδευση που καλείται να επιλέξει ένας ψυχολόγος να έχει για να ανταποκριθεί στις διαφορετικές θεραπευτικές ανάγκες των παιδιών, απαιτεί πολύ χρόνο, πολλή υπομονή και επιμονή στο στόχο και στο όραμά του να προσφέρει βοήθεια σε ανθρώπους που θα τη χρειαστούν. Απαιτεί, επίσης, και το να μπορεί οικονομικά να την στηρίξει, διότι τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν γίνεται δωρεάν και τις περισσότερες φορές οι ψυχολόγοι χρειάζεται να δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ για να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Και φυσικά με τα νέα μέτρα όλες οι απαραίτητες μετεκπαιδεύσεις δεν θα γίνονται, καθώς δεν θα επαρκούν οι οικονομικοί πόροι και αυτό θα συνεπάγεται έλλειψη εξειδίκευσης και ικανοποίησης αναγκών των ωφελουμένων, εφόσον μάλιστα δεν προτείνεται κάποια δημόσια και δωρεάν δυνατότητα εξειδίκευσης.
Στα πλαίσια αυτά, εμείς ως ψυχολόγοι υπογραμμίζουμε ότι πασχίζουμε για την εξειδίκευσή μας και βάσει αυτής μας επιλέγει και ο γονιός, πράγμα που επιχειρείται εκβιαστικά να τερματιστεί καθώς το αν θα συμβληθούμε ή όχι θα προκρίνεται πλέον ως κριτήριο επιλογής για τους γονείς, πράγμα λογικό αν αναλογιστούμε τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει όλη η κοινωνία τα τελευταία 7 τουλάχιστον συναπτά έτη...
Ωστόσο, τονίζουμε ότι για εμάς είναι ανεπίτρεπτο τα προσόντα αυτά να αξιολογούνται από το κράτος προκειμένου να γίνει αποπληρωμή υπηρεσιών. Και αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που φωνάζουμε ΟΧΙ στις συμβάσεις. Είμαστε Ψυχολόγοι πτυχιούχοι, όπως και οι συνάδελφοι Λογοπεδικοί και Εργοθεραπευτές, και η επιπλέον εκπαίδευση και δια βιου επιμόρφωση είναι επιλογή και θέμα ήθους, και φυσικά για πολλούς από εμας πολυτέλεια. Επομένως δεν μπορεί να αποτελεί τυπικό προσόν για το αντίτιμο των υπηρεσιών μας. Ο γονιός επιλέγει θεραπευτή, όχι το κράτος.
Τέλος, οφείλουμε να υπερτονίσουμε ότι η ψυχοθεραπεία, για την οποία τόσο αβασάνιστα γίνεται λόγος επανειλημμένα μέσα στη σύμβαση, αποτελεί συμπληρωματικό αλλά και ταυτόχρονα εντελώς ξεχωριστό και αυτόνομο κλάδο εκπαίδευσης. Παγκοσμίως η ψυχοθεραπεία απαιτεί επιπλέον τριετείς έως πενταετείς σπουδές σε κάποια μέθοδο ψυχοθεραπείας. Στην Ελλάδα, παρά το ότι υπάρχουν πολλά ιδιωτικά κέντρα και ορισμένα δημόσια πανεπιστημιακά νοσοκομεία που παρέχουν αντίστοιχη εκπαίδευση, δεν υπάρχει αντίστοιχο κρατικό πανεπιστημιακό τμήμα που να δίνει τον τίτλο του ψυχοθεραπευτή και δεν αναγνωρίζεται από το ελληνικό κράτος αυτή η ιδιότητα!
Υπογραμμίζουμε, λοιπόν, το γεγονός ότι η ψυχοθεραπεία στην Ειδική Αγωγή αποτελεί ένα μόνο μέρος της γενικότερης παρέμβασης που παρέχει ο Ψυχολόγος. Επομένως, δεν μπορούμε παρα να πούμε όχι ως επιστήμονες σε μια σύμβαση που καταστρατηγεί τα εργασιακά μας διαιώματα, οδηγεί σε εξαθλίωση τις θεραπείες των παιδιών μας, αλλά και δεν γνωρίζει ότι εσφαλμένα στην «προτεινόμενη» σύμβαση πριμοδοτείται ο αδόκιμος νομικά και εργασιακά όρος ψυχοθεραπευτικές πράξεις και απλά προστίθεται ο όρος «και λοιπές ψυχολογικές πράξεις». Πως να πούμε ναι ως επιστήμονες σε μια σύμβαση που δεν γνωρίζει ότι Υπηρεσίες Ψυχολόγου είναι ο μοναδικός δόκιμος όρος, καθώς τα Πανεπιστήμια σου δίνουν το αντίστοιχα πτυχίο; Πως να πούμε ναι εφόσον φαίνεται ότι δεν υπάρχει επιστημονική κατάρτιση και ευαισθησία εκ μέρους του Υπουργείου; Αν λέγαμε ναι, θα προδίδαμε τον Όρκο που δώσαμε όταν ορκιζόμασταν στο Πανεπιστήμιο ως Ψυχολόγοι.
Ο λόγος μας βάσει των Συμβάσεων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Η σύμβαση που προτείνει ο ΕΟΠΥΥ, οι γενικότερες αλλαγές στην Ειδική Αγωγή και οι τεράστιες περικοπές που έχει (ανεπίσημα) προαναγγείλει ο αναπληρωτής Υπουργός Υγείας αποτελούν καταπάτηση των διεθνώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των παιδιών και ατόμων με αναπηρία. Ως εκ τούτου όχι μόνο ως επιστήμονες που δραστηριοποιούνται στην ψυχική υγεία αλλά και πρωτίστως ως άνθρωποι θα ήταν αδύνατο να συμβάλλουμε σε αυτό το εγχείρημα της κυβέρνησης.
Τα δικαιώματα των παιδιών και ωφελουμένων και η επιχείρηση καταπάτησής τους
Από τη σύμβαση που καλούμαστε να υπογράψουμε απαιτείται η εκτέλεση συγκεκριμένου αριθμού και είδους θεραπειών που θα έχει αποφασισθεί με μόνο κριτήριο την αρχική διάγνωση – η οποία, όπως προειπώθηκε, δεν συνδέεται, μέχρι τώρα και χωρίς πρόθεση αλλαγής, με συγκεκριμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα- χωρίς μάλιστα να επιτρέπεται πλέον η διεπιστημονική ομάδα να διαμορφώσει ένα θεραπευτικό πρόγραμμα προσαρμοσμένο στο παιδί και τις ανάγκες του. Αυτό καθιστά αδύνατη τη δημιουργία εξατομικευμένου προγράμματος που θα υποστηρίζει την ακαδημαϊκή και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού και αποτελεί παραβίαση της Σύμβασης του Ο.Η.Ε. για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία (Άρθρο 24, 2.ε)
Επιπλέον, δεν μπορούμε να αποσιωπήσουμε το γεγονός ότι φαίνεται να επιχειρείται μια συνολικότερη απαξίωση της Ειδικής Αγωγής, καθώς το Υπουργείο Υγείας πρόσφατα απέστειλε έγγραφο (4/1/2016/Αρ. Πρωτ. 1636 ΓΔ4) με το οποίο γνωστοποιείται πως την παράλληλη στήριξη στα γενικά σχολεία δεν θα την πραγματοποιούν εκπαιδευτικοί της Ειδικής Αγωγής. Αντιθέτως την εξειδικευμένη δουλειά της παράλληλης στήριξης μαθητών με ειδικές μαθησιακές ανάγκες θα αναλάβουν εκπαιδευτικοί με πλεόνασμα ωρών (με σκοπό να συμπληρώσουν το διδακτικό τους ωράριο) οι οποίοι δεν έχουν τη σχετική επιστημονική κατάρτιση. Είναι σαφές πως κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση δεν διασφαλίζει το δικαίωμα των παιδιών σε ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση όπως προβλέπεται από τη Σύμβαση του Ο.Η.Ε. για τα Δικαιώματα των Ατομων με Αναπηρία (Άρθρο 24 εδ. 2.α και 2.δ) .
Ήδη από το 2013 είχε σημειωθεί στην “Έκθεση χώρας για την Ελλάδα σχετικά με τη μελέτη για τις πολιτικές των κρατών μελών για τα παιδιά με αναπηρίες” (της Γενικής Διεύθυνσης Εσωτερικών Πολιτικών) πως οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και η μη κάλυψη συγκεκριμένων ειδικών θεραπειών από την κοινωνική ασφάλιση σημαίνουν πως τα παιδιά με αναπηρίες χάνουν το δικαίωμα σε ειδικές θεραπείες και παροχή ποιοτικών ιατρικών υπηρεσιών. Γεγονός που αποτελεί παραβίαση του άρθρου 24 της Διεθνούς Σύμβασης των Δικαιωμάτων του παιδιού και οι περαιτέρω περικοπές που προσπαθεί να επιβάλει το Υπουργείο Υγείας προφανώς χειροτερεύουν παρά βελτιώνουν την κατάσταση που περιγράφεται στην Έκθεση.
Εν κατακλείδι
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω σημεία, είναι σημαντικό επίσης να τονισθεί ότι λέμε ΟΧΙ στις συμβάσεις γιατί ανακοινώθηκε πλέον και επισήμως η κρατική απόφαση να μειώσει το κονδύλι για την ειδική αγωγή.
‘Εχει δοθεί έμφαση στο ότι ο ασφαλιζόμενος, και στην περίπτωση της ειδικής αγωγής ο γονέας, δε θα χρειάζεται να προπληρώνει τις υπηρεσίες που λαμβάνει, δε θα στέκεται σε ουρές για την κατάθεση δικαιολογητικών και δε θα περιμένει άγνωστο αριθμό μηνών για την επιστροφή των χρημάτων του.
Είναι εύλογο, λοιπόν, το ερώτημα πώς αυτό από μόνο του θα μειώσει το κονδύλι της ειδικής αγωγής περίπου στο 40%; Και βάσει ποιάς επιστημονικής μελέτης τίθεται όριο δαπάνης για την ειδική αγωγή τα 60.000.000 ευρώ; Με ποια κριτήρια πρόκειται, σύμφωνα και με τα λεγόμενα του αναπληρωτή Υπουργού Υγείας, για «το λογικό ύψος της δαπάνης»;
Η αλήθεια είναι ότι οι γονείς δε θα ταλαιπωρούνται πλέον από τον ΕΟΠΥΥ γιατί απλώς δε θα έχουν καμία σχέση μαζί του, εκτός βέβαια από την πληρωμή των ασφαλιστικών τους εισφορών. Δε θα δίδονται εγκρίσεις για θεραπείες σε όλους τους δικαιούχους, οι εγκρίσεις που θα δίδονται θα είναι συρρικνωμένες ώστε να βγαίνει μικρότερο το τελικό ποσό της δαπάνης (π.χ. θα έχει λιγότερες θεραπείες), οι θεραπείες δε θα μπορούν να υλοποιηθούν σε συμβεβλημένο πάροχο γιατί, λόγω των εξαιρετικά δυσμενών όρων της προτεινόμενης συμβάσεως, οι συμβεβλημένοι πάροχοι θα είναι πολύ λίγοι στον αριθμό αρχικά και δεν θα μπορούν να εξυπηρετήσουν τη ζήτηση που υπάρχει ή οι ίδιοι οι γονείς μπορεί να απευθυνθούν σε κάποιον θεραπευτή της επιλογής τους, που όμως δεν έχει σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ. Όταν οι θεραπείες θα γίνονται ιδιωτικά, είτε αναγκαστικά επειδή δεν υπάρχει πάροχος, είτε από επιλογή με γνώμονα την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, ο ΕΟΠΥΥ θα ωφελείται καθώς και θα φαίνεται σα να προσφέρει υπηρεσίες στους ασφαλισμένους (το χαρτί της έγκρισης θεραπειών δηλαδή) αλλά δε θα έχει κάποιο κόστος γι αυτές λόγω του ότι οι περισσότεροι θεραπευτές δεν υπέγραψαν τη σύμβαση, μία σύμβαση φτιαγμένη εξ’ αρχής για να μην υπογραφεί.
Κι αυτός είναι τελικά και ο μόνος σχεδιασμός που έκανε ο ΕΟΠΥΥ στην περίπτωσή μας δημιουργώντας μία συνθήκη από τη οποία ο ίδιος βγαίνει μόνο κερδισμένος. Αν υπογράψουμε τις συμβάσεις δεχόμαστε να πληρωνόμαστε με ελάχιστα χρήματα, με εκπτώσεις, περικοπές, καθυστερήσεις, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον να πάψουμε την επαγγελματική μας δράση. Σε αυτή την περίπτωση ο ΕΟΠΥΥ αρχικά πληρώνει πολύ λιγότερα χρήματα και στο τέλος σταματάει και να πληρώνει εντελώς αφού δεν υπάρχει πια ο συμβεβλημένος πάροχος. Αν δεν υπογράψουμε τις συμβάσεις και συνεχίσουμε να δουλεύουμε ιδιωτικά ο ΕΟΠΥΥ δεν πληρώνει πλέον τίποτα στους γονείς αφού εμείς, οι «κακοί» θεραπευτές δεν θέλουμε συνεργασία μαζί του.
Στο τέλος της ημέρας λοιπόν ο ΕΟΠΥΥ θα πιάσει τους στόχους, θα μειώσει το κονδύλι με τι κόστος όμως; Με κόστος ανθρώπινες ζωές, είτε αυτές είναι τα παιδιά και οι έφηβοι που χρήζουν θεραπευτικής παρέμβασης, είτε είναι οι οικογένειές τους είτε είναι οι εργαζόμενοι επαγγελματίες. Τι άλλο χρειαζόμαστε για να πουμε ΟΧΙ στην υπογραφή συμβάσεων;
Λέμε ΟΧΙ στις συμβάσεις γιατί:
• Μας ζητούν να γίνουμε ημι-δημόσιοι ελεύθεροι επαγγελματίες με την επιβάρυνση του ελεύθερου επαγγέλματος, την ίδια στιγμή που οι οι δημόσιοι φορείς και τα νομικά πρόσωπα που αναλάμβαναν θεραπείες έχουν εδώ και χρόνια καταρρεύσει (πχ Ψυχαργως) και το σημαντικότερο: χωρίς καμία πρόβλεψη για προσλήψεις και δημιουργία δημόσιων δομών όπως ένα κοινωνικό συμβόλαιο θα σήμαινε και ένα κοινωνικό κράτος θα έπραττε.
• Θα οδηγήσει σε εξαθλίωση την επαγγελματική μας δραστηριότητα και σε εξευτελιστικά ημερομίσθια και περικοπές για πολλούς συναδέλφους μας.
• Έννοιες, όπως θεραπευτική σχέση, εμπιστοσύνη, θεραπευτικός σχεδιασμός και διεπιστημονικότητα, οι οποίες αποτελούν την ραχοκοκαλιά της εκάστοτε θεραπευτικής παρέμβασης, καταλύονται με τον πλέον βάναυσο τρόπο με την προτεινόμενη σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ.
• Είμαστε εξειδικευμένοι επιστήμονες με πολλά προσόντα, τους οποίους επιχειρείται να πληρώνει το κράτος με εξευτελιστικά ποσά χωρίς καν να αναγνωρίζει το πτυχίο μας και τις υπηρεσίες που αυτό συνεπάγεται (Υπηρεσίες Ψυχολόγου).
• Η υπογραφή συμβάσεων συνεπάγεται εξ’ορισμού την καταπάτηση των δικαιωμάτων των παιδιών.
• Η επιχείρηση ΄νέα σύμβαση’ θα οδηγήσει ξεκάθαρα τους γονείς σε απελπισία καθώς θα ψάχνουν για συμβεβλημένο και παράλληλα έμπιστο, έμπειρο και κατάλληλο ειδικό.
• Η επιχείρηση ΄νέα σύμβαση’ είναι ξεκάθαρο ότι στοχεύει στο να χρηματοδοτήσουμε όλοι μας, ειδικοί θεραπευτές και γονείς, τον ΕΟΠΥΥ και το Δημόσιο που ψυχορραγεί, ενώ παράλληλα σκοπό έχει να δημιουργήσει πόλωση ανάμεσα στους επαγγελματίες και τους γονείς, αποσιωπώντας το γεγονός ότι κόβει οριζόντια μια παροχή που έδινε μέχρι τωρα στις οικογένειες των παιδιών και των εφήβων μας.
Συγγραφέας: ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
photo credit: thepressproject.gr
