Τα σημάδια της φωτιάς δεν θα μείνουν μόνο στα δέντρα, στο χώμα, στον ουρανό, στα σπίτια και στο περιβάλλον. Θα γίνουν στάχτη και θα μπουν στην ψυχή. Η ανθρώπινη ψυχή όμως έχει τη δύναμη να κάνει τη στάχτη οξυγόνο.
Άνθρωποι που βιάστηκε ο κόσμος τους και έχασαν σε λίγες ώρες όσα σήμαιναν για εκείνους ζωή. Φόβος, πανικός, απόγνωση, ανησυχία, θυμός, λύπη και ενοχή… τόσα συναισθήματα που κουβάλησαν άρον άρον μαζί τους σε μία βαλίτσα, μία τσάντα, μία κουβέρτα, μπερδεμένα και με σύγχυση που θα τους συνοδεύουν τουλάχιστον στις επόμενες εβδομάδες.
Ο Γιάσπερς αναφέρει ότι ο φόβος συνιστά μία υπαρξιακή αγωνία που αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό του ανθρώπινου όντος και όταν μετατρέπεται σε πανικό, απειλεί το υπαρξιακό βίωμα, το νόημα ζωής του ανθρώπου.
Σε ένα τέτοιο σοκ αποκοπής από το υπάρχον νόημα ζωής, η ψυχοπαθολογία δεν προέρχεται μόνο από αυτό τον πανικό και τη συνειδητοποίηση της αδυναμίας αλλά και από τις μετέπειτα δραστηριότητες όπως η διατάραξη της οικογενειακής ισορροπίας, η αποδιοργάνωση του κοινωνικού ιστού, το αίσθημα ανημπόριας και ταυτόχρονα εξάρτησης.
Η διαδικασία αποκατάστασης είναι και αυτή από μόνη της μία τραυματική εμπειρία. Όλο αυτό συνιστά μία υπαρξιακή κρίση, που ο κάθε ένας άνθρωπος, καλείται να (ξανα)υπερβεί τον εαυτό του και να δώσει νόημα στη ζωή του. Ξανά από την αρχή, ξανά για τη ζωή.
Το επόμενο διάστημα, οι άνθρωποι θα έρθουν αντιμέτωποι με ψυχικές διαταραχές με κυριότερες την μείζονα κατάθλιψη και το μετατραυματικό στρες και θα χρειαστούν σωστές ψυχολογικές παρεμβάσεις και παρακολούθηση για αρκετό καιρό.
Διαβάστε σχετικά: 5 τρόποι για να αντιμετωπίσετε τα επίμονα συναισθήματα απελπισίας
Το ισχυρό συναισθηματικό σοκ, θα καμουφλαριστεί και θα αναδύεται με πολλές μορφές ακόμη και όταν το γεγονός θα έχει μείνει χρονικά πίσω. Μη μένουμε στις αυταπάτες όμως: οι ψυχολογικές παρεμβάσεις όχι μόνο δεν επαρκούν αλλά θα παύσουν να δίνονται σε σύντομο χρονικό διάστημα, όπως γίνεται άλλωστε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις.
Η ευθύνη του υπαρξιακού νοήματος, «βαραίνει» (πάντα με θετικό πρόσημο) τον άνθρωπο. Εκείνος θα πιάσει το φτυάρι να καθαρίσει τα καμένα, μαζί με τα δάκρυά του.
Εκείνος θα διώξει τις στάχτες για να κάνει χώρο στο έδαφος να αναπνεύσει.
Εκείνος θα στραφεί στους διπλανούς του να συνδεθεί και να δημιουργήσουν μαζί.
Εκείνος θα χτίσει ότι γκρεμίστηκε, βάζοντας συγκάτοικο την ελπίδα μέσα στο νέο σπιτικό.
Εκείνος θα επιδείξει προσαρμοστικότητα στη νέα κατάσταση και θα καλλιεργήσει ψυχική ανθεκτικότητα για να ανακάμψει αργά μεν, σταθερά δε.
Εκείνος μέσα στην απόγνωσή του, θα υπερβεί τα αδιέξοδα και θα ανακαλύψει δυνάμεις που έχει αποθεματικά μέσα του και καλείται να τις χρησιμοποιήσει όταν χρειαστεί, δημιουργώντας οξυγόνο για να δημιουργηθεί νέα ζωή.
Η ζωή θα βρει το δρόμο της και μέσα από τα καμένα.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
