Με έκπληξή μας διαβάσαμε στην Κυριακάτικη Καθημερινή το άρθρο-άποψη του Καθηγητή Χειρουργικής και πρεσβυτέρου Δημήτρη Λινού για την «Αντιμετώπιση της κατάθλιψης εν μέσω πανδημίας», ένα θέμα εκτός του γνωστικού του αντικειμένου με το οποίο δεν έχει ασχοληθεί επιστημονικά.
Ως Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία, η οποία ασχολείται αποκλειστικά με επιστημονικά θέματα ψυχικής υγείας, θα θέλαμε να διευκρινίσουμε τα κάτωθι καθώς θεωρούμε ότι τέτοιου είδους απόψεις προκαλούν σύγχυση σε ένα σοβαρό θέμα δημόσιας υγείας:
1. Είναι γεγονός ότι η Μείζονα Κατάθλιψη έχει αναχθεί σε ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα Δημόσιας Υγείας για όλες τις χώρες. Αποτελεί άλλωστε εκείνη την ιατρική κατάσταση που προκαλεί την μεγαλύτερη αναπηρία ενώ μειώνει σημαντικά, λόγω των αυτοκτονιών και της επιβάρυνσης της σωματικής υγείας, το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών που πάσχουν από αυτήν. Η πανδημία επέτεινε το ήδη υπάρχον πρόβλημα αυξάνοντας τα ποσοστά κατάθλιψης στον γενικό πληθυσμό.
2. Το μοντέλο που εξηγεί καλύτερα την αιτιοπαθoγένεια της μείζονος κατάθλιψης είναι το βιοψυχοκοινωνικό. Συνεπώς, μόνο μια ολιστική θεραπευτική παρέμβαση μπορεί να οδηγήσει σε αποτελεσματική αντιμετώπισή της.
3. Δυστυχώς η μείζονα κατάθλιψη ακόμα και σήμερα σε μεγάλο ποσοστό υποδιαγιγνώσκεται και υποθεραπεύεται.
4. Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι τεκμηριωμένα αποτελεσματικά στη θεραπεία της μείζονος κατάθλιψης, η δε ισχύς της επιστημονικής αυτής τεκμηρίωσης βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο της Βασισμένης σε Δεδομένα Ιατρικής (διπλά τυφλές ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο μελέτες). Οι όποιες ανεπιθύμητες ενέργειες που προκαλούν τα αντικαταθλιπτικά είναι ως επί το πλείστον ήπιες και εύκολα διαχειρίσιμες, αρκεί η χορήγησή τους και η παρακολούθηση του ασθενή να γίνεται από ψυχίατρο. Η τεκμηρίωση αυτή έχει δειχτεί από πληθώρα εργασιών και μετα-αναλύσεων.
5. Οι ψυχοθεραπείες και οι ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις είναι επίσης τεκμηριωμένα αποτελεσματικές στη αντιμετώπιση της μείζονος κατάθλιψης. Η τεκμηρίωση αυτή έχει δειχτεί από πληθώρα εργασιών και μετα-αναλύσεων.
6. Η πνευματικότητα και η θρησκευτικότητα όσο χρήσιμες και να είναι στη προσπάθεια να ανταπεξέλθει κάποιος με καλύτερο τρόπο στις αντιξοότητες της ζωής και ακόμα και στις δυσκολίες και τις πνευματικές προκλήσεις μιας ιατρικής κατάστασης, όπως ακριβώς είναι και η μείζονα κατάθλιψη, αυτό δε σημαίνει ότι αποτελούν θεραπευτική μέθοδο αυτή καθαυτή, η οποία μπορεί να εφαρμοστεί σε αντικατάσταση επιστημονικά αποδεδειγμένων ιατρικών μεθόδων.
Εν κατακλείδι, θεωρούμε ότι τα επιστημονικά δεδομένα, αντίθετα από ότι γράφεται στο επίμαχο άρθρο, υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια τόσο των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων όσο και των ψυχοθεραπειών στην θεραπεία της μείζονος κατάθλιψης. Θεωρούμε σημαντικό να γίνει κατανοητό πως όποιος αντιμετωπίζει προβλήματα κατάθλιψης θα πρέπει να συμβουλεύεται και να ακολουθεί τις θεραπευτικές παρεμβάσεις που ο θεράπων ψυχίατρος θεωρεί ότι ενδείκνυνται στην αντιμετώπιση του.
Το Δ.Σ. της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας
