Σύμφωνα με τον Dan Olweus, 1993: Ένας μαθητής/μια μαθήτρια θεωρείται θύμα εκφοβισμού, όταν εκτίθεται επανειλημμένα και σε διάρκεια χρόνου σε αρνητικές ενέργειες ενός ή περισσοτέρων μαθητών, οι οποίοι δρουν χωρίς να προκληθούν άμεσα.
Μολονότι η κοινή πεποίθηση θέλει τους εκπαιδευτικούς ως τους κατεξοχήν υπεύθυνους για τη μάθηση των παιδιών, πλήθος ερευνών καταδεικνύει σήμερα ότι η εμπλοκή των γονέων στην εκπαίδευση των παιδιών τους μπορεί να προσφέρει πολλαπλά οφέλη τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους νεαρούς μαθητές.
Η αυτορρύθμιση όμως, είναι μια ευρεία έννοια, η οποία περιλαμβάνει γνωστικές και συμπεριφορικές διεργασίες που επιτρέπουν στο άτομο να διατηρεί θετικά επίπεδα κινήτρου, συναισθηματικής και κοινωνικής εγρήγορσης, για την καλύτερη προσαρμογή του.
Σχολική προσαρμογή είναι η επιτυχής ανταπόκριση των παιδιών στις ακαδημαϊκές, κοινωνικές, συναισθηματικές και συμπεριφορικές απαιτήσεις που θέτει το σχολείο.
Σε μια παραλία περπατούσε ένας πατέρας με την οκτάχρονη κόρη του. Το κοριτσάκι ήταν ανήσυχο καθότι έψαχνε απεγνωσμένα να βρει κοχύλια, γυαλιστερές πετρούλες και αστερίες.