Η Δυσλεξία είναι μια περίπλοκη ειδική μαθησιακή δυσκολία που η αντιμετώπιση της απαιτεί συντονισμένη και εξειδικευμένη προσπάθεια. Τι μπορεί λοιπόν να κάνει ο εκπαιδευτικός για να βοηθήσει τον δυσλεκτικό μαθητή;
Οι χαρισματικοί μαθητές που φοιτούν στη γενική τάξη αποτελούν σήμερα ίσως μία από τις πλέον παραμελημένες ομάδες μαθητών τόσο εκπαιδευτικά, όσο και ερευνητικά.
Καθημερινά, χιλιάδες παιδιά που μάχονται την ψυχική ασθένεια διαπράττουν αυτοκτονία σε όλον τον κόσμο. Τα σχολεία, οι γονείς και τα επαγγέλματα υγείας, διαδραματίζουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο στο να αναγνωρίζουν παιδιά τα οποία διατρέχουν παρόμοιο κίνδυνο.
Τίποτα δεν είναι τόσο αποδιοργανωτικό την ώρα του μαθήματος από έναν μαθητή που δυσκολεύεται να διαχειριστεί το θυμό του και παρουσιάζει έντονα ξεσπάσματα κι ακατάλληλες συμπεριφορές.
Για πολλά χρόνια έχει επικρατήσει η άποψη ότι η συναισθηματική ανάπτυξη και η ανάπτυξη των μαθησιακών ικανοτήτων αποτελούν δύο διακριτούς στόχους. Πολύ περισσότερο, οι εκπαιδευτικοί τείνουμε πολύ συχνά να θεωρούμε ως πρωτευούσης σημασίας την βελτίωση της ακαδημαϊκής επίδοσης αφήνοντας το συναισθηματικό κόσμο του παιδιού «εκτός σχολείου», στο περιθώριο της εκπαιδευτικής πράξης.
Στη σύγχρονη κοινωνία, η δημιουργικότητα δεν θεωρείται απλά ικανότητα, αλλά κοινωνική αξία, αφού αποτελεί προϋπόθεση για τόσο για την κοινωνική, επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο, όσο και για την οικονομική ανάπτυξη ενός τόπου.
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 
