Ψυχολόγοι και ψυχίατροι ανησυχούν ότι η διάγνωση της Διαταραχής Μετατραυματικού Στρες (PTSD) έχει αυξηθεί σε όλο το Δυτικό Κόσμο από τα τέλη του 1980. Έχουν δίκιο; Και αν ναι, έχει πραγματικά αυξηθεί κατακόρυφα η συχνότητα εμφάνισης της Διαταραχής Μετατραυματικού Στρες ή γίνεται απλώς πολύ συχνά η διάγνωσή της;
Τι είναι το διαγενεακό τραύμα και τι ψυχολογικό αποτύπωμα αφήνει το τραύμα στους απογόνους του Ολοκαυτώματος, της γενοκτονίας των Αρμενίων και άλλων γενοκτονιών;
Μικρότεροι όγκοι εγκεφάλου προβλέπουν την εμφάνιση PTSD, 3 μήνες μετά από ένα ήπιο εγκεφαλικό τραύμα.
Η σύνδεση με τους άλλους είναι τόσο σημαντική που βοηθάει στην ταχύτερη ανάρρωση από τραυματικές εμπειρίες.
Τα αποσυνδετικά επεισόδια μπορούν να απεικονισθούν πλέον αντικειμενικά στον εγκέφαλο, καθιστώντας ορατές κάποιες από τις αόρατες πληγές του παιδικού τραύματος. Τα ευρήματα μπορούν να οδηγήσουν σε νέες θεραπευτικές στρατηγικές.
Ο διαχωρισμός τωρινών από τους παρελθοντικούς κινδύνους στον εγκέφαλο, μπορεί να είναι το κλειδί για τη θεραπεία της ΔΜΤΣ.
Μία ψυχολογική έρευνα έρχεται να καταρρίψει το δημοφιλές ρητό «Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό». Στην πραγματικότητα, η έρευνα προτείνει ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο.
Οι αποσυνδετικές διαταραχές παρουσιάζουν συνήθως υποδιάγνωση καθώς και λανθασμένη διάγνωση.
Εσείς θα παίρνατε ένα χάπι που θα διέγραφε τις τρομακτικές αναμνήσεις σας;
Πώς είναι να υποφέρει κάποιος από διαταραχή μετατραυματικού στρες (ΔΜΤΣ) και με ποιους τρόπους μπορεί να βοηθηθεί;