Μαριάννα Δραγασάκη

Επικοινωνία: δυσκολίες, ρόλοι και εξέλιξη

Επικοινωνία: δυσκολίες, ρόλοι και εξέλιξη

Μαριάννα Δραγασάκη
άνθρωποι διαφόρων εθνικοτήτων συζητούν μεταξύ τους
Image credit: Amy Hirschi / unsplash.com

Πολλές φορές όταν επικοινωνούμε, χρησιμοποιούμε τρόπους που δεν είναι άμεσοι. Αντί να εκφράσουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε, μιλάμε με γρίφους ή περιμένοντας ο συνομιλητής μας να γνωρίζει τι εννοούμε.


Η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Σίγουρα υπάρχει η λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία. Δεν είναι μόνο τα λόγια με τα οποία μπορούμε να επικοινωνήσουμε, αλλά και η σιωπή, οι κινήσεις, η στάση του σώματός μας.

Είναι πολύ ενδιαφέρουν να κοιτάξεις δύο ανθρώπους όταν μιλάνε, από μακριά, χωρίς να τους ακούς, πόσα πολλά μπορείς να καταλάβεις από το πώς στέκονται και κινούνται. Καμιά φορά μπορεί η στάση του σώματος και τα λόγια να μην συμφωνούν και αυτό είναι κάτι που μας μπερδεύει, ίσως γιατί οι λέξεις και όσα θέλουμε να πούμε δεν είναι πάντα ξεκάθαρα.

Επίσης, ενδιαφέρον είναι πως αν μείνεις για κάποιο διάστημα με ένα μωρό, που ακόμη δεν μιλά, μπορείς να το καταλάβεις και να επικοινωνήσεις μαζί του. Οι μητέρες μετά από κάποιο διάστημα, μπορούν να ξεχωρίσουν το είδος του κλάματος του μωρού τους και να καταλάβουν τι ζητά. Σίγουρα, λοιπόν, δεν υπάρχει μόνο η λεκτική επικοινωνία, η οποία όμως είναι εξίσου σημαντική.

Τι συμβαίνει όμως μεγαλώνοντας που μερικές φορές μειώνεται η ικανότητά μας για επικοινωνία και κατανόηση;


Διαβάστε σχετικά: Η τέχνη της επικοινωνίας


Δυσκολίες στην επικοινωνία

Πολλές φορές όταν επικοινωνούμε, χρησιμοποιούμε τρόπους που δεν είναι άμεσοι. Αντί να εκφράσουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε, μιλάμε με γρίφους ή περιμένοντας ο συνομιλητής μας να γνωρίζει τι εννοούμε. Κανείς ποτέ δεν ξέρει τι θέλουμε να πούμε αν δεν το πούμε, τόσο απλό!! Αυτό φυσικά προϋποθέτει ότι υπάρχει μέσα μας ξεκάθαρο αυτό που θέλουμε να εκφράσουμε.

Άλλες φορές συνηθίζουμε να κατηγορούμε και να κρίνουμε τον συνομιλητή μας με αποτέλεσμα εκείνος/ η να αμύνεται και η επικοινωνία να γίνεται ιδιαίτερα δύσκολη. Το να εκφράζουμε το πως αισθανόμαστε εμείς, τι μας ενοχλεί, τι θέλουμε, τι ανάγκη έχουμε εστιάζει την κουβέντα σε εμάς και δίνει το χώρο στο συνομιλητή μας να μιλήσει για τον εαυτό του. Με τον τρόπο αυτό εκφράζονται και οι δύο πλευρές.

Ακόμη και ένας καβγάς, μια σύγκρουση μπορεί να είναι απελευθερωτικός, καθώς κάποιες φορές υπάρχει ένταση και συσσωρευμένα συναισθήματα που χρειάζεται να εξωτερικεύσουμε. Το σίγουρο είναι πως όσο τα κρατάμε μέσα μας κλεισμένα, εκείνα θα βγουν με περισσότερη ορμή. Το καλύτερο θα ήταν να μπορούσαμε να εκφραζόμαστε πιο συχνά και όχι να τα έχουμε «κρατημένα», τα οποία βγαίνουν με ορμή και επιθετικότητα προς τον συνομιλητή μας.

Τέλος, όλοι οι άνθρωποι δεν επικοινωνούν με τον ίδιο τρόπο, ούτε με τον δικό μας τρόπο. Ο σεβασμός στο συνομιλητή μας, ο χώρος και χρόνος που του δίνουμε μπορεί να βοηθήσει, χωρίς όμως να ξεχνάμε τον εαυτό μας και όσα θέλουμε να εκφράσουμε. Πολλές φορές, η σιωπή μπορεί να πει τόσα πολλά, όπως και ένα άγγιγμα, ένα χάδι, ένα βλέμμα. Δεν λέγονται όλα με λόγια.

Οι ρόλοι στην επικοινωνία

Το να εκφράζομαι με ειλικρίνεια και αμεσότητα, ίσως στεναχωρεί το συνομιλητή μου και προκαλεί το θυμό του. Άραγε μπορώ να το αντέξω αυτό; Ίσως το «καλό παιδί» που υπάρχει μέσα σε κάποιους από εμάς, θέλει να μη στεναχωρεί τους γύρω του, οπότε κρατά μέσα του όσα νοιώθει και θέλει να πει ή τα λέει με έναν γλυκό και ευγενικό τρόπο.

Επίσης, κάποιος/α που δεν μιλά και δεν εκφράζεται είναι πολύ εύκολο να αναλάβει ένα ρόλο «θύματος», εφόσον κανείς δεν καταλαβαίνει τα θέλω και τις ανάγκες του/της. Ποιος όμως εκτός από εμάς τους ίδιους είναι υπεύθυνος να εκφράσει όσα έχουμε μέσα μας;

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ακούνε, όπως και άλλοι που δεν μιλάνε, σε κάθε περίπτωση κανένας από τους δύο δεν επικοινωνεί, παρά μένει απομονωμένος στον δικό του κόσμο.

Υπάρχουν άνθρωποι με επιθετική στάση, οι οποίοι συνεχώς συγκρούονται και άλλοι οι οποίοι ηρεμούν την ένταση και δεν αντέχουν τις συγκρούσεις.

Ανάλογα με τα βιώματα που έχει ο καθένας μας, σχηματίζει και τον τρόπο που επικοινωνεί. Το σίγουρο είναι πως αυτό μπορεί να αλλάξει όταν καταλάβουμε και αισθανθούμε πως θέλουμε να επικοινωνούμε, πως θέλουμε να στεκόμαστε απέναντι στον συνομιλητή μας και πως επιθυμούμε να εκφραζόμαστε.

Μια περίοδος παρατήρησης πάντα βοηθά, στο να εστιάσουμε στα σημεία που μας δυσκολεύουν, στους ρόλους που μας κρατούν ακίνητους και με την κατάλληλη βοήθεια να κατανοήσουμε πως μπορούμε να αναπτύξουμε άλλους τρόπους, πιο απελευθερωτικούς που μας οδηγούν στην επικοινωνία, στο μαζί, στην εξέλιξη.


*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*

2. banner diafhmishs mypsychologist koino

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Βρείτε μας στα...