Η εμπιστοσύνη παίζει σημαντικό ρόλο είτε πρόκειται για την αγάπη, τα χρήματα ή κάποιο άλλο κομμάτι της καθημερινής μας ζωής που απαιτεί ρίσκο.
Μια νέα μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από έναν ερευνητή εγκεφάλου και τους συνεργάτες του στο Dartmouth, ρίχνει φως σε αυτό που παρακινεί τους ανθρώπους να κάνουν το λεγόμενο «Άλμα της πίστης».
Η συνεργασία είναι απαραίτητη για την ανθρώπινη ζωή, την προώθηση των διαπροσωπικών σχέσεων που είναι εγγενώς ανταποδοτικές, την ικανοποίηση της βασικής κοινωνικής ανάγκης του ανήκειν και την προώθηση της θετικής σωματικής και ψυχικής υγείας. Μια κρίσιμη πτυχή της συνεργασίας είναι η εμπιστοσύνη, ή η υπόθεση ενός κοινού ρίσκου με έναν συνεργάτη.
Στη νέα μελέτη, οι συμμετέχοντες πίστευαν ότι έπαιζαν ένα παιχνίδι οικονομικής επένδυσης με έναν στενό φίλο, έναν ξένο ή μια μηχανή τυχερού παιχνιδιού. Στην πραγματικότητα, έπαιζαν με έναν απλό αλγόριθμο που ανταπέδιδε την εμπιστοσύνη κατά 50% καθ΄όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα υπολογιστικό μοντέλο που προέβλεπε την απόφαση κάθε παίκτη, για κάθε γύρο, βάσει των προηγούμενων εμπειριών του στο παιχνίδι.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες βρήκαν τις θετικές αλληλεπιδράσεις με έναν στενό φίλο πιο ενδιαφέρουσες από τις αλληλεπιδράσεις με έναν άγνωστο ή μια μηχανή τυχερού παιχνιδιού, και ότι το μοντέλο «κοινωνικής αξίας» των ερευνητών, προέβλεψε τις επενδυτικές αποφάσεις των συμμετεχόντων καλύτερα από ότι τα μοντέλα που εξέτασαν μόνο τις οικονομικές απολαβές. Η νευροαπεικόνιση έδειξε επίσης, ότι συγκεκριμένες ενδείξεις στον εγκέφαλο - στο κοιλιακό ραβδωτό σώμα και στον έσω προμετωπιαίο φλοιό - συσχετίστηκαν με τις ενδείξεις κοινωνικής αξίας, όταν οι συμμετέχοντες έπαιρναν τις αποφάσεις τους.
Το κοιλιακό ραβδωτό σώμα παίζει βασικό ρόλο στην επεξεργασία της ανταμοιβής, ενώ ο μέσος προμετωπιαίος φλοιός σχετίζεται με την αναπαράσταση της ψυχικής κατάστασης ενός άλλου ατόμου. Μαζί, αυτές οι περιοχές, παρέχουν πρόσθετα στοιχεία ότι οι παίκτες λαμβάνουν μια υψηλότερη ένδειξη κοινωνικής ανταμοιβής όταν μαθαίνουν ότι ο φίλος τους ανταπέδιδε σε σχέση με τους άλλους δύο παίκτες στο παιχνίδι. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός πως οι συμμετέχοντες έμαθαν ότι κάθε παίκτης ανταπέδιδε μόνο 50% καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Επειδή όμως οι παίκτες λαμβάνουν αυτή την πρόσθετη ένδειξη ανταμοιβής, καταλήγουν να εμπιστεύονται τον φίλο τους περισσότερο από τους άλλους παίκτες κατά τη διάρκεια ολόκληρου του παιχνιδιού.
«Τα ευρήματα αυτά, δείχνουν τη σημασία των κοινωνικών σχέσεων στον τρόπο που λαμβάνουμε τις καθημερινές μας αποφάσεις και συγκεκριμένα, πώς οι σχέσεις μπορεί να αλλάξουν την αντιλαμβανόμενη αξία μας που σχετίζεται με μια συγκεκριμένη απόφαση», λέει ο συν-συγγραφέας Luke Chang, επίκουρος καθηγητής στο Psychological and Brain Sciences στο Dartmouth. «Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό εύρημα, καθώς τα περισσότερα μακροοικονομικά μοντέλα της ατομικής λήψης αποφάσεων, βασίζονται αποκλειστικά στα οικονομικά οφέλη και επηρεάζουν έντονα τις αποφάσεις πολιτικής. Τα ευρήματά μας παρέχουν επίσης, μια νέα μέθοδο για τη δοκιμή υπολογιστικών μοντέλων που χρησιμοποιώντας δεδομένα απεικόνισης του εγκεφάλου, το οποίο μπορεί να είναι χρήσιμο για τη μελέτη άμορφων εννοιών όπως είναι η εμπιστοσύνη και η αμοιβαιότητα».
Τα ευρήματα εμφανίζονται στο The Journal of Neuroscience.
Πηγή: eurekalert.org
