Ο έρωτας είναι μια κατάσταση συναισθηματική, η οποία εγείρει πλήθος συναισθημάτων όπως χαράς, λύπης, αγάπης, μίσους όμως ταυτόχρονα και αρχέγονων φόβων και ανασφαλειών.
Ερωτευμένος είσαι, όταν το μυαλό παύει να υπακούει στη λογική, όταν δεν μπορείς να συμμαζέψεις τις σκέψεις σου, την αγωνία σου, όταν παραπαίεις από τη χαρά στη λύπη, από την αδυναμία στην παντοδυναμία. Από την τρωτότητα στον ηρωισμό.
Ο χρόνος παίρνει άλλη διάσταση στο μυαλό σου, μετράς τις ώρες και τα λεπτά, το “για πάντα” γίνεται βεβαιότητα και απόλυτη ανάγκη. Ανησυχείς χωρίς να υπάρχει λόγος, γίνεσαι καχύποπτος, αναλύεις κάθε κουβέντα, διαστρεβλώνεις μ’ ένα τελείως δικό σου τρόπο την πραγματικότητα, δίνεις περίεργες ερμηνείες και φτιάχνεις κάθε λογής σενάρια, αμφιβάλλεις και ζητάς συνεχώς, επιβεβαίωση των συναισθημάτων του άλλου.
Η επιβεβαίωση όση και να είναι, ποτέ δεν είναι αρκετή για τον ερωτευμένο, η οποία τον ησυχάζει για λίγο και πάλι ξανά τον ρίχνει στα έγκατα της ανασφάλειας και του φόβου. Γιατί ο έρωτας είναι μια κατάσταση πλήρους ευδαιμονίας και πανικού ταυτόχρονα.
Το ερωτευμένο πρόσωπο παλινδρομεί στη βρεφική ηλικία, όπου η ανάγκη του άλλου μοιάζει να είναι ζωτικής σημασίας για τον ίδιο. Η κατάσταση προσομοιάζει μ’ έναν περίεργο τρόπο με την ανάγκη του βρέφους να κρατηθεί στη ζωή από τη μητέρα του. Έτσι και η ανάγκη του άλλου προσώπου στον έρωτα γίνεται ζήτημα ζωής και θανάτου, Μη μ’ αφήσεις!, Χωρίς εσένα θα πεθάνω, λέει συχνά ο ερωτευμένος. Αυτό βέβαια δεν ισχύει ποτέ.
Συγχέουμε τον έρωτα με την αγάπη γι αυτό πολλές φορές μπερδευόμαστε. Ο έρωτας μπορεί να φορά το κοστούμι της αγάπης όμως αγάπη δεν είναι. Ο έρωτας είναι ιδιοτελής, εγωιστής, θέλει την απόλυτη προσοχή και αφοσίωση του άλλου, κινείται από τα νήματα της ανάγκης, το λίγο δεν τον ικανοποιεί, ζητά τα πάντα! Η αγάπη αντίθετα δίνει τα πάντα χωρίς να ζητάει το παραμικρό αντάλλαγμα.
Διαβάστε σχετικά: Τα στάδια του Έρωτα: πως ερωτευόμαστε;
Ο έρωτας αψηφά τους κοινωνικούς κανόνες, την ηλικία το φύλο. Είναι επιλεκτικά τυφλός, πολλές φορές ισχυρογνώμων, αλαζόνας, εύθικτος, και ουτοπικά ονειροπόλος.
Όμως, όπως και να είναι, ο έρωτας είναι αυτός που είναι! Και είναι αυτός, ο οποίος εκτινάζει τις ορμόνες της χαράς στα ύψη, κάνει την καρδιά να πάλλεται, αυξάνει τη δημιουργικότητα, επιδρά κινητοποιητικά στα άτομα, καταλύει τα υπαρκτά εμπόδια, εστιάζει στο βίωμα της στιγμής, αγνοεί τον χρόνο τον τόπο, τις κοινωνικές συμβάσεις.
Είναι μια κατάσταση, όπου κανείς συναντά κομμάτια του εαυτού του, τα οποία κι ο ίδιος αγνοούσε πως υπάρχουν. Δεν είναι λίγες οι φορές, που το άτομο αντικρίζει έναν εαυτό που δεν τον αναγνωρίζει καν. Τη γελοιοποίηση, μέσα από τις τότε απελπισμένες πράξεις του, την αντιλαμβάνεται μετά από πολύ καιρό κι όταν ο έρωτας παρέλθει. Πως το έκανα εγώ αυτό;
Συνήθως, όταν κάποιος βγαίνει από έναν έρωτα λαβωμένος και κουρασμένος συνήθως, και έχει ξεπεράσει το στάδιο του πόνου, νιώθει ανακουφισμένος και τυχερός που εν τέλει πέρασε όλο αυτό, που δεν το ζει πια! Συνήθως, υπόσχεται στον εαυτό του, πως ποτέ ξανά δε θα ερωτευτεί. Μετά όμως κι όταν περάσει ο καιρός, απερίσκεπτα σχεδόν, ζητά ξανά με την ίδια θέρμη, αγωνία, πόθο και ελπίδα να μπει σε μια νέα περιπέτεια αναζήτησης της εφήμερης απόλυτης ευδαιμονίας και αγωνίας του Έρωτα.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
