Η μελέτη των τρόπων με τους οποίους οι άνθρωποι μιλούν στον εαυτό τους, κάνοντας έναν εσωτερικό διάλογο, είναι εξαιρετικά δύσκολη, διότι μόλις ερωτηθούν γι΄αυτό, είναι πιθανό να παρέμβουν στη διαδικασία που θέλει κανείς να ερευνήσει.
Όπως δήλωσε ο William James, ορισμένες μορφές ενδοσκοπικής ανάλυσης είναι σαν "να προσπαθείς να αυξήσεις το φως αρκετά γρήγορα για να δεις πώς φαίνεται το σκοτάδι".
Για πολλά χρόνια ο Russell Hurlbert και οι συνεργάτες του, έχουν χρησιμοποιήσει μια τεχνική που πιστεύουν ότι προσφέρει τον καλύτερο τρόπο για να μελετήσει κανείς αυτό που αποκαλούν "πρωτόγονο" εσωτερικό διάλογο, ανεπηρέαστο από εξωτερικές παρεμβάσεις. Παρέχουν στους συμμετέχοντες ένα βομβητή ο οποίος χτυπάει τυχαία αρκετές φορές την ημέρα και τους ζητάνε να καταγράψουν με ακρίβεια την νοητική δραστηριότητα η οποία υπήρχε λίγο πριν τα ηχητικά σήματα. Στα αρχικά στάδια της διαδικασίας, αυτή η προσέγγιση της "περιγραφικής εμπειρικής δειγματοληψίας" περιλαμβάνει επίσης συνεργατικές συνεντεύξεις μεταξύ των συμμετεχόντων και έναν εκπαιδευμένο ερευνητή, έτσι ώστε ο συμμετέχων να μπορεί να μάθει να αναγνωρίζει τις πραγματικές περιπτώσεις εσωτερικού διαλόγου από άλλα νοητικά φαινόμενα.
Τώρα, η ομάδα του Hurlbert έχει καταγράψει τα δεδομένα που έχει μάθει μέχρι στιγμής, σχετικά με τους τρόπους που μιλάμε στον εαυτό μας. Η εσωτερική μας φωνή, συνήθως ακούγεται σε μας σαν την εξωτερική, ομιλούμενη φωνή μας - οι περιπτώσεις να ακούγεται η εσωτερική φωνή σαν τη φωνή ενός άλλου ατόμου είναι πολύ σπάνιες. Ακριβώς όπως η προφορική-ομιλούμενη φωνή μας, η φωνή του εσωτερικού διαλόγου μπορεί επίσης να εκφράζει βαθμούς έντασης και συγκίνησης.
Ο εσωτερικός διάλογος γίνεται αντιληπτός ως κάτι που γίνεται με πρόθεση και όχι ως κάτι που βιώνει κανείς παθητικά
Υπάρχει τεράστια απόκλιση στη συχνότητα με την οποία οι άνθρωποι μιλούν στον εαυτό τους. Σε μια μελέτη με 30 συμμετέχοντες που συμπεριλάμβανε δέκα χτύπους την ημέρα για τρεις ημέρες, κάποιοι δεν ανέφεραν καθόλου περιπτώσεις εσωτερικού διαλόγου, ενώ άλλοι ανέφεραν ότι έκαναν εσωτερικό διάλογο με το 75% των χτύπων. Κατά μέσο όρο, ο εσωτερικός διάλογος αναφέρθηκε στο 23% των χτύπων, αν και πρέπει να σημειώσει κανείς ότι αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι μιλούν στον εαυτό τους το 23% του συνολικού χρόνου.
Μια άλλη περίεργη παραλλαγή εσωτερικού διαλόγου είναι όταν οι άνθρωποι αναφέρουν την περιοχή που συμβαίνει. Μερικοί άνθρωποι τον περιγράφουν να συμβαίνει σε μια συγκεκριμένη περιοχή στο κεφάλι τους ενώ άλλοι λένε μέσα στο κεφάλι τους, αλλά δεν είναι πιο συγκεκριμένοι. Ακόμα, άλλοι λένε ότι ο εσωτερικός διάλογος συμβαίνει στο στήθος τους.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι μερικοί άνθρωποι περιγράφουν τον εσωτερικό διάλογο να συμβαίνει ενώ μιλούν δυνατά – έχοντας τις δύο φωνές να λένε διαφορετικά πράγματα. Υπάρχουν επίσης αναφορές για έναν εσωτερικό διάλογο ο οποίος δεν έχει κανένα νόημα και έναν εσωτερικό διάλογο που έχει έναν πολύ ταχύτερο ρυθμό από ότι θα ήταν δυνατόν σε φυσικό επίπεδο εάν μιλούσε κανείς δυνατά.
Σε τι συνίσταται ο εσωτερικός διάλογος;
Η ομάδα του Hurlbert λέει ότι είναι επίσης σημαντικό να επισημάνει τι αποτελεί εσωτερικό διάλογο και τι όχι. Λέει ότι είναι διαφορετικός από την ‘‘εσωτερική φωνή/άκουσμα’’ η οποία είναι όταν μια εσωτερική φωνή βιώνεται παθητικά, ακόμα κι αν είναι η ίδια φωνή του ατόμου. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου ένα άτομο έχει μια εσωτερική συζήτηση μεταξύ της εσωτερικής φωνής του και της φωνής που ακούει. Οι ερευνητές δίνουν αυτό το παράδειγμα από τα δεδομένα τους, τα οποία αφορούν έναν άνδρα ο οποίος τρώει δείπνο σε ένα εστιατόριο, και στη συνέχεια παρατηρεί μια γυναίκα.
- Εσωτερική ομιλούμενη φωνή: Γιατί φέρνεις αυτή τη γυναίκα στην προσοχή μου;
- Εσωτερική φωνή που ακούγεται: Είναι όμορφη (ομιλία σε ξερό τόνο).
- Εσωτερική ομιλούμενη φωνή: Μάλιστα (σε τόνο φωνής ‘‘αυτό που κάνεις είναι ηλίθιο’’) χτυπάει ο βομβητής.
Ο εσωτερικός διάλογος είναι επίσης διαφορετικός από την "μη συμβολοποιημένη σκέψη", σύμφωνα με τους ερευνητές.
Η μη συμβολοποιημένη σκέψη είναι μια ‘‘εμπειρία σκέψης’’ για μια ξεχωριστή έννοια ή θέμα, αλλά δεν περιλαμβάνει λέξεις, εικόνες ή σύμβολα. Ο εσωτερικός διάλογος δεν είναι επίσης "αισθητηριακή επίγνωση" - όταν είμαστε δηλαδή επικεντρωμένοι σε ένα συγκεκριμένο αισθητηριακό ερέθισμα του έξω κόσμου ή του σώματός μας.
Η ομάδα του Hurlbert πιστεύει ότι η προσέγγισή τους έχει πλεονεκτήματα σε σχέση με τις μεθόδους ερωτηματολογίων που χρησιμοποιήθηκαν από άλλους ερευνητές, οι οποίες βασίζονται στο να θυμηθούν οι άνθρωποι τη προηγούμενη νοητική εμπειρία τους και είναι συχνά ασαφείς στο τι εννοούν με τον όρο εσωτερικό διάλογο. Η ομάδα του Hurlbert πιστεύει ότι η μέθοδος τους είναι πιο αξιόπιστη από την απλή ενδοσκόπηση, γιατί αν καθίσει πίσω κανείς και επιχειρήσει σκόπιμα να αναλύσει τον προσωπικό του εσωτερικό διάλογο, θα παρέμβει άμεσα στη φυσική ροή των νοητικών δραστηριοτήτων.
Καταλήγουν επισημαίνοντας ότι μένουν πολλά σημεία που πρέπει να ερευνηθούν, συμπεριλαμβανομένων του γιατί κάποιοι άνθρωποι φαίνεται να έχουν μια πολύ μεγαλύτερη εμπειρία εσωτερικού διαλόγου από άλλους (μερικοί άνθρωποι αναφέρουν ότι βιώνουν τον εσωτερικό διάλογο 100% του χρόνου, ενώ άλλοι δεν αναφέρουν κανένα). Επίσης, υπάρχουν διαπολιτισμικές διαφορές στον εσωτερικό διάλογο; Και πότε και πώς εμφανίζεται ο εσωτερικός διάλογος για πρώτη φορά στη ζωή;
Πηγή: bps.org
Απόδοση - Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
