Ζούμε σε εθνικό πένθος απαιτούμε δικαίωση των δολοφονηθέντων, επί της ουσίας στήριξη των πενθούντων συγγενών, ασφαλή χώρα και συμπεριφορά των κυβερνώντων ανάλογη της νοητικής μας κατάστασης.
Η απώλεια παιδιού σημάνει την έναρξη ενός πένθους συντριπτικού. Ασίγαστος αδησώπητος πόνος. Πένθος είναι η αίσθηση ψυχικού πόνου για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Ο ψυχικός πόνος έχει αδιαμφισβήτητη κυριαρχία στην καθημερινότητα του πενθούντος. Το πένθος είναι μια αυστηρώς προσωπική κατάσταση.
Οι πενθούντες οι οποίοι δεν βοηθιούνται να εκδηλώσουν ή να επεξεργαστούν το πένθος τους οδηγούνται τις περισσότερες φορές στην ανάπτυξη ψυχολογικών συμπτωμάτων. Εν μέσω πένθους οι άνθρωποι συνήθως εγκλωβίζονται επικοινωνιακά και αποφεύγουν να έρχονται σε επαφή με άλλους ανθρώπους. Τείνει να αναπτύσσεται στους πενθούντες ένα αίσθημα ενοχής. Η ενοχή επωάζεται ανάλογα με την κοινωνική αποδοχή.
Επεξηγηματικά, εννοώ πως πολλές φορές η έκφραση των συναισθημάτων μας περιχαρακώνεται ανάμεσα στα αποδεκτά κοινωνικά ή όχι όρια της αρμόζουσας συμπεριφοράς πένθους. Αν η έκφραση του πένθους δεν ταιριάζει με την κοινωνικά αποδεκτή εικόνα, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις της εκάστοτε κοινωνίας ο πενθών έρχεται αντιμέτωπος και με την οξεία επίκριση.
Η επίκριση εντείνει το συναισθηματικό σοκ. Το συναισθηματικό σοκ έχει ένα απίστευτα υψηλό φορτίο που δεν βοηθά το άτομο να λειτουργεί απρόσκοπτα στην καθημερινότητα του.
Ακόμη, ο ψυχικός πόνος και το άγχος επηρεάζουν άμεσα την βραχυπρόθεσμη μνήμη, την συγκέντρωση, την επικοινωνία και τον λόγο. Αυτό το συντριπτικό πένθος επιφέρει μια αίσθηση εσωτερικής καταστροφής.
Αναμφίβολα μια από τις πιο δύσκολες προκλήσεις για έναν πενθούντα είναι η υποστήριξη άλλων ανθρώπων καθώς και της κοινωνίας στη ζωή του. Όταν συνυπάρχουν επιβαρυντικοί για το πένθος παράγοντες που κάνουν την θλίψη αφόρητη και παρατεταμένη μπορούν να αυξήσουν δραματικά την ένταση του πένθους.
Αναφέρονται μερικοί από αυτούς:
- αιφνίδιος θάνατος
- βίαιος θάνατος
- δύναμη του δεσμού
- όταν υπάρχει η πεποίθηση πως αν κάτι είχε γίνει διαφορετικά θα μπορούσε να είχε σώσει τη ζωή του θανόντος
- η κοινωνική υποστήριξη που λαμβάνει ο πενθών από το περιβάλλον του
- όταν ο πενθών έχει επωμιστεί το δύσκολο έργο να λαμβάνει δύσκολες αποφάσεις που αφορούν τον θάνατο του παιδιού του
- το να πιστεύει ο πενθών ότι δεν έκανε ότι μπορούσε να κάνει
Ο πενθών που δεν βοηθιέται στην έκφραση του πένθους του, δηλαδή αποφεύγεται η συμπερίληψη στην επικοινωνία του πόνου αισθάνεται ότι εξαναγκάζεται να πενθεί σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον. Ανάλογα με την προσωπικότητα του πενθούντος, την πνευματική καλλιέργεια, την ψυχική ανθεκτικότητα, την οξυδέρκεια θα είναι και η συμπεριφορά του στην έκφραση του πένθους καθώς και στον κύκλο του πένθους.
Για να μπορέσει να αποδεκτεί κανείς μια τόσο τραυματική κατάσταση χρειάζεται να υποστηριχθεί, να πάρει μια απάντηση σε όλο αυτό που βιώνει. Κάθε εμπειρία τραυματική για να περάσει στο επόμενο στάδιο θεραπευτικά χρειάζεται επεξήγηση.
Γίναμε μάρτυρες τα τελευταία δύο χρόνια μιας ανείπωτης τραγωδίας. Ενός εγκλήματος που συγκλόνισε και τάραξε πανελλήνια και παγκύπρια την πεποίθηση μας ότι ζούσαμε σε μια Ευρωπαϊκή χώρα. Χρειάστηκε χρόνος για να απεμπλακούμε από το συναισθηματικό μούδιασμα. Δεν πήραμε απαντήσεις που να ταιριάζουν νοηματικά με το μέγεθος αυτής της ασύλληπτης τραγωδίας.
Έγιναν τόσα λάθη και παραλείψεις σε κάθε επίπεδο που τα θύματα, οι πενθούντες συγγενείς, τραυματίες και ένας ολόκληρος λαός, επαναθυματοποιήθηκαν. Η άγνοια αντιμετώπισης ή η ψυχοπαθολογική αντιμετώπιση των πολιτικών, από κάθε άποψη, επέφερε περισσότερα ατοπήματα εγκληματικού χαρακτήρα αδιανόητα για πολιτισμένη χώρα.
Τα παραπάνω στοιχεία, γύρω από το πένθος, είναι από έρευνες γύρω από την εκδήλωση πένθους. Ίσως καταφέρουν να απαντήσουν σε μερικές από τις παραπληροφορημένες ειδήσεις, άρθρα, σχόλια, δημόσιες δηλώσεις και τοποθετήσεις για την συμπεριφορά των πενθούντων γονιών από πολίτες που από άγνοια ενστερνίζονται άποψης που στερούνται κάθε επιστημονικής εξήγησης.
Ζούμε σε εθνικό πένθος απαιτούμε δικαίωση των δολοφονηθέντων, επί της ουσίας στήριξη των πενθούντων συγγενών, ασφαλή χώρα και συμπεριφορά των κυβερνώντων ανάλογη της νοητικής μας κατάστασης. Κυριαρχεί ο θυμός ως ένδειξη σταδίου πένθους που δεν σιγάζει λόγω των παραπάνω κοινωνικών συνθηκών.
Ένας ολόκληρος λαός χρειάστηκε για να σηκώσει στους ώμους του τούτο το πένθος. Τόσο ανείπωτο είναι! Ο αληθινός τάφος των νεκρών είναι οι καρδιές των συγγενών, έλεγε ο Τάκιτος και συμπληρώνω, κάμια καρδιά γονιού δεν ανέχεται γελοίες δικαιολογίες για τον τάφο του παιδιού του.
