banner1
psychologist-banner-2
thumb

Θρήνος και Απώλεια: Γ΄ Μέρος

- Προσωπικότητα
29 Ιουλίου 2017

Τί μπορεί να κάνει ο γονιός:


Συναισθήματα
• Διασφαλίστε τις κατάλληλες συνθήκες ώστε το παιδί σας να νιώσει ελεύθερο να εκφράσει τα συναισθήματά του με όποιον τρόπο μπορεί. Βοηθήστε το να βρει τρόπους να εκφράσει τα συναισθήματά του μέσα από το παιχνίδι, την ζωγραφική, τις κατασκευές, ή ακόμη γράφοντας ένα ποίημα ή γράμμα.

• Μοιραστείτε με το παιδί σας και τα δικά σας συναισθήματα και σκέψεις, χωρίς να αποκρύπτετε την θλίψη σας. Η ανταλλαγή αυτή βοηθάει το παιδί αφενός να αποδεχθεί τα συναισθήματά του ως φυσιολογικά κι αφετέρου να αισθανθεί ότι δεν είναι μόνο του σε αυτό που νιώθει. Ωστόσο, είναι σημαντικό να διατηρείτε μία ισορροπία σε όσα επιλέγετε να μοιραστείτε με το παιδί. Εάν βρίσκεστε σε έντονη δυσφορία, ίσως θα ήταν πιο συνετό να κρατήσετε τα συναισθήματα για τον εαυτό σας καθώς είναι σημαντικό για τα παιδιά να ξέρουν ότι έχετε τον έλεγχο και μπορείτε να τα κρατήσετε ασφαλή.

banner1

• Μη διστάσετε να ζητήσετε στήριξη για τον εαυτό σας από φίλους ή συγγενείς. Συγκεκριμένοι οργανισμοί διαθέτουν ειδικούς που μπορούν να ανταποκριθούν στις δικές σας ή/και στις ανάγκες του παιδιού σας.

• Δημιουργήστε ευκαιρίες για τρυφερές και ζεστές στιγμές ανάμεσα σε εσάς και το παιδί σας.

• Κατά την περίοδο της εφηβείας, εάν το παιδί σας συμπεριφέρεται επιθετικά ή αποσύρεται στον εαυτό του μετά την απώλεια, προσπαθήστε να δημιουργήσετε τις ευκαιρίες που να μπορεί να μιλήσει για την απώλεια, χωρίς πίεση. Σε περίπτωση που η επιθετική συμπεριφορά ή η συμπεριφορά απόσυρσης συνεχίζεται για μεγάλο διάστημα, συμβουλευθείτε έναν ειδικό ψυχικής υγείας.

• Προσπαθήστε να διευκολύνετε το παιδί να μιλήσει για τα συναισθήματά του λέγοντας κάτι του τύπου: «είναι δύσκολο να μιλάμε για πράγματα που μας πονάνε, αλλά καμιά φορά φαίνεται βοηθητικό να μιλάμε για αυτά. Αν κάποια στιγμή θελήσεις να μιλήσεις σε κάποιον γι αυτό, είμαι εδώ να σε ακούσω».

• Θυμηθείτε ότι τα παιδιά θρηνούν με «δόσεις». Έχουν τις δικές τους προσωπικές αντιδράσεις και νιώθουν την απώλεια όπως και οι ενήλικες, απλά την εκφράζονται διαφορετικά.

Πληροφόρηση
• Να είστε ειλικρινείς με το παιδί και μην αποκρύπτετε το γεγονός. Οι γονείς συχνά επιλέγουν να αποκρύψουν την πραγματικότητα ή να πουν ψέμματα στο παιδί προκειμένου να το προστατέψουν. Αντιθέτως, η απόκρυψη του γεγονότος εμποδίζει τα παιδιά να ανταπεξέλθουν στην απώλεια και τον θρήνο. Η τακτική αυτή μπορεί να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στη διαχείριση μελλοντικών απωλειών.

• Ενημερώστε το παιδί αμέσως μετά το γεγονός, προσφέροντάς του ξεκάθαρες πληροφορίες που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Εξηγήστε με ακρίβεια και ειλικρίνεια, τί συνέβη, πώς συνέβη και προσαρμόστε το λεξιλόγιό σας στο επίπεδο κατανόησης του παιδιού. Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη να γνωρίζουν τί συμβαίνει, ακόμη κι αν δεν ρωτάνε ευθέως. Καμιά φορά οι γονείς είναι τόσο απασχολημένοι με τις δικές τους ανάγκες που παραμελούν τις ανάγκες των παιδιών.

Τα παιδιά μπορεί να μην δείχνουν θλιμμένα όταν κρίνετε ότι θα έπρεπε να είναι, όχι από έλλειψη ευαισθησίας αλλά γιατί ακόμη στο στάδιο που βρίσκονται δεν έχουν αντιληφθεί τί ακριβώς σημαίνει αυτό που έχει συμβεί. 

• Δώστε στο παιδί σας τη δυνατότητα να μιλήσει, να κάνει ερωτήσεις και να εκφράσει τις ανησυχίες του σε έναν ενήλικα εμπιστοσύνης. Ενδέχεται να είναι πολύ μπερδεμένα και να χρειάζονται να κάνουν πολλές ερωτήσεις. Αν νιώθετε ότι δεν είστε σε θέση να εμπλακείτε οι ίδιοι σε τέτοια συζήτηση , ζητήστε τη βοήθεια ενός ατόμου που το παιδί γνωρίζει κι εμπιστεύεται. Εάν τα παιδιά δεν μπορούν να μιλήσουν για το γεγονός θα συνεχίσουν να έχουν μπερδεμένα και τρομακτικά συναισθήματα. Πιθανόν να χρειαστεί να απαντήσετε την ίδια ερώτηση κατ’ επανάληψη, καθώς το παιδί επεξεργάζεται τί έχει συμβεί.

Προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα
• Κατά το δυνατόν, διατηρείστε την οικογενειακή σας ρουτίνα αμετάβλητη και κρατήστε τις συνήθειες της οικογενειακής σας ζωής σταθερές. Περαιτέρω αλλαγές προκαλούν μεγαλύτερο στρες στο παιδί, ενώ η σταθερότητα προσφέρει την αίσθηση της ασφάλειας.

• Ενημερώστε τους δασκάλους ή/και τους φροντιστές του παιδιού για την απώλεια στη ζωή του παιδιού, προκειμένου να είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στις ανάγκες του και να στηρίξουν κατάλληλα το παιδί σας.

• Διατηρείστε τους κανόνες πειθαρχίας και συμπεριφοράς. Εάν αντιληφθείτε ότι το παιδί εκμεταλλεύεται την κατάσταση, θα αντιδράσετε με θυμό, χωρίς κανένα βοηθητικό αποτέλεσμα.

• Όταν θεωρήσετε ότι ο καιρός είναι κατάλληλος, ενθαρρύνετε το παιδί σας να συνεχίσει την ζωή του, δοκιμάζοντας καινούριες εμπειρίες.

• Σε περίπτωση που η οικογένειά σας έχει πνευματικές πεποιθήσεις, μπορεί να αποδειχθούν ιδιαίτερα βοηθητικές τόσο για τους ενήλικες όσο και για τα παιδιά.

• Οι οικογενειακές τελετές πένθους, όπως οι κηδείες, μπορεί να αποτελέσουν και για τα παιδιά –όπως ακριβώς και για τους ενήλικες– σημαντικούς τρόπους συνειδητοποίησης των μεγάλων αλλαγών στις ζωές τους. Η έκφραση των συναισθημάτων σε οικογενειακές εκδηλώσεις πένθους μπορεί να ενισχύσει την αίσθηση σύνδεσης και μοιράσματος των ατόμων που παρευρίσκονται.

Σημείωση: Ο θρήνος των παιδιών μπορεί να επηρεάσει βαθιά τους ενήλικες, ιδιαίτερα όταν θρηνούν και οι ίδιοι ή όταν αναβιώνουν μία παλαιότερη εμπειρία απώλειας. Εάν σας συμβαίνει κάτι αντίστοιχο, χρειάζεται να το διαχειριστείτε. Μιλώντας με έναν υποστηρικτικό φίλο ή επαγγελματία με κατανόηση της διεργασίας του θρήνου μπορεί να αποδειχθεί πραγματικά βοηθητικό.

Θυμηθείτε ότι
• Θυμηθείτε ότι τα παιδιά θρηνούν με «δόσεις». Δεν εκφράζουν τον θρήνο τους όπως οι ενήλικες.

• Διατηρήστε κατά το δυνατόν την ρουτίνα της οικογενειακής ζωής προκειμένου να μεταδώσετε ασφάλεια στο παιδί.

• Ενημερώστε τον δάσκαλο ή φροντιστή του παιδιού για το τί έχει συμβεί.

• Μην βασιστείτε στο παιδί σας για ψυχική στήριξη. Θυμηθείτε ότι εσείς χρειάζεται να στηρίξετε το παιδί σας.

• Να είστε ειλικρινείς, έμπιστοι κι αξιόπιστοι.

• Προσφέρετε τη δυνατότητα στο παιδί σας να μιλήσει για τα συναισθήματά του μαζί σας.

• Η μεγαλύτερη ανάγκη των παιδιών κι εφήβων που αντιμετωπίζουν απώλεια είναι να νιώσουν ότι έχουν υποστήριξη και φροντίδα και ότι έχουν κάποιον να συζητήσουν μαζί του/της, όταν το επιθυμούν.

• Εάν το παιδί σας φαίνεται να δυσκολεύεται, αναζητήστε βοήθεια.


Συγγραφέας: Δήμητρα Πετανίδου, Ψυχολόγος

*Περισσότερες πληροφορίες για τις παροχές υπηρεσιών του Animus Corpus, καθώς και για το βιογραφικό της Ψυχολόγου, στην ιστοσελίδα www.animuscorpus.gr

Δείτε περισσότερα για το Animus Corpus και τις υπηρεσίες του

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Παρακολούθηση σχολίων
Ειδοποίηση για
0 Σχόλια
Νεότερο
Το πιο παλιό Περισσότεροι ψήφοι
Inline Feedbacks
Δείτε όλα τα σχόλια