Εσύ ορίζεις τη ζωή σου. Εσύ ορίζεις τα κεφάλαια και τις σελίδες σου.
«Είχαμε πει με ένα βιβλιόφιλο να κανονίσουμε μια έξοδο για το Σαββατοκύριακο. Μαζί του νιώθω άνετα να βγω έξω. Εκείνο ήθελε να πάμε σε μια συναυλία που δεν με ενθουσίαζε, αλλά κάπως, όταν μιλούσαμε, ένιωσα ότι ήταν πιο σημαντικό να το κάνω χαρούμενο. Είπα εντάξει, κι όταν ήρθε η στιγμή, συνειδητοποίησα ότι δεν είχα καν σκεφτεί τι ήθελα εγώ».
«Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει συχνά;» ρώτησε ο Βιβλιοθηκάριος.
«Συνέχεια!» είπε το ΚΒ αγανακτισμένο. «Είναι σαν να περιμένω πάντα τους άλλους να αποφασίσουν για μένα, χωρίς καν να το αντιλαμβάνομαι. Και δυσκολεύομαι να βρω και να πω τι είναι αυτό που θέλω εγώ».
«Πώς αισθάνεσαι τώρα που το μοιράζεσαι αυτό;»
«Απογοήτευση».
«Απογοήτευση…» επανέλαβε ο Βιβλιοθηκάριος.
«Ναι, απογοήτευσα εμένα».
«Κι αν δεν σε απογοήτευες, πώς θα ήταν αυτό;»
«Θα απογοήτευα το βιβλιόφιλό μου».
«Και πώς θα ήταν αυτό για εσένα;»
«Δεν θα άντεχα να το χάσω από τη ζωή μου, με δυσκολία έχω βρει ένα άτομο με το οποίο να αισθάνομαι καλά».
«Μοιάζει να κάνεις μια σύνδεση ότι το να απογοητεύσεις κάποιον σημαίνει αυτόματα και ότι τον χάνεις από τη ζωή σου, καταλαβαίνω σωστά;»
«Ναι! Δεν θέλω να συμβεί αυτό…»
«Αυτό θα συμβεί;»
«Πιστεύω πως ναι».
«Φαίνεται σαν να σου δίνεις δύο μόνο επιλογές, είτε να ευχαριστήσεις το βιβλιόφιλό σου και να απογοητεύσεις εσένα είτε να χάσεις το βιβλιόφιλό σου. Θυμάσαι που κάποια προηγούμενη φορά είχαμε μιλήσει για τα άκρα;»
«Ναι, θυμάμαι», είπε με απορία το ΚΒ, καθώς δεν αντιλαμβανόταν τη σύνδεση.
«Όταν αισθανόμαστε ότι οι διαθέσιμες επιλογές μας βρίσκονται μεταξύ δύο άκρων, συνήθως έχει ενεργοποιηθεί κάποιος επιβιωτικός μηχανισμός που αναπτύξαμε ως βιβλιόπαιδα. Εκεί που είχαμε να διαλέξουμε μεταξύ της αγάπης των γονικών συγγραφέων μας, με την προϋπόθεση να είμαστε καλά βιβλία, ή του να εκφράσουμε αυτό που θέλουμε αυθεντικά με κίνδυνο την απώλειά τους». «Την απώλειά τους;»
«Ναι, ως βιβλιόπαιδα, ειδικά τα πρώτα χρόνια, εξαρτόμαστε πλήρως από τους γονικούς συγγραφείς. Το να χάσουμε την αγάπη τους σημαίνει ότι χάνουμε κι εκείνους και τον κόσμο όλο, εφόσον εκείνοι είναι οι προστάτες μας», εξήγησε ο Βιβλιο – θηκάριος. «Κάνει νόημα αυτό;»
«Πολύ!» είπε το ΚΒ, γνέφοντας επανειλημμένα. «Δεν είχα περιθώριο ως βιβλιόπαιδο να μην είμαι το καλό βιβλίο». Ο Βιβλιοθηκάριος έδωσε λίγο χρόνο στο ΚΒ να αφομοιώσει αυτό που είχε μόλις πει.
«Πόσο σημαντική συνειδητοποίηση. Ωστόσο, παρατήρησε ότι τώρα έχεις όλες τις ενδιάμεσες επιλογές και δεν υπάρχουν μόνο δύο επιλογές. Μπορείς να διερευνήσεις ως ενήλικο προς ενήλικο βιβλίο κατά πόσο το βιβλιόφιλο μπορεί να αντέξει να απογοητευτεί και να συνεχίσει να απολαμβάνει τη φιλία σας». Το ΚΒ χαμογέλασε.
Εσύ ορίζεις τη ζωή σου. Εσύ ορίζεις τα κεφάλαια και τις σελίδες σου.
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο Η Επτασφράγιστη Βιβλιοθήκη του Άγγελου Λεβέντη
