PsychologyNow Team

«Είμαι ανίκανος και αδέξιος»: Γιατί έχουμε την τάση να μιλάμε άσχημα στον εαυτό μας;

«Είμαι ανίκανος και αδέξιος»: Γιατί έχουμε την τάση να μιλάμε άσχημα στον εαυτό μας;

PsychologyNow Team
σκιά ανθρώπου που μιλάει άσχημα στον εαυτό του και του λέει πως είναι ανίκανος και αδέξιος

Να προσέχετε πώς μιλάτε στον εαυτό σας γιατί πάντα σας ακούει.


Παρ’ όλο που γράφω τακτικά για τη σημασία της αυτο-συμπόνοιας και την αποδοχή του εαυτού μας, εξακολουθώ να παλεύω με τον επικριτικό εσωτερικό διάλογο.

Υποθέτω ότι το κάνετε και εσείς.

Μπορεί να μην το κάνετε όλη μέρα κάθε μέρα. Ο επικριτικός εσωτερικός διάλογος μπορεί να εμφανιστεί μετά από μια κακή απόφαση, αφού έχετε πληγώσει τα συναισθήματα κάποιου, μετά από ένα λάθος στη δουλειά σας, μετά από μια «μη παραγωγική» ημέρα, όταν έχετε αποτύχει σε μια δοκιμασία, όταν δεν έχετε επιτύχει ένα στόχο.

Λέτε πράγματα όπως:Τι συμβαίνει με μένα; Πώς μπορώ να είμαι τόσο ανόητος; Πώς μπορώ να είμαι τόσο ανίκανος και αδέξιος; Δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστά. Φυσικά και δεν το έκανα καλά. Ποτέ δεν κάνω κάτι καλά. Τα έκανα θάλασσα. Και πολλά άλλα...

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μιλάμε τόσο σκληρά στον εαυτό μας.

Δύο από τους πιο συνηθισμένους λόγους που μιλάμε άσχημα στον εαυτό μας είναι να προκαλέσουμε την αλλαγή και να εμποδίσουμε την ευαλωτότητα.

Πολλοί άνθρωποι σκέφτονται ότι εάν δεν είναι σκληροί με τον εαυτό τους, θα είναι νωθροί ή δεν θα αλλάξουν ποτέ.

Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν επίσης τον επικριτικό εσωτερικό διάλογο για να αποφύγουν να κάνουν πράγματα που είναι τρομακτικά, να διαχειριστούν τις προσδοκίες τους και να βρουν μια αίσθηση ελέγχου. Για παράδειγμα: Ψάχνετε για μια νέα δουλειά. Αλλά δεν κάνετε αίτηση για τις απαιτητικές θέσεις για να προστατευθείτε από την πιθανή απόρριψη. Λέτε ότι δεν είστε αρκετά καλοί για αυτές τις θέσεις.

Ενδεχομένως να αισθάνεστε ότι είναι λιγότερο ταπεινωτικό για εσάς να μιλήσετε σκληρά στον εαυτό σας από την απόρριψη και τη δημόσια ταπείνωση ενός πιθανού εργοδότη.

Επίσης, ο επικριτικός εσωτερικός διάλογος γίνεται σταδιακά μια συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να έχετε εσωτερικεύσει τις αρνητικές, κριτικές φωνές των γονέων σας. Πλέον, αυτές οι φωνές έχουν γίνει δικές σας.

Ευτυχώς, επειδή ο σκληρός εσωτερικός διάλογος είναι ένα πρότυπο μαθησιακής συμπεριφοράς, μπορούμε να τον ξεμάθουμε. Ακολουθούν τρεις κατευθύνσεις που μπορούν να σας βοηθήσουν.

Διερευνήστε τι υποβόσκει του εσωτερικού σας διαλόγου

Ο επικριτικός εσωτερικός διάλογος είναι στην πραγματικότητα ένας συναγερμός που δείχνει ότι αντιμετωπίζουμε κάτι τρομακτικό. Τονίζει τη σημασία της περιέργειας και της εξερεύνησης του φόβου που υποβόσκει. Όταν εμβαθύνουμε περισσότερο, η σκληρότητα τείνει να μειώνεται.

Για παράδειγμα, μόλις έχετε ξεκινήσει μια σχέση και ο εσωτερικός διάλογός σας είναι ιδιαίτερα αρνητικός. Όταν εξετάζετε τι συμβαίνει, συνειδητοποιείτε ότι ο φόβος σας να απορριφθείτε και να είστε κοντά σε κάποιον σας παρακινεί να μιλήσετε άσχημα στον εαυτό σας.


Διαβάστε σχετικά: Η επιστήμη του εσωτερικού διαλόγου, πώς μιλάμε στον εαυτό μας


Εάν ο εσωτερικός διάλογος είναι ο συναγερμός, ο φόβος σας είναι η φωτιά. Είμαστε τόσο απορροοφημένοι από τον δυνατό και σκληρό ήχο του συναγερμού, που δεν δίνουμε προσοχή στη φωτιά που καίει, δηλαδή το φόβο και τον πόνο που απαιτούν την προσοχή και τη συμπόνια μας.

Τι φοβάστε τελικά; Τι είναι αυτό που σας δυσκολεύει στην πραγματικότητα;

Επανεκπαιδεύστε τον εαυτό σας

Νομίζουμε ότι αν κάνουμε σωστά τα πράγματα και είμαστε καλύτεροι, τότε θα προστατεύσουμε τον εαυτό μας από τον πόνο (πιθανότατα μια σκέψη που έχει τις ρίζες της στην παιδική μας ηλικία). Πιστεύουμε ότι αν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα, θα παραμείνουμε αλώβητοι. Αυτό όμως δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία παρανόηση. Θα ήταν ιδανικότερο να μάθουμε στον εαυτό μας ότι, ο πόνος είναι μέρος της ζωής και όταν υποφέρουμε, αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι η αυτο-συμπόνοια.

Μια πρακτική στρατηγική είναι το διάλειμμα της αυτο-συμπόνοιας, από τον επικριτικό εσωτερικό διάλογο. Το διάλειμμα αυτό είναι μια σειρά φράσεων που μπορείτε να προσαρμόσετε στην κατάστασή σας. Όταν παρατηρείτε ότι μιλάτε άσχημα στον εαυτό σας, επαναλάβετε αυτές τις φράσεις:

Αυτή είναι μια στιγμή πόνου.

Ο πόνος είναι μέρος της ζωής.

Μπορώ να είμαι καλός με τον εαυτό μου.

Αν δεν σας αρέσει η λέξη «πόνος», πειραματιστείτε με τις ακόλουθες φράσεις: «Αυτή είναι μία δύσκολη κατάσταση. Οι σκληρές εμπειρίες είναι μέρος της ζωής. Μπορώ να είμαι καλός με τον εαυτό μου».

Διαπαιδαγωγήστε ξανά τον εαυτό σας

Η ευγενική ανατροφή των εαυτών μας, την οποία μπορούμε να πετύχουμε με την παρηγοριά και την ενθάρρυνση, είναι πολύ σημαντική διάσταση της ζωής μας. Για παράδειγμα, σκεφτείτε τι θα λέγατε σε ένα παιδί που είναι πληγωμένο, φοβισμένο ή απογοητευμένο. Προσπαθήστε να παρηγορήσετε τον εαυτό σας με τον ίδιο τρόπο. (Μπορεί ακόμη να είναι βοηθητικό να φανταστείτε τον εαυτό σας ως παιδί ή ακόμα και να δείτε μια φωτογραφία του εαυτού σας ως παιδί).

Μπορείτε να πείτε στον εαυτό σας: «Όλοι κάνουν λάθη» ή «Όλα θα πάνε καλά».

Είναι δύσκολο να σταματήσετε τον επικριτικό και ψυχρό εσωτερικό διάλογο. Αλλά να θυμάστε ότι αυτός ο εσωτερικός διάλογος μπορεί απλά να είναι μια συνήθεια. Και όπως κάθε συνήθεια, έτσι και αυτή μπορείτε να την κόψετε (και να την αντικαταστήσετε με κάτι πιο υγιές, πιο ικανοποιητικό). Να θυμάστε ότι ο επικριτικός εσωτερικός διάλογος, μπορεί να είναι ένα σημάδι ενός υποκείμενου φόβου. Η διερεύνηση του φόβου σας μπορεί να μειώσει την ένταση (και να σας βοηθήσει να γνωρίσετε τον εαυτό σας καλύτερα).

Όλα αυτά χρειάζονται δουλειά όπως και κάθε τι αξιόλογο.


Πηγή: psychcentral.com
Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyNow.gr

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Βρείτε μας στα...