psychologist-banner-2
thumb

Απώλεια του παιδιού: Πώς μπορείς να βοηθήσεις τους γονείς στο πένθος που βιώνουν;

- Γονείς
21 Ιουλίου 2017

Σίγουρα δεν υπάρχει ιδανικός τρόπος για το πώς μπορούμε να στηρίξουμε ένα δικό μας φίλο που πενθεί το παιδί του, υπάρχουν όμως ορισμένοι τρόποι που προσφέρουν ανακούφιση και βοηθούν.


Αναμφισβήτητα μία από τις μεγαλύτερες απώλειες που μπορεί να κληθεί κάποιος άνθρωπος να βιώσει και να διαχειριστεί είναι αυτή του παιδιού του, πόσο μάλλον του μικρού του παιδιού. Ο πόνος που βιώνεται στις περιπτώσεις αυτές δεν μπορεί να εκφραστεί ούτε με λέξεις, ούτε να περιγραφεί εύκολα. Το συναίσθημα είναι τόσο πολύ έντονο που η λογική νεκρώνει. Νεκρώνει γιατί η λογική σειρά των πραγμάτων είναι τα παιδιά να χάνουν τους γονείς σε μεγάλη ηλικία και πλήρεις ημερών και όχι το αντίστροφο. Και όσο και αν το ζήτημα αυτό αποτελεί ένα θέμα που μας δυσκολεύει ακόμα και στη σκέψη του, υπάρχουν αρκετοί γονείς σε όλο τον κόσμο που χάνουν τα ανήλικα παιδιά τους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά σε ένα γονέα που χάνει το παιδί του τις περισσότερες φορές δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν, φοβούνται μήπως πουν κάτι που δεν πρέπει και πονέσουν ακόμα περισσότερο το φίλο τους. Υπάρχουν και άνθρωποι που λόγω του φόβου τους μην πουν κάτι που δεν πρέπει, επιλέγουν να απομακρυνθούν και να μην κάνουν τίποτα. Σίγουρα το τελευταίο δε βοηθάει σε καμία περίπτωση.

Και ενώ δεν υπάρχει ιδανικός τρόπος για το πώς μπορούμε να στηρίξουμε ένα δικό μας φίλο που πενθεί το μικρό παιδί του, παρακάτω ακολουθούν ορισμένοι τρόποι που θα σας βοηθήσουν να το κάνετε λίγο καλύτερα.

  • Εστιάστε στο παρόν. Τις περισσότερες φορές όταν ένας φίλος μας βιώνει μια δύσκολη κατάσταση στο παρόν προσπαθούμε να του θυμίσουμε καλές παρελθοντικές στιγμές ή να τον εστιάσουμε στο ότι τα πράγματα στο μέλλον θα φτιάξουν. Στις περιπτώσεις της απώλειας ενός μικρού παιδιού αυτό δε βοηθάει καθόλου. Ο φίλος σας δεν έχει ανάγκη να θυμηθεί τις καλές στιγμές του παρελθόντος όταν είναι βυθισμένος στον πόνο που βιώνει. Εστιάστε στο παρόν και μείνετε δίπλα στο φίλο σας. Δε χρειάζεται συνεχώς να έχετε κάτι να πείτε.

  • Μην προσπαθείτε να δώσετε εξηγήσεις για αυτό που συνέβη. Καλό θα είναι να αποφύγετε εκφράσεις του τύπου «τώρα είναι στον ουρανό σε ένα πολύ όμορφο μέρος, έχει γίνει άγγελος γιατί ήταν πολύ καλό παιδί» ιδιαίτερα όταν υπάρχουν και αδέρφια. Ο λόγος είναι γιατί οι επεξηγήσεις αυτές δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές από το αδελφάκι και δημιουργούν μια εντύπωση πως τα καλά παιδιά πάνε στον ουρανό και θα ζητά και το ίδιο να ακολουθήσει. Υπάρχουν πολλά παραμύθια που εξηγούν στα μικρά παιδιά τι είναι ο θάνατος απλά και κατανοητά. Είναι πολύ μεγάλο στήριγμα για τον άνθρωπο που πενθεί να έχει γύρω του άτομα που δεν προσπαθούν να δώσουν εξηγήσεις για αυτό που συνέβη και δεν προσπαθούν συνεχώς να του φτιάξουν τη διάθεση, δίνοντάς του το δικαίωμα να βιώσει τον πόνο που νιώθει σε όλη του την έκταση.

  • Προβλέψτε, μην περιμένετε τον ίδιο να κινηθεί και βοηθήστε σε ότι πρακτική δουλειά μπορείτε. Φράσεις όπως «τηλεφώνησέ μου όποτε με χρειαστείς, ή ότι θέλεις είμαι εδώ πάρε με» δεν είναι αρκετά βοηθητικές ιδιαίτερα τον πρώτο καιρό. Τα άτομα που βιώνουν μια μεγάλη απώλεια δεν μπορούν να σκεφτούν τι έχουν ανάγκη, ποιον φίλο θέλουν να πάρουν και να κάνουν τελικά το τηλεφώνημα. Η ψυχική τους ενέργεια είναι όλη εστιασμένη στην απώλεια. Αυτό που μπορείς να κάνεις εσύ είναι να πάρεις από πάνω του καθημερινές δραστηριότητες που στην παρούσα χρονική περίοδο είναι βάρος για τον ίδιο (να πας στην τράπεζα, να βγάλεις το κατοικίδιο την καθημερινή του βόλτα, να κάνεις τα ψώνια της εβδομάδας). Προσοχή όμως να μην ασχοληθείς με κάτι μη αναστρέψιμο, χωρίς να ρωτήσεις το ίδιο το άτομο (π.χ. μην αποφασίσεις να πας να τακτοποιήσεις το σπίτι του και μαζέψεις τα παιχνίδια του παιδιού του γιατί αυτό μπορεί να τον αναστατώσει ακόμα περισσότερο).

Πάνω από όλα δείξτε την αγάπη και τη στήριξή σας με όποιο τρόπο μπορείτε, είτε περνώντας χρόνο με το φίλο σας και απλά μένοντας δίπλα του χωρίς προσπάθεια να του βελτιώσετε τη διάθεση είτε βοηθώντας σε πρακτικά καθημερινά ζητήματα που τα βλέπει σαν βουνό μπροστά του. Να είστε εκεί σταθερός συμπαραστάτης δίπλα του. Χωρίς να έχετε απαντήσεις για όλα. Να κρατάτε ανοιχτά τα αυτιά σας σε ότι θελήσει ο ίδιος να σας πει. Να είστε παρών και έτοιμος να ακούσετε τον πόνο του. 

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Παρακολούθηση σχολίων
Ειδοποίηση για
6 Σχόλια
Νεότερο
Το πιο παλιό Περισσότεροι ψήφοι
Inline Feedbacks
Δείτε όλα τα σχόλια
Ανώνυμος
11 μήνες πριν

Εχασα τον γιο μου που υπεφερε 16 μηνες και παρακαλουσαμε να πεθανει.Ειχε επιθετικο καρκινο στο κεφαλι,οταν ομως εφυγε ολοι απορουσαν πως το αντεξα ,δεν ηθελα παρηγοριες γιατι εμεις ξεραμε τι περασε το παιδι μας λυτρωθηκε.Ομως τωρα μαζι με τους πονους εφυγε κι εκεινο τι παρηγορια να μου δωσει η ΛΟΓΙΚΗ ….θα παλευω μεχρι να τον συναντησω.Ο Θεος …σαχλαμαρες δεν πιστευω πια..οταν βλεπεις το παιδι σου να υποφερει…

Ανώνυμος
1 χρόνο πριν

Έχασα τη γη και τον ουρανό μου…Το γιό μου 24 χρονών.Η ομορφιά της ζωής μου..Ακόμη περιμένω την απάντηση του..”Παιδί μου έφτασες?….Μάμη μου έφτασα,σ’αγαπώ να προσέχεις..Κανένας,καμία μάνα κανένας πατέρας να μη το ζήσει αυτό.

Ανώνυμος
1 χρόνο πριν

[quote=Ανώνυμος]Έχασα τον γιο μου ξαφνικά….στον ύπνο του… υγιέστατος …κ ο θάνατος του αναίτιος… Νομίζω ότι ζω έναν εφιάλτη που θα ξυπνήσω…νοιώθω ότι δεν υπάρχει αυτό που ζω….έχω θυμώσει πολύ με όλους κ τον Θεό!!! Ένα γιατί με τρώει…. Πόσο σας νοιώθω αγαπητή κυρία…. Σε λίγες μέρες θα γίνουν τα 40 …. κ νομίζω ότι θα ξυπνήσω από ένα κακό όνειρο…. Πονάω τόσο πολύ….όσο δεν υπάρχει… Μόνο με χάπια γίνομαι σαν χαζή κ λίγο λειτουργική… Ήθελα να υπήρχε ένας σύλλογος να μοιραστώ τον πόνο μου με άλλους σαν κ εμένα ….κ δεν ξέρω αν υπάρχει κ που???[/quote]. ΕΧΑΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΜΕΓΆΛΟ ΓΙΟ ΜΟΥ 2/2/24 ΑΠΟ ΑΝΑΚΟΠΗ ΚΑΡΔΙΆΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΈΧΕΙ ΔΙΑΓΝΩΣΘΕΊ ΠΟΤΕ ΜΕ ΠΡΌΒΛΗΜΑ ΚΑΡΔΙΆΣ
ΑΔΙΑΝΌΗΤΟ ΘΛΊΨΗ ΠΟΝΟΣ
ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ ΑΠΛΑ ΥΠΆΡΧΟΥΜΕ . ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΌΛΟΙΠΑ ΠΑΙΔΙΑ…
ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΉΜΑΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΟΥΝ

Ανώνυμος
1 χρόνο πριν

Έχασα τον γιο μου ξαφνικά….στον ύπνο του… υγιέστατος …κ ο θάνατος του αναίτιος… Νομίζω ότι ζω έναν εφιάλτη που θα ξυπνήσω…νοιώθω ότι δεν υπάρχει αυτό που ζω….έχω θυμώσει πολύ με όλους κ τον Θεό!!! Ένα γιατί με τρώει…. Πόσο σας νοιώθω αγαπητή κυρία…. Σε λίγες μέρες θα γίνουν τα 40 …. κ νομίζω ότι θα ξυπνήσω από ένα κακό όνειρο…. Πονάω τόσο πολύ….όσο δεν υπάρχει… Μόνο με χάπια γίνομαι σαν χαζή κ λίγο λειτουργική… Ήθελα να υπήρχε ένας σύλλογος να μοιραστώ τον πόνο μου με άλλους σαν κ εμένα ….κ δεν ξέρω αν υπάρχει κ που???

Ανώνυμος
3 χρόνια πριν

[quote=Ανώνυμος]ποια ανασταση……εχασα προσφατα την μοναδικη μου κορη και εχασα τα παντα, θεωρω τον εαυτο μου τελειωμενο ανθρωπο ειδικα οταν μου ειπε ”μπαμπα θα πεθανω” να μην μπορεις να βοηθησεις ουτε θεος υπαρχει ουτε τιποτε αλλο………[/quote]

Ανώνυμος
3 χρόνια πριν

ποια ανασταση……εχασα προσφατα την μοναδικη μου κορη και εχασα τα παντα, θεωρω τον εαυτο μου τελειωμενο ανθρωπο ειδικα οταν μου ειπε ”μπαμπα θα πεθανω” να μην μπορεις να βοηθησεις ουτε θεος υπαρχει ουτε τιποτε αλλο………