Είναι μοιραίο να γίνονται λάθη με τα παιδιά - και η εποχή μας ιδιαίτερα δεν επιτρέπει στα παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς προβλήματα. Πάντοτε όμως υπάρχει δυνατότητα για βελτίωση, εφόσον υπάρξει η κατάλληλη αντιμετώπιση. Προκειμένου να συμβεί αυτό, είναι ανάγκη να κατανοηθεί ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα πίσω από την εκδήλωση μίας αρνητικής συμπεριφοράς.
Δημοσιογράφος: Τι είδους προβλήματα φαίνεται κυρίως να απασχολούν τους γονείς και τους συμμετέχοντες στις ομάδες των Σχολών Γονέων;
Έρη Κεχαγιά: Τα προβλήματα που απασχολούν τους γονείς στις συγκεκριμένες ομάδες είναι τα προβλήματα που απασχολούν γενικότερα έναν σύγχρονο (και ίσως και σε σύγχυση;) γονιό.
Είναι μία πραγματικότητα, ότι σήμερα τα παιδιά έχουν μάθει να πιστεύουν ότι αυτά πρέπει να έχουν δικαιώματα και οι γονείς τις ευθύνες ή τις συνέπειες.
Αναζητώντας τα δικαιώματά τους, τα σημερινά παιδιά, δεν είναι διατεθειμένα να υποκύψουν σε οποιαδήποτε αυθαίρετη εξουσία των ενηλίκων ακόμη και αν κάποτε ο λόγος των ενηλίκων και ειδικότερα του πατέρα ήταν νόμος.
Οι παραδοσιακές τεχνικές για να πετύχουμε την υπακοή των παιδιών, με ανταμοιβές ή επαίνους και τιμωρίες, δεν έχουν πια αποτέλεσμα, τουναντίον αυτές φαίνεται σε μεγάλο βαθμό να καλλιεργούν χρησιμοθηρικούς εφήβους και αργότερα ενήλικες.
Έτσι ο γονιός όντας στα πρόθυρα νευρικής κρίσης ή και κατάρρευσης, παραπαίει μεταξύ της αυστηρότητας και της επιβολής - και του αντίθετου άκρου, της επιτρεπτικότητας ή υποχωρητικότητας η οποία κάποιες φορές αγγίζει τα όρια της άναρχης καθημερινότητας και ανακόλουθης συμπεριφοράς, προκειμένου να δώσει διέξοδο στο άγχος του να τα καταφέρει, ή και να βρει τη «χρυσή λύση».
Θέματα όπως:
- το πείσμα των παιδιών και πώς το διαχειριζόμαστε,
- η ζήλια ανάμεσα στα αδέλφια και τι στάση να κρατούν οι γονείς,
- οι παρεμβάσεις των τρίτων - γιαγιάδων, παππούδων και πώς τους αντιμετωπίζουμε,
- η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και οι ερωτήσεις των παιδιών πάνω στα θέματα του σεξ,
- αυτοερωτισμός παιδιών / εφήβων (αυνανισμός)
- το επιθετικό παιδί και πώς το μεταχειριζόμαστε όπως και θέματα bullyingκαι cyber-bullying,
- η χρήση και κατάχρηση του ίντερνετ, η καταιγιστική επιρροή του Instagram και η χρήση κινητών – από ποιες ηλικίες και πόσο επιτρέπουμε
- το χαρτζιλίκι –πόσο και πότε πρέπει να το δίνουμε,
- τα αίτια της παραβατικότητας των εφήβων και ποιες προσωπικότητες θεωρούνται ευάλωτες σε διάφορους κινδύνους όπως ναρκωτικά
- ψυχολογία εφήβων και διαχείρισή τους
- πότε τα παιδιά και οι έφηβοι θεωρούνται υγιή, ψυχικά και σωματικά
- το διάβασμα του παιδιού της σχολικής ηλικίας και ποιος ο ρόλος των γονιών-πρέπει να τα διαβάζουμε ή όχι - και πώς;
- Η υπέρ-εμπλοκή των γονέων στη ζωή του παιδιού, το παραχάϊδεμα που ευνουχίζει τελικά το παιδί και το καθιστά ανίκανο να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις για την ηλικία του
και θα μπορούσα να αναφέρω έναν μακρύ κατάλογο από θέματα-επικεφαλίδες που είναι καίρια ερωτήματα των γονέων και που τους απασχολούν στην προσπάθειά τους να είναι αποτελεσματικοί και να προωθήσουν την εξέλιξη του παιδιού τους σε μία αυτόνομη, υπεύθυνη και χαρούμενη προσωπικότητα.
Αυτό που τονίζεται στις ομάδες και αποτελεί εποικοδομητική ανακούφιση για τον καθένα που ασχολείται με παιδιά και εφήβους, είναι ότι είναι μοιραίο να γίνονται λάθη με τα παιδιά - και η εποχή μας ιδιαίτερα δεν επιτρέπει στα παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς προβλήματα. Πάντοτε όμως υπάρχει δυνατότητα για βελτίωση, εφόσον υπάρξει η κατάλληλη αντιμετώπιση. Προκειμένου να συμβεί αυτό, είναι ανάγκη να κατανοηθεί ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα πίσω από την εκδήλωση μίας αρνητικής συμπεριφοράς. Με άλλα λόγια η αρνητική συμπεριφορά είναι μόνο το «σύμπτωμα» και εμείς στις ομάδες μαθαίνουμε να κοιτάμε πίσω από αυτό και να αναζητούμε το αίτιο.
Μαθαίνουμε δηλαδή να βλέπουμε κάτω από την «κορυφή του παγόβουνου», ότι δεν είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού.
Μοιράζομαι τέλος επίσης με τους γονείς, ότι πρέπει να είναι βέβαιοι πως τα παιδιά δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν οι άγγελοι που ίσως οι ίδιοι φανταζόντουσαν, αλλά οι ίδιοι μπορούν πάντοτε να γίνουν καλύτεροι γονείς ή εκπαιδευτικοί, από όσο υπήρξαν μέχρι σήμερα.
Σε αυτό ακριβώς το μήκος κύματος και το σκοπό αφιερώνονται οι ομάδες των Σχολών Γονέων, καθώς θεωρείται αυτονόητο πχ. από τους νηπιαγωγούς, τους δασκάλους και τους καθηγητές, να εκπαιδεύονται και να αποκτούν πανεπιστημιακή κατάρτιση πριν βρεθούν ως διδάσκοντες στις τάξεις με τα παιδιά.
Οι άνθρωποι όμως που έχουν την πιο στενή συνεργασία με τα παιδιά, οι γονείς δηλαδή, δεν είχαν παραδόξως καμία ευκαιρία εκπαίδευσης.
Η ανάγκη εκπαίδευσης των γονέων, γίνεται όλο και πιο αναγκαία!
Δημοσιογράφος: Σας ευχαριστώ κ. Κεχαγιά για τη σφαιρική και χρήσιμη ενημέρωση και σας εύχομαι καλή συνέχεια στο έργο σας!
Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της Ελευθερίας-Έρης Κεχαγιά
Δείτε εδώ το Α' μέρος του άρθρου «Η πρόκληση να είμαστε γονείς....!»
Δείτε εδώ το B' μέρος του άρθρου «Η πρόκληση να είμαστε γονείς....!»
