Η μεγαλύτερη, ίσως, ευθύνη του γονιού, είναι να ψάχνει συνεχώς τον τρόπο να είναι δημιουργικός ανακαλύπτοντας συνεχώς τον εαυτό του!
Πόσο άραγε θα διαφοροποιούνταν η εμπειρία και το βίωμα του γονεϊκού ρόλου, αν προσπαθούσαμε να τον προσεγγίσουμε μέσα από μια άλλη, διαφορετική αντίληψη, μέσα από μια ποιο ελεύθερη και πιθανά περισσότερο δημιουργική αντίληψη του ρόλου, ως διαδικασία αμοιβαίας ανάπτυξης;
Ως διαδικασία αμοιβαίας και δυναμικής μάθησης και κατανόησης των ευκαιριών που προσφέρει η σχέση γονιού και παιδιού. Ως διαδικασία δύο κόσμων που έρχονται σε μια ενδιαφέρουσα επαφή, μοιράζονται της ζωή τους και μεγαλώνουν και εξελίσσονται μαζί. Ως διαδικασία κατά την οποία οι γονείς αντιλαμβάνονται το ρόλο τους, ως μια απολαυστική πρόκληση αυτοωρίμανσης, μέσα από την ανταλλαγή ιδεών, συναισθημάτων και εμπειριών, που αναδύονται στη σχέση τους με το παιδί και μετεξελίσσονται, τελικά, στη δυναμική εμπειρία κοινωνικής προσαρμογής, δημιουργικής ωρίμανσης και εξέλιξης των παιδιών.
Μέσα από μια τέτοια απόπειρα προσέγγισης του γονεϊκού ρόλου, μοιραία προκύπτουν αναθεωρήσεις και αναστοχασμοί στην εμπειρία του να είσαι γονιός και στον τρόπο που νιώθουμε τον εαυτό μας, ως γονιό. Μερικές από αυτές τις πιθανές αναθεωρήσεις, μπορεί να αφορούν στα εξής:
- Ο ρόλος του γονιού, μπορεί να είναι κάτι πέρα από το άθροισμα ευθυνών, υποχρεώσεων και τεχνικών διαπαιδαγώγησης και ίσως κούρασης, προσωπικής πίεσης και ματαίωσης
- Η οικογενειακή ζωή μπορεί να είναι απολαυστική για όλα της τα μέλη, προσφέροντας ισότιμα ευκαιρίες μάθησης και ικανοποίησης αναγκών, μέσα από την ανταλλαγή ιδεών, συναισθημάτων, δύναμης και επίτευξης προσωπικών και οικογενειακών στόχων
- Η σχέση του γονιού με το παιδί, μπορεί να είναι μια ευχάριστη αλληλεπίδραση, αμοιβαίας γνωριμίας και ανταλλαγής εμπειριών αυτοεκπλήρωσης και ωρίμανσης. Τόσο του γονιού, όσο και του παιδιού.
- Ευθύνη του γονιού, γίνεται η συνεχής αυτοανακάλυψη του εαυτού του, στη σχέση του με το παιδί, στις προκλήσεις της σχέσης, ώστε να μετεξελιχθούν σε εμπειρίες ωρίμανσης, όλης της οικογένειας και των παιδιών.
- Η γονεική σχέση, γίνεται δυναμική και συνεχώς αλλάζει για να συμπεριλάβει την εξέλιξη, την αλλαγή και την ωρίμανση των αναγκών και προκλήσεων, σε κάθε εξελικτικό στάδιο ανάπτυξης των μελών της οικογένειας.
- Το παιδί γίνεται μια ολοκληρωμένη οντότητα, με ανάγκες, δυνατότητες και αδυναμίες, οι οποίες νοηματοδοτούνται και αποκτούν την δική τους αξία και δυναμική, μέσα στη σχέση με το γονιό και την υπόλοιπη κοινότητα. Στο πλαίσιο αυτό η αλληλεπίδραση με τον ενήλικα γονιό, προωθεί την αμοιβαία κατανόηση.
- Ο ενήλικας γονιός, απολαμβάνει τη σχέση του με το παιδί, ως ευκαιρία μιας ποικιλίας αλληλεπιδράσεων, επιτευγμάτων, ικανοποίησης αλλά και προκλήσεων αλλαγής. Συμμετέχει στη σχέση, αναζητώντας και προσφέροντας ισότιμα, νοήματα, ιδέες και συναισθήματα. Εκφράζει ανάγκες με σεβασμό, αναπαράγοντας το σεβασμό.
- Ο ενήλικας γονιός πειραματίζεται και μαθαίνει, προσεγγίζει το προσωπικό του όραμα και νόημα του ρόλο του.
Τελικά, ο γονεϊκός ρόλος, αλλά και η οικογενειακή ζωή μετεξελίσσεται σε μια δημιουργική εμπειρία συνύπαρξής και ελεύθερης μάθησης, για όλα τα μέλη. Μια εμπειρία προωθητικής αλληλεπίδρασης και ωρίμανσης των παιδιών, για τα οποία η ισοτιμία, η συναισθηματική έκφραση και η διεκδίκηση της κάλυψης των αναγκών τους, με σεβασμό και αποδοχή, προκύπτει ως βίωμα συμμετοχής σε ένα πλέγμα δημιουργικών σχέσεων και όχι ως αποτέλεσμα τεχνικών διαπαιδαγώγησης, επιβολής και νουθεσίας.
Η μεγαλύτερη, ίσως, ευθύνη του γονιού, είναι να ψάχνει συνεχώς τον τρόπο να είναι δημιουργικός ανακαλύπτοντας συνεχώς τον εαυτό του!!!
