Η διάγνωση των ασθενών με ιατρικές «ετικέτες» οι οποίες περιγράφουν περιπτώσεις ψυχικής ασθένειας ή σοβαρών ψυχικών διαταραχών, όπως η διαταραχή της προσωπικότητας ή η σχιζοφρένεια, μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις για τους επαγγελματίες που εργάζονται μαζί με τους ασθενείς και θα μπορούσε να τους οδηγήσει σε λιγότερο αποτελεσματικές θεραπείες, σύμφωνα με κορυφαίους κλινικούς ψυχολόγους.
Σύμφωνα με τη φιλανθρωπική οργάνωση Mind, 3 ως 5 σε κάθε 100 άτομα, εκτιμάται ότι θα διαγνωστούν με «διαταραχές της προσωπικότητας, ενώ 1 ως 3 σε κάθε 100 άτομα με «σχιζοφρένεια». Ωστόσο οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η χρήση αυτών των ετικετών μπορεί να δημιουργήσει μια «αυτοεκπληρούμενη προφητεία», η οποία θα μπορούσε να επιδεινώσει τις συνθήκες του ασθενούς και να οδηγήσει σε λιγότερο σωστές και στοχευμένες θεραπείες και παρεμβάσεις.
Είναι κοινή πεποίθηση ότι ορισμένες ψυχιατρικές διαγνώσεις στιγματίζουν και οδηγούν σε περιθωριοποίηση του ασθενούς από το κοινό, τα μέλη της οικογένειας του, κάνοντας ακόμα και τον ίδιο τον ασθενή να νιώθει πολύ άσχημα πέρα από τα προβλήματα ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζει
Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψιν τις προηγούμενες έρευνες, που ως επί το πλείστον θεωρούσαν όσους εργάζονται εντός των επαγγελμάτων ψυχικής υγείας ότι θα είναι απρόσβλητοι από τέτοιες πεποιθήσεις, η τελευταία έρευνα που δημοσιεύεται στα περιοδικά “British Journal of Clinical Psychology” και “Behavioural & Cognitive Psychotherapy” και καταγράφεται στο medicalxpress.com, διαπιστώνει ότι αυτό δεν είναι πάντα αληθινό. Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, η τοποθέτηση «ετικετών» σε ασθενείς με ψυχική ασθένεια, όχι μόνο στιγματίζει την ευρύτερη κοινωνία, αλλά και τα επαγγέλματα που σχετίζονται με αυτήν.
Μην κρίνετε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του
Οι ερευνητές πίσω από δύο νέες μελέτες προτείνουν ότι μια διάγνωση της «οριακής διαταραχής της προσωπικότητας» μπορεί να είναι ιδιαίτερα προβληματική, όταν τίθεται με αυτόν τον τρόπο. Ένας άνθρωπος με «διαταραγμένη προσωπικότητα» μπορεί να θεωρηθεί ως ιδιαίτερα τραυματισμένος σε όλους τους τομείς της ζωής και, συνεπώς, πρέπει να φυλάσσεται λόγω των αρνητικών αντιλήψεων που υπάρχουν σχετικά με τις συμπεριφορές που συνοδεύουν τέτοιες διαγνώσεις.
Αυτό με την σειρά του μπορεί να οδηγήσει τους κλινικούς γιατρούς να υποθέσουν για τον ασθενή λάθος τάσεις και συμπεριφορές που μπορεί να μην υπάρχουν. Οι ερευνητές προτείνουν ότι αυτή η στάση είναι παρόμοια με τη λανθασμένη κρίση ενός βιβλίου από το εξώφυλλό του, προσφέροντας θεραπείες σε συνάρτηση με τις διαγνώσεις, αλλά χωρίς να λαμβάνει πλήρως υπόψη τις συγκεκριμένες ανάγκες ενός ατόμου.
Σε ένα ελεγχόμενο πείραμα, χρησιμοποιήθηκε ένα βίντεο με έναν ασθενή που υποφέρει από ένα σχετικό πρόβλημα άγχους. Στη συνέχεια τοποθέτησαν τυχαία θεραπευτές ψυχικής υγείας σε τρεις ομάδες, δίνοντας στον καθένα διαφορετικές βασικές πληροφορίες για το περιστατικό.
Πριν ξεκινήσει το βίντεο, στη μια ομάδα δόθηκαν απλές περιγραφές για τον ασθενή, στην επόμενη δόθηκαν πρόσθετες πληροφορίες που αντιστοιχούν σε συμπεριφορές που συνδέονται με διαταραχές της προσωπικότηταςενώ στην τελευταία ομάδα είπαν ότι ένας ψυχίατρος είχε προηγουμένως προτείνει τη διάγνωση της διαταραχής της προσωπικότητας. Οι θεραπευτές στη συνέχεια κλήθηκαν να παρακολουθήσουν και στη συνέχεια να εξετάσουν τι είδαν στο ίδιο το βίντεο.
Στην πραγματικότητα, η διάγνωση ήταν λανθασμένη. Το πρόσωπο στο βίντεο είχε μόνο μια αγχώδη διαταραχή, αλλά η έρευνα διαπίστωσε ότι οι αποφάσεις των θεράποντων του ασθενούς επηρεάστηκαν αρνητικά από την ετικέτα «οριακή διαταραχή προσωπικότητας», αλλά όχι από την περιγραφή των συμπεριφορών που αντιστοιχούν στη διάγνωση, ή ό,τι παρατήρησαν οι ίδιοι στο βίντεο.
Η αξιολόγηση των επιπτώσεων της «ετικέτας» στην ψυχική ασθένεια
Αυτή είναι η πρώτη φορά που οι ερευνητές μπόρεσαν να δώσουν ξεκάθαρα έμφαση στην ετικετοποίηση του ασθενούς, ξέχωρα από τη συμπεριφορική περιγραφή η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αυτή την διάγνωση. Φαίνεται ότι δεν είναι η συμπεριφορά που επηρέασε τους θεραπευτές, αλλά η προσθήκη της διάγνωσης, η οποία τους έκανε ανάρμοστα απαισιόδοξους.
Ο συγγραφέας και Καθηγητής της Κλινικής Ψυχολογίας και Εφαρμοσμένων Επιστημών στο Bath, Paul Salkovskis εξήγησε: "Γνωρίζουμε ότι οι προσδοκίες των θεραπευτών, όταν αξιολογούν πρώτα τους ασθενείς, θα επηρεάσουν την μετέπειτα θεραπευτική πορεία. Αυτός είναι ο λόγος που οι διαγνωστικές ετικέτες μπορεί να είναι τόσο επιζήμιες για έναν ασθενή, καθώς και αναποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση των καταστάσεων που εμφανίζουν".
"Όσοι εργάζονται με ασθενείς με ψυχική ασθένεια πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικοί, τόσο όσον αφορά στη χρήση των διαγνωστικών ετικετών για να περιγράψουν έναν ασθενή όσο και στην επίγνωση της επιρροής που οι ετικέτες αυτές μπορούν να έχουν τις δικές τους κλινικές αποφάσεις".
Είναι πολύ σημαντικό οι κλινικοί γιατροί να μείνουν ενημερωμένοι με τα τρέχοντα αποδεικτικά στοιχεία και να παίρνουν όλες τις σημαντικές αποφάσεις σχετικά με τη θεραπευτική αγωγή που βασίζεται σε αυτά.
"Η εκπαίδευση και η εποπτεία είναι επίσης πολύ σημαντικές να βοηθήσουν τους γιατρούς να αποκτήσουν καλύτερη γνώση των αποφάσεων τους, οι οποίες ενδέχεται να επηρεάσουν την αγωγή και να τις αμφισβητήσουν αποφασιστικά".
Βελτίωση των παροχών
Οι συγγραφείς προτείνουν ότι προκειμένου να βελτιωθούν οι θεραπείες και η υποστήριξη προς τους ασθενείς, χρειάζεται να γνωρίζουν όλα τα επαγγέλματα που σχετίζονται με τις ψυχικές ασθένειες τις αρνητικές επιπτώσεις.
Τα ευρήματα σε αυτές τις δύο ερευνητικές μελέτες δείχνουν ότι οι ιατρικές «ετικέτες» μπορεί να αποτελέσουν εμπόδιο όχι μόνο για τη θεραπευτική διαδικασία και το αποτέλεσμα, αλλά μπορεί επίσης να είναι προβληματικές για το πώς το άτομο που δέχεται την ετικέτα αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως ύπαρξη. Η ετικέτα είναι «κολλώδης» και στιγματίζει, είναι δύσκολο να απομακρυνθεί και είναι απίθανο να είναι χρήσιμη για την κατανόηση του ατόμου και του προβλήματος της ψυχικής υγείας του.
Οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας θα μπορούσαν να διερευνήσουν τους βιο-ψυχο-κοινωνικούς παραγόντες στις αξιολογήσεις των ασθενών, προκειμένου να κατανοήσουν καλύτερα ποιο είναι το πρόβλημα και πώς αυτά τα συμπτώματα του προβλήματος αναπτύχθηκαν, συντηρήθηκαν ή επιδεινώθηκαν
Αυτή η προσέγγιση θα βοηθήσει στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας, στη μείωση της στιγματικής φύσης των ιατρικών ετικετών και να αποφευχθεί η ανεπιθύμητη επίδραση που μπορεί να έχουν αυτές οι ετικέτες για τις κρίσεις στους κλινικούς ιατρούς.
Πηγή: medicalxpress.com
Απόδοση - Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
