PsychologyNow Team

Η πεσμένη διάθεση δεν είναι ψυχική ασθένεια

Η πεσμένη διάθεση δεν είναι ψυχική ασθένεια

PsychologyNow Team
γυναίκα με πεσμένη διάθεση σκέφτεται ότι δεν είναι ψυχική ασθένεια
Image credit: Tina Simakova / pexels.com

Η ψυχική υγεία δεν είναι μια στατική κατάσταση. Υπάρχουν καλές και κακές μέρες, καλές εβδομάδες και κακές. Έχουμε ακόμη την ψυχική μας υγεία και όταν βιώνουμε αρνητικά συναισθήματα. Δεν χρειάζεται απαραίτητα περισσότερη θεραπεία και αγωγή. Χρειάζεται να φυσιολογικοποιούμε κάποια θέματα στη ζωή.


Είναι σπάνιο να ανοίξουμε ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα και να μη δούμε ένα άρθρο με θέμα την τρέχουσα «κρίση στην ψυχική υγεία».

Πράγματι, αν στραφούμε στα μέσα ενημέρωσης, θα πνιγούμε σε μια απέραντη θάλασσα ψυχικής ασθένειας που απειλεί την κοινωνία μας.

Παρουσιάζεται από αυτά η ανάγκη για περισσότερα φαρμακευτικά σκευάσματα, περισσότερη θεραπεία καθώς και περισσότερο πανικό. Ίσως πρέπει να το δούμε λίγο πιο ψύχραιμα.

Η επικράτηση της ψυχικής ασθένειας, (που ορίζεται με καθαρά διαγνωστικά κριτήρια) δεν αυξάνεται με αυτόν το ρυθμό.

Οι αυτοαναφορές των νέων για τα αρνητικά συναισθήματα ολοένα και αυξάνονται. Ωστόσο, οι κλίμακες αυτοαναφοράς που χρησιμοποιούνται στις έρευνες, δεν είναι σταθμισμένες για όλες τις γλωσσικές διαφορές. Τα αποτελέσματα δεν έχουν εγκυρότητα ως προς τα κλινικά και διαγνωστικά κριτήρια που εφαρμόζονται από τους ειδικούς.

Ορισμένες από τις έρευνες που έχουν συμβάλλει σε αυτόν τον πανικό, δημιουργούν επιμέρους κατηγορίες χωρίς ουσία (για παράδειγμα τοποθετούν τις φάσεις σε «όλη την ώρα» και «συχνά» στην ίδια κατηγορία).

Οι παραπάνω αυτοαναφορές ανιχνεύουν τα «πάνω και τα κάτω» των καθημερινών συναισθημάτων, αλλά αυτά δεν είναι κριτήρια για μια διάγνωση ψυχικής ασθένειας. Οπότε μπορούμε να πούμε πως οι νέοι στο πανεπιστήμιο, σημειώνουν περισσότερα αρνητικά συναισθήματα από ότι προηγουμένως, αλλά αυτό εν γένει δε σημαίνει πως εντοπιζονται περισσότερες διαταραχές.

Ρίχνοντας λάδι στη φωτιά

Αντί να αντιμετωπίζουμε με κριτική ματιά αυτά τα δεδομένα, πολλοί ειδικοί υγείας και επαγγελματίες των μέσων ενημέρωσης βιάζονται να ρίξουν λάδι στη φωτιά. Για παράδειγμα, στα τέλη του 2017, μια μελέτη «Η ψυχική ασθένεια / υγεία στα παιδιά της νέας γενιάς: Η τάση στην παιδική ηλικία με εστίαση στην ηλικία των 14 ετών» δημοσιεύτηκε από το National Children’s Bureau του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η μελέτη έδειξε πως οι αυτοαναφορές αρνητικών συναισθημάτων ήταν από το ένα τέταρτο των συμμετεχόντων στην έρευνα, αλλά αυτό ερμηνεύτηκε πως το 25% των δεκατετράχρονων κοριτσιών στην Αγγλία, υποφέρει από κατάθλιψη!

Το γεγονός ότι οι γονεϊκές αναφορές σημειώνουν περίπου το 5% αυτού του ποσοστού των κοριτσιών με σημαντικά συμπτώματα καταθλιπτικής διάθεσης, αγνοήθηκε από τους περισσότερους σχολιαστές της έρευνας. Αυτό το ποσοστό ωστόσο είναι σε μεγαλύτερη συνάφεια με τα έως τώρα γνωστά δεδομένα για την κατάθλιψη στον γενικό πληθυσμό.

Η παρουσία ψυχικής διαταραχής δεν διαπιστώθηκε ανεξάρτητα και η ασυμφωνία μεταξύ των αναφορών γονέων και παιδιών αγνοήθηκε. Η προειδοποίηση που δόθηκε από τον αστρονόμο Κάρλ Σάγκαν ότι «οι αξιοσημείωτοι ισχυρισμοί απαιτούν αξιοσημείωτες αποδείξεις» δεν εφαρμόστηκε. Όπως ήταν αναμενόμενο, τη μελέτη αυτή ακολούθησαν ακόμη περισσότερες εκκλήσεις για θεραπεία, φαρμακευτική αγωγή και περισσότερο πανικό.


Διαβάστε σχετικά: Μειώνεται το στίγμα της ψυχικής υγείας; Δεν είναι τόσο απλό


Τα αρνητικά συναισθήματα είναι υγιές κομμάτι

Όλες αυτές οι ανησυχίες δεν είναι το αποτέλεσμα μιας επιδημικής αύξησης στα ποσοστά της ψυχικής ασθένειας. Η ανησυχία αυξάνεται, σε κάποιο βαθμό, λόγω της ελλιπούς ενημερότητας για τη ψυχική υγεία και των μη ρεαλιστικών προσδοκιών για τα φυσιολογικά συναισθήματα που εγείρονται από τις προκλήσεις της ζωής.

Σε πολλές περιπτώσεις η αυτό-απόδοση της ταμπέλας του «αρρώστου», αυξάνεται όταν δεν μπορεί κάποιος να διαφοροποιήσει τις φυσιολογικές από τις παθολογικές καταστάσεις. Αυτό πρόκειται για ένα πολιτισμικό θέμα που έχει αναχθεί σε προσδοκία ως προς τη διάγνωση. Και κάποιοι παράγοντες μπορεί να έχουν οδηγήσει σε αυτήν τη σύγχυση.

Αρχικά, η ολοένα και αυξανόμενη κοινωνική ιδέα πως η καλή υγεία σημαίνει αποκλειστικά και μόνο θετικά συναισθήματα, έχει καταλάβει την κοινωνική αντίληψη για τη ψυχική υγεία. Όταν το κριτήριο της υγείας είναι απλά το να νιώθει κανείς καλά, αυτόματα τα αρνητικά συναισθήματα είναι ένδειξη μη καλής υγείας.

Ωστόσο, τα φυσιολογικά αρνητικά συναισθήματα, στην πραγματικότητα ενισχύουν την εξέλιξη και είναι απαραίτητα για την ανθρώπινη ανάπτυξη και προσαρμογή. Χωρίς αυτά τα αισθήματα θα ζούσαμε μια ουτοπία. Χωρίς να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της ζωής και τις ευκαιρίες που τα αρνητικά συναισθήματα μας υποδεικνύουν, δεν μπορούμε να αναπτύξουμε την ανθεκτικότητά μας.

Η ψυχική υγεία δεν είναι μια στατική κατάσταση. Υπάρχουν καλές και κακές μέρες, καλές εβδομάδες και κακές. Έχουμε ακόμη την ψυχική μας υγεία και όταν βιώνουμε αρνητικά συναισθήματα.

Παθολογικοποιώντας την κανονική ζωή

Επιπλέον, η χρήση λέξεων που αναπτύχθηκαν για τον προσδιορισμό ψυχικών ασθενειών για να περιγράψουν τα φυσιολογικά αρνητικά αισθήματα έχει αυξηθεί. Αυτό περιλαμβάνει και τον όρο «ψυχική υγεία», ο οποίος συχνά σημαίνει και υγεία και ασθένεια. Σε άλλες ωστόσο ειδικότητες της ιατρικής, δεν παρατηρείται η ίδια σύγχυση.

Επιπλέον, η χρήση ορολογίας που υποδεικνύει την ασθένεια, όπως η κατάθλιψη, που χρησιμοποιείται για να περιγράψει κανείς όλα τα αρνητικά αισθήματα, είναι ακόμα πιο περίπλοκη. Πλέον, λέξεις όπως δυστυχία, απογοήτευση, δυσαρέσκεια, αποθάρρυνση και δυσφορία, συνδυάζονται ως κατάθλιψη.

Ως εκ τούτου, υπάρχει ανάγκη για περισσότερη θεραπεία, φάρμακα και πανικό. Δεν χρειάζεται απαραίτητα περισσότερη θεραπεία και αγωγή. Χρειάζεται να φυσιολογικοποιούμε κάποια θέματα στη ζωή.

Μια τεχνολογική περιπέτεια

Επόμενη είναι η αύξηση της τεχνολογίας και της ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Προσωπικές συσκευές επικοινωνίας όπως τα κινητά, περιορίζουν την σημαντική δια ζώσης επαφή με άλλους. Επίσης τα γραπτά μηνύματα δεν επιτρέπουν την σωστή επικοινωνία, ειδικά των περίπλοκων ιδεών. Δυσκολευόμαστε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την τεχνολογία με λογικό τρόπο και πρέπει ακόμα να βρούμε τρόπους να την ελέγχουμε και όχι αυτή εμάς.

Ζώντας με και ίσως πάνω από τις συσκευές, μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε πιο μόνοι. Το ίδιο φαινόμενο μας απομακρύνει και από το να έχουμε δια ζώσης επαφές, οι οποίες είναι απαραίτητες για την κοινωνική μας σύνδεση και το αντίδοτο στη μοναξιά. Αυτό επομένως δεν είναι ψυχική ασθένεια αλλά κακή χρήση της τεχνολογίας.

Επομένως, αντιμετωπίζουμε ορισμένες προκλήσεις. Πρέπει να σταθούμε κριτικά απέναντι στις προσδοκίες μας και στη χρήση της γλώσσας. Οφείλουμε να αναπτύξουμε σωστή ενημέρωση για την ψυχική υγεία - κατανόηση για το πως να διατηρήσουμε μια καλή ψυχική κατάσταση, για τις ψυχικές διαταραχές και τις διαθέσιμες θεραπείες, μειώνοντας παράλληλα το στίγμα και αυξάνοντας την ικανότητά μας να αναζητήσουμε κατάλληλη βοήθεια για την ψυχική ασθένεια, όχι όμως την καθημερινή δυσφορία.

Εντέλει, πρέπει να μάθουμε να διατηρούμε τον έλεγχο στη «νέα τεχνολογία». Μάθαμε να το κάνουμε με τα αυτοκίνητα, ήρθε η ώρα να το κάνουμε και με τα κινητά τηλέφωνα.


Nat Pap
Απόδοση: Ναταλία Παπακώστα- Ψυχολόγος Msc

Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή

 

*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*

2. banner diafhmishs mypsychologist koino

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Βρείτε μας στα...